Ach ja, vooroordelen. Iedereen heeft ze, iedereen ontkent dat hij ze heeft. Weinigen stellen die achteraf bij. Laat ondergetekende dat nu toch even proberen. En mocht u vooroordelen hebben over deze Mira, leest u dan even mee.
Is het een understatement als uw (pn) schrijft dat "In De Fleur", de single van Mira’s vorige plaat In De Daluren, niet bepaald zijn meug was? Misschien wel. Kun je het irritant noemen dat haar recentste single "Grenzen" niet meer uit uw hoofd te trappen is eens het één keer op de radio gepasseerd is? Misschien wel. Is het nummer daarom irritant? Bij nader inzien geenszins, tenzij irritant een synoniem is voor rotaanstekelijk. Onze benen die het ritme beginnen mee te stampen of tijdens het wandelen hun tempo aan de song aanpassen als het op de iPod passeert, denken er in ieder geval gezwind het hunne over.
Ja, ze zingt (ook) in wat tegenwoordig "schoon Vlaams" genoemd wordt. Maar plat wordt het nooit, integendeel. Wil trouwens de eerste die het zingen in dialect als verwijt tegen pakweg Willem Vermandere of de onvergetelijke Wannes Van de Velde gebruikt, nu opstaan? En ja, net als Hannelore Bedert heeft ze op Herman Teirlinck gezeten, maar het heeft beiden er alleen toe aangezet om hun eigen goesting te doen. Met succes.
Maar vooral: nee, dit is niet wéér een meisje-aan-de-pianoplaat. Stukken Van Mensen is een scherpe plaat waarop Mira kordaat bij de hand wordt genomen door producer Jean-Marie Aerts. Het is een assertief album waarop ze haar — en ongetwijfeld ook uw — ergernissen (wederom) de vrije loop laat. Haar teksten bulken van de rake observaties met een bijwijlen ironisch smakend sausje en teren op een herkenbaarheid waar pakweg Van Vlees En Bloed zo om geroemd wordt — luistert u bijvoorbeeld eens naar "Dansmarieke". Of naar "Kant En Klaar Gerecht", dat de schaduw van het vrijgezellenbestaan opzoekt. Of naar het uitstekende, zelfs verslavende "Checken Checken Checken", een ritmische weg die Mira op haar derde plaat gerust verder mag inslaan. Het plakt hier op de iPod als die roze kauwgom van daarstraks op straat aan uw rechterschoen.
Van broze liefdesliedjes is niet meer dan een kruimelspoor te bekennen, behalve dan het mooie door orgel gedragen "Mijn Liefste", dat echter ook een scherp randje heeft – of bezingt u in het leven van alledag liefdesverklaringen als "Mijn lief het liefst sloot ik u op/In een kelder zonder raam/Ik het enig lichtpuntje in uw schraal bestaan". In het al even broze slotnummer "Opgetut" heeft de liefde dan weer de vermomming van Godot aangenomen: verwachtingen worden de vuilnisbak in gekieperd samen met de fles rode wijn en de lege zak chips die dan weer maar eens het enige gezelschap voor de avond waren. In de afdeling "schoonheid" op deze plaat is ook een podiumplaats gereserveerd, en misschien wel de lauwerkrans, voor "Dansmarieke", dat meewarigheid in een heerlijke song (en outro!) vat.
Stukken Van Mensen is een al bij al experimentele plaat, waarbij de song gelukkig wel centraal blijft staan. Zoals dat gaat met experimenteren, is het succes niet onverdeeld. Halfweg zakt de plaat even in met "Loslopend Wild" dat al sputterend nooit de onvergetelijkheid in kan vliegen, maar gelukkig door mooie samenzang aan het einde alsnog een veilige landing kent. Het helaas erg povere "Ik Mag Ni Klagen" heeft — op dat schitterende gitaartje na — vooral de verdienste dat het de sterkte van "Checken Checken Checken" nadien nog eens extra in de verf zet. En ondanks een wederom sterke tekst schuift "In Zes Stappen" uit op een rijmplek van een refrein.
Bijlange geen slechte balans dus. "Grenzen zijn voor mensen die niet weten waar naartoe", zingt Mira zelf in de eerste single en openingssong. Op het moedige Stukken Van Mensen verkent ze haar eigen grenzen, en weet ze goed genoeg waar naartoe – en dat is niet de meest voor de hand liggende, brave weg waarop al veel te velen haar zijn voorgegaan. Als ze op haar derde plaat een (bijna) even grote stap vooruit zet zoals nu tegenover voorganger In De Daluren, is het écht goed raak. Ondertussen hebben de vooroordelen alhier plaats gemaakt voor fijne verwachtingen.
