Timing is everything. Het is zo een typische uitspraak
voor gehaaide marketingtypes in veel te dure Hugo Boss-pakken. Maar
clichés bestaan nu eenmaal omdat er een grote grond van waarheid in
schuilt. Neem nu Akron/Family en Fleet
Foxes: naast vestimentaire keuzes en een voorliefde voor
beharing op het aangezicht, spelen beiden ook met country- en
folkinvloeden en meerstemmige zang. Toen in 2005 het uitmuntende
debuut van Akron/Family uitkwam, kreeg dat echter heel wat minder
belangstelling dan dat van de Foxen, en kregen ze maar al te
makkelijk het ‘alles en niets zeggende’ etiket freak folk
opgeplakt.
Maar Akron/Family bleef slechts één album stilstaan bij die
pastorale countryfolk. Enkel de meerstemmige zangpartijen werden
meegenomen naar de volgende albums, want stilstaan lijkt niet in de
aard van deze band te liggen. Zo werden op het splitalbum met Angels Of Light (’05) de versterkers
een eerste keer wat luider gedraaid en sloop psychedelische rock
binnen. In 2006 zette de band een nieuwe interessante stap, een die
weliswaar niet ieders cup of tea was: ‘Meek Warrior’ kreeg
een stevige shot free jazz mee en werd opgenomen met Hamid Drake,
de man die achter de vellen zat bij Peter Brötzman en Ken
Vandermark. De opvolger, ‘Love Is Simple’ (’07), was hun minste
werk: vooral de lyrics helden te sterk over naar belegen
hippiepoëzie over love.
Voor de opnames van ‘Set ‘Em Wild, Set ‘Em Free’ dienden zich
enkele ingrijpende veranderingen aan. Zo stapte Ryan Vanderhoof op
– hij die van alle bandleden het uiterlijk van een hippe in
overtreffende trap had – om in een Buddhist Dharma center
zijn dagen te gaan slijten, terwijl de groep zelf hun vertrouwde
label Young God Records inruilde voor Dead Oceans. Die
veranderingen hebben de band duidelijk goed gedaan en een nieuwe
vitaliteit stroomt door de aders. ‘Everyone Is Guilty’ is stomende
funk, die zich ergens tussen Fela en Funkadelic situeert, en de
degens kruist met Led Zeppelin. ‘River’ kijkt naar de Nigeriaanse
Highlife, met die heldere klaterende gitaar. De country- en
folkroots van de band komen dan weer boven in ‘The Alps & Their
Orange Evergreen’ en ‘Set ‘Em Free, Pt.1’, twee rustige zalvende
nummers.
Net als tijdens haar optredens is de band op haar best wanneer ze
zich volledig kan uitleven in jams met rock, country en
psychedelica. ‘Gravelly Mountains of the Moon’ begint rustig, gaat
dan in rockmodus, belandt even verderop in free jazz en eindigt in
een waanzinnige, net geen kakofonische samenzang. ‘Many Ghosts’ –
de meest catchy song op de plaat – brengt even rust, maar
in ‘MBF’ drukt Akron/Family het gaspedaal weer in: wat begint met
een stevige shot krautrock, verandert in een hypnotiserende lap
noiserock. In ‘They Will Appear’ komt Neil Youngs Crazy Horse op
bezoek, met als resultaat een potige rocksong. ‘Sun Will Shine’ en
het door Crosby, Stills, Nash & Young geïnspireerde ‘Last Year’
sluiten het album op een ingetogen manier af.
Akron/Family maakte met ‘Set ‘Em Wild, Set ‘Em Free’ weer een
ontzettend boeiend en bijwijlen bevlogen album. De voortdurende
evolutie van de band en de manier waarop ze omgaat met
verschillende invloeden (en die perfect weet te incorporeren binnen
de eigen sound) is bijzonder knap. Akron/Family staat er weer, en
we kijken al uit naar hun volgende trip.
