Ajattara :: Noitumaa

Stel je dit even voor: Tom Waits, Nick Cave en Captain
Beefheart zijn samen op toer en komen terecht in Helsinki. Om de
verveling te verdrijven beginnen ze wodka te zuipen en scharen ze
zich rond een Ouijabord. Mannen van de wereld als ze zijn,
verwachten ze er eigenlijk niks van tot ze bam!, ineens!, de geest
van Layne
Staley
te pakken krijgen.. Bleke Layne is slecht gezind omdat
deze heren van stand hem uit zijn eeuwige junkieroes hebben gewekt,
en hij wreekt zich door hun wil te breken en het drietal in een
soort van slaapwandeltoestand door het nachtelijke Helsinki te
sturen.

De tocht begint in The Corner Bar, een bekende metalkeet, en van
daaruit gaat het naar steeds ruigere wijken. Onderweg vloeit de
goedkope wodka rijkelijk. Wanneer een taxichauffeur de drie
uiteindelijk afzet in een bos buiten Helsinki, zijn ze compleet
buiten zinnen. Toch blijven vol overgave nippen van een plastieken
fles Moonshine grand cru. Nog steeds bezeten en gedesoriënteerd
trekken de muzikanten het woud in. Snoepend van bospaddenstoelen en
steeds waanzinniger van paranoia en intoxicatie, crashen ze
uiteindelijk compleet uitgeput in de buurt een buitenhuis.

’s Morgens vindt de bewoner van die chalet de verwaaide muzikanten
onder een afdakje tussen zijn kachelhout. Hij herkent hen
onmiddellijk. De man denkt misschien: “Wat heb ik nou weer aan mijn
sauna hangen?”, maar hij reageert wel bijdehand. Misschien is de
redder zelf ook wel muzikant? Hij duwt de havelozen een glas
bronwater en wat oude instrumenten in hun handen, en gaat er zelf
bij zitten met zijn bandopnemer.

De heren Waits, Cave en Beefheart martelen de snaren, stampen,
vloeken, tieren en kreunen om de bezwering van Staleys geest en de
evidente kater te overwinnen. Uiteindelijk keren hun normale
verstandelijke vermogens terug. Er komt nog een taxichauffeur aan
te pas die zich Kimi Räikkönen want, en de tour wordt gered. De
goede Finse bosbewoner heeft er niet alleen een straf verhaal bij,
maar ook een tape met rauw akoestisch goud. Ook naamloze
bosbewoners kunnen een neus hebben voor zaken en dus probeert hij
zijn opnames te verkopen.

Uiteraard ontkennen de beroemdheden ooit aan kinderachtige
geestspelletjes te hebben gedaan. Bovendien zweren ze nooit
betrokken te zijn geweest bij zulke gedrogeerde en abominabele
opnames. Zoveel ontkenning en koude ondankbaarheid maakt zelfs de
barmhartigste Samaritaan boos, en dus beslist hij om de rauwe
opnames zelf uit te brengen. Hij geeft het project de heel
toepasselijke naam Ajattara, naar één van de wreedste bosgeesten
uit de Kalevala, en het Finse metallabel Spinefarm ziet wel wat in
deze akoestisch razernij. De wraak van Layne Staley krijgt nog een
bitterzoete nasmaak wanneer het Ajattara-album de top tien van de
Finse hitlijsten binnenkomt.

Dit alles had gekund. Eigenlijk is ‘Noitumaa’ gewoon het zesde
album van blackmetal band Ajattara, die voor een keertje eens iets
anders wilde proberen: het instrumentarium bevat naast akoestische
gitaar onder andere een didgeridoo, strijkers en een accordeon. We
denken zelfs ook een melodica te hebben gehoord. Percussie wordt
maar minimaal gebruikt: er wordt zeker niet gemept op een gewoon
drumstel, het lijken eerder wat stukken oud ijzer. De bassist
levert met zijn indringende akoestische basgeluid een stevige
bijdrage aan de bezeten sfeer die het album uitademt. In sommige
nummers wordt er gezongen, maar meestal lijkt het alsof er spuug
uit je boxen komt gevlogen. Ruoja (Pasi Koskinen) schreeuwt, grolt
en fluistert zijn teksten daadwerkelijke op maniakale wijze.

Het album is met dertig minuutjes kort, maar dat is niet meteen een
nadeel: je moet het een paar keer beluisteren vooraleer je kan
meestappen in de trip die hier wordt ondernomen. Akoestische muziek
heeft nog nooit zo duivels geklonken. Verwacht je dus zeker niet
aan een alledaags potje folkmetal of een doorsnee
unplugged album, ‘Noitumaa’ is immers zoveel
heavier. De titel betekent trouwens zoveel als ‘behekst
land’, en met deze muziek kan je een heksensabbat makkelijk laten
ontaarden in een Duivelse orgie. Als tijdens het Armageddon de
elektriciteit uitvalt, weten wij al welke band – net als het orkest
op de Titanic – de ondergang van de aarde mag begeleiden.

www.myspace.com/ajattara
www.ajattara.fin

Release:
2009
Spinefarm

verwant

aanraders

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

The Slow Show :: Subtle Love

Eigenlijk had The Slow Shows daags na verschijnen van...

Goes & Goes :: Nie Gezeverd

Bestaat er zoiets als blues uit Vlaamse klei getrokken?...

Public Service Broadcasting :: This New Noise

Geef J. Willgoose, Esq. een oubollig onderwerp en hij...

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in