Toen Dirk Serries in 2005 met Fear Falls Burning (Dirk Serries) startte, vierde postrock nog steeds hoogtij. De door zware metalen gedreven gitaardrones van Sunn O))) waren weliswaar al een vaste waarde in de muziekwereld, maar bleven vooralsnog beperkt tot een cultpubliek. Geen wonder dat Serries zijn albums in kleine vinyloplages uitbracht.
De voorbije jaren heeft Fear Falls Burning evenwel een steeds grotere aanhang gewonnen waardoor de vraag naar het oudere materiaal steeds groter werd. Met The Carnival Of Ourselves en I’m One Of Those Monsters Numb With Grace (beiden uit 2006) krijgen alvast twee platen uit zijn indrukwekkende back catalogue (Serries bracht geregeld meerdere platen per jaar uit) een nieuw leven op cd, inclusief bonustrack en nieuw artwork.
Op zijn tweede studioalbum, The Carnival Of Ourselves, zoekt Serries duidelijk nog zijn weg als Fear Falls Burning. Het eerste nummer “19:19” heeft een knap leidmotief dat als een mantra herhaald wordt, alleen weet Serries er te weinig rond te bouwen. De zichzelf voortslepende gitaarklanken die er bovenop gestapeld worden, zijn te weinig uitgewerkt om een albumkant lang te boeien. De aanzet tot meer is al aanwezig maar komt nog niet tot uiting.
Hetzelfde geldt voor het tweede nummer op de plaat: ook “19:54” weet nog te weinig te begeesteren. In tegenstelling tot de andere song experimenteert Serries hier echter al wat meer met verschillende gitaarklanken en variaties. Het nummer schrijdt behoedzaam door de ruimte als was het bang te veel van zichzelf bloot te geven. Een tweede maal wordt een belofte slechts ten dele ingelost en blijft de luisteraar vooralsnog op zijn honger zitten. Serries licht een deel van de sluier op, maar houdt wat er werkelijk toe doet nog verborgen.
Nog in datzelfde jaar, alsook twee platen verder, klinkt I’m One Of Those Monsters Numb With Grace al heel anders zonder aan de essentie geraakt te hebben. Ongeoefende oren en koele minnaars van al wat naar drones neigt, zullen in “19:46” geen verschil horen met de songs op The Carnival Of Ourselves, maar de toegenomen rijkdom is onmiskenbaar. Serries zweert nog steeds bij een terugkerend leidmotief waarrond geluiden opgebouwd zijn, maar weet nu ook het nummer een gravitas mee te geven dat op de eerdere release ontbrak.
Het verschil schuilt in de onderhuidse spanning die opgebouwd wordt en aan het nummer een dreiging meegeeft die eerder niet te horen was. Net zoals bij een goede film de achtergrondmuziek een scène meer kracht verleent zonder de aandacht op te eisen, weet Serries hier de verschillende klanken met elkaar te verweven zonder dat de ene echt primeert op de andere of op de voorgrond treedt, minus het leidmotief weliswaar.
Wat opgeld doet in “19:46”, geldt net zo goed voor “19:21”. De barokke en gezwollen opbouw is hier van bij de start aanwezig waardoor het nummer al vanaf het begin bol staat van de audiovisuele symboliek. Serries laat de melancholische ondertonen uit de speakers sijpelen en maakt van het nummer een emotionele uitputtingslag die de luisteraar na twintig minuten verweesd, emotioneel gedraineerd en uitgeput achterlaat.
Beide albums hebben ook een bonustrack meegekregen die bij voorkeur onafhankelijk van de respectievelijke platen beluisterd wordt, wil men niet te lang in het universum van Fear Falls Burning verdwalen — de bonustracks gaan namelijk moeiteloos over de twintig minuten. De bedenkingen alsook de lovende woorden die voor beide platen geuit worden, gelden overigens net zo goed voor “And The Land Torn Down” (The Carnival Of Ourselves) als voor “Dead Wisdom” (I’m One Of Those Monsters Numb With Grace).
In nauwelijks vijf jaar tijd heeft Dirk Serries onder de alias Fear Falls Burning niet alleen een naam voor zichzelf weten op te bouwen, maar ook een indrukwekkende catalogus nagelaten. Nu hij steeds meer het respect en de waardering krijgt die hij verdient, is het geen slechte zaak dat de oude albums met mondjesmaat opnieuw beschikbaar gemaakt worden. Met The Carnival Of Ourselves en I’m One Of Those Monsters Numb With Grace is een eerste aanzet gegeven. De verzorgde uitgave alsook het al duidelijk hoorbare talent op deze eerste releases laten verhopen dat ook de andere niet langer verkrijgbare albums een nieuw leven zullen krijgen.
Fear Falls Burning speelt op 26 mei in het voorprogramma van Sunn O))) in de Predikherenkerk, Leuven.
