Ex-journalist, -concertprogrammeur en –labelmanager Gert Keunen is onder de naam Briskey een traject aan het afleggen dat er met elk album boeiender op wordt. Niet lang na de release van het uitmuntende Live At The Ancienne Belgique (2008), een bruisende concertregistratie van de Briskey Big Band, komt hij op de proppen met Before – During – After, een lepe nachtbraker die mijlenver verwijderd is van zijn eerste pogingen om jazz en elektro te combineren.
De boppende popprof kiest deze keer resoluut voor schaduwrijke ambiance en muzikale inkleding, met een soundtrack bij een imaginaire film noir die het terrein tussen Bernard Herrmann, Louis Malle en Billy Wilder een grondige update geeft. De dramatische pianoaanslagen van opener "The Wire" geven meteen te kennen dat de latin- en groove-spielereien van de eerste twee albums achterwege gelaten worden. Before – During – After gooit het over een andere boeg, die van het mysterie, de melancholie en nachtelijke grootstadsmuziek. Een steelse, maar veelbelovende blik in plaats van een paaldans. Het is elektro-akoestische jazz, maar dan met de feel van creatieve pop onder het oppervlak.
Meer dan wie ook lijkt Barry Adamson nu een zielsverwant. Dit album mist dan wel het vunzige, ’gevaarlijke’ randje van diens filmische platen, de sensualiteit, nonchalance en cool krijgen wél vrij spel. "Le Désir De l’Autre" is een mooi staaltje van deze nieuwe aanpak: met een zwoele vrijerij van de Fender Rhodes, blazers en strijkers krijgen dromerige beelden van femme fatales een spannende, naar een climax toewerkende muzikale uitvoering. Het filmische wordt gaandeweg steeds meer benadrukt. Zo is "Lost City" (er is goed over de gepaste songtitels nagedacht) een brokje noir dat het goed doet na middernacht in de verlaten straten van een grootstad. En ja, we hebben het geprobeerd.
Wie op zoek is naar duidelijk gestructureerde songs, met een kop en een staart, strofes en refreinen, zal een paar keer bedrogen uitkomen. Zo is "L’Amour Fou" vooral een sfeerstuk, met vrijblijvend, sexy gebabbel dat kabbelt als de verloren gelopen trompetuithalen in L’Ascenseur Pour L’Echafaud. Idem voor "Détour Obscure". Door de aanwezigheid van oude bekenden als Bart Maris (trompet), Nicolas Roseeuw (sax), Isolde Lasoen (drums) en Dorona Alberti (zang) is er talent zat op de plaat, maar het mooie aan de hele handel is dat Keunen kiest voor een gedoseerde, haast minimalistische aanpak. Op die manier kan een song als "Spellbound", die volledig aan één trompetriedel opgehangen is, moeiteloos meer dan zeven minuten boeien.
Hoogtepunten zijn er voldoende: in "Ossessione" (het had van Morricone kunnen zijn) laat Alberti zich gaan op een manier die doet denken aan het hitsige gekweel van Shelley Hirsch op John Zorns The Big Gundown, wat leidt tot een song die even zwanger is van passie en foute goesting als de titel laat vermoeden. Verder: "After Hours", ofte Mingus meets Portishead, met een opgemerkte saxsolo van gast Tom Callens. Of het lyrische trombonespel van Tom Verschoore in "The Man With An Oiled Mustache That Ends In Two Short Spikes Standing On The Corner Of The Street", het rustig ontvouwende epos dat de dageraad aan het einde van het album aankondigt. En eigenlijk mag ook de wat lichtvoetige, humoristische afsluiter "End Titles – Wait For The Ride", met gastzang van Lady Linn, vermeld worden.
Before – During – After is een naar Briskeys normen introverte plaat, maar dan wel eentje die een rijke variatie in zijn monochrome aanpak weet te stoppen. Keunen en Co. hebben het album bedachtzaam en met stijl in elkaar weten te steken, waardoor het suggestief-filmisch werkt, maar ook op zichzelf staat als een coherent werkstuk dat een zotgeplunderde traditie met succes weet op te frissen. Het vertoont overeenkomsten met de betere triphop, met het werk van de klassieke filmcomponisten, met de arty postjazz van New Yorkers als The Loung Lizards, en dwingt tegelijkertijd respect af als het werk van een muzikant/bandleider die uit al die invloeden een persoonlijk geheel weet te puren. Before – During – After doet nu al hunkeren naar het vervolg!
