Het aantal releases van het Japanse Acid Mothers Temple And The Melting Paraiso UFO is onderhand niet meer te tellen. De bekendste constellatie van het trio Kawabata Makoto, Higashi Hiroshi en Tsuyama Atsushi aangevuld met drummer Shimura Koji heeft een slordige vijftig releases op zijn naam staan, waarbij de albums onder verwante groepsnamen nog niet eens meegeteld zijn.
Een album vergelijken met vorig materiaal is dan ook gekkenwerk, voer voor archivarissen en historici. De enige vaste waarde die meegegeven kan worden, is dat de band blijft uitblinken in psychedelische rock zonder klakkeloos de Westerse voorbeelden over te nemen. Het uitgangspunt blijft namelijk het experiment en de theorie. Bij Cometary Orbital Overdrive geeft dit het antwoord op de vraag wat mogelijk is met de herhaalde nootsequentie A-E-D-A-G-Db, volgens de band een speciale reeks die onder andere een gevoel van haast oneindige extase zou oproepen.
Om dat gevoel nog meer kracht bij te zetten is de plaat opgevat als één song verdeeld over vier verschillende suites (of nummers). De nuchtere luisteraar zal bij zoveel door LSD-dampen beïnvloede wartaal ongetwijfeld het hoofd schudden en nogmaals met verbazing naar de hoogst eigenaardige hoes kijken, zich afvragend in hoeverre Acid Mothers Temple het werkelijk meent. Met een album dat moeiteloos zeventig minuten haalt, lijkt de kans dat het hier om een grap gaat wel heel erg klein te zijn. Gelukkig weet de band, conform zijn vorige releases, die zeventig minuten uiterst intelligent te benutten.
Avant–garde- en krautrockfanaten zullen alvast hun hart ophalen bij het gewaagde "Light My Fire Ball", dat Can in zijn meest gedurfde en gewaagde vorm (denk aan "Aumgn" of "Peking O") hommage brengt door een gelijkaardige geluidsconstructie met akoestische gitaren te doorspekken. Ook bij "Planet Billions Of Light-Years-Away" zijn de Kosmische Musik-invloeden veelvuldig aanwezig. De vijfentwintig minuten durende track kiest voor een repetitief en psychedelisch motief dat ook zonder de hulp van geestesverruimende middelen eenieder naar hogere sferen weet te brengen.
Pas na de twaalfde minuut worden nieuwe motieven voorzichtig doorheen het patroon geweven, waarna ze overlopen in "Circular System 7777777" (achttien minuten), dat middels een drumcomputer (of althans een zo klinkende drum) en een zichzelf herhalende gitaar (de voorvermelde nootsequentie) de deur wijd open zet naar de laatste astrale ruimte, alwaar de band met eenzelfde gitaarsequentie "Milky Way Star" neerpoot, een stomend psychedelisch rocknummer neerpoot dat dertien minuten lang in een continue versnelling geschakeld is tot het finaal uitmondt in kabbelende gitaren.
Het uitgangspunt van Cometary Orbital Overdrive klinkt tezelfdertijd te pretentieus en te idioot voor woorden, maar dat is typisch voor Acid Mothers Temple And The Melting Paraiso UFO. De onuitputtelijke stroom releases — ongetwijfeld zijn er in tussentijd alweer enkele platen verschenen — en retrofascinaties van de band maken hem op papier een amusant curiosum, voer voor verzamelaars. Zijn muziek maakt van hem echter een band die met recht en rede een cultstatus onder muziekliefhebbers heeft. Cometary Orbital Overdrive klinkt vervelend op papier maar fascinerend op plaat.
