Een dubbel-dvd van The Smashing Pumpkins. Corgan-bashers zijn gewaarschuwd: If All Goes Wrong zal hun vooroordelen over de band en zijn heroprichting alleen maar bevestigen. Voor fans geldt gek genoeg hetzelfde: voor hen is dit materiaal om duimen en vingers bij af te likken.
Als onze eigen kennissenkring ons iets leert, dan is het wel dat The Smashing Pumpkins heel wat in een mens naar boven kunnen brengen. Emoties bijvoorbeeld, en dan nog wel heel uiteenlopende en bij momenten zeer extreme. Dat maakt dat bij het plannen van sociale gebeurtenissen veiligheidshalve eerst nagegaan wordt of er geen al te uiteenlopende meningen over de band van Billy Corgan samen rond de tafel zullen zitten. Willen of niet, in zo’n geval kan er een hele avond niet over muziek gepraat worden, want net wanneer je denkt een gezellig treffen te beleven, dropt een onverlaat heel terloops een mening over de Pumpkins, en dan is het een kwestie van tijd voor hoofden rood aanlopen en onkies taalgebruik de lucht doorklieft.
Zelf zoeken we in zo’n geval, in de mate van het mogelijke, een andere locatie op. Want eerlijk: het maakt ons geen ene moer uit. Ooit was dat anders, toen Gish, Siamese Dream en Mellon Collie And The Infinite Sadness het heersende triumviraat in de stereoketen waren. Sindsdien zijn we zelf zo’n beetje een dolende fan: af en toe gebeurde er wel eens iets — een blik van D’Arcy, of recenter, de single Tarantula — waardoor onze aandacht zich kortstondig terug naar de band richtte, maar algemeen beschouwd bleek onze heil toch toevertrouwd aan andere muzikale helden.
Die houding wordt ons zowel door de haters als de die-hardfans niet in dank afgenomen, een vorm van polarisering die ook sterk tot uiting komt op If All Goes Wrong, een 271 minuten durende dubbel-dvd rond de Pumpkins. Hoewel Pumpkins… het is een discussie die tot in den treure gevoerd kan worden en die eigenlijk vooral oervervelend is, maar over welke band gaat deze film eigenlijk? Wanneer Corgan in het documentairegedeelte uitvoerig toelicht waarom hij, zonder James Iha of D’Arcy, de Pumpkins heeft gereanimeerd, dan blijf je toch met bedenkingen zitten. Zelfs al speelde hij elke noot — die hij allemaal zelf geschreven heeft — van elk instrument zélf in, dan wil dat nog altijd niet zeggen dat Corgan naar eigen goeddunken leden van zijn band kan vervangen als was het de selectie van een voetbalploeg. Dat is uiteraard slechts een mening, zij het wel één die houvast biedt wanneer tijdens het bekijken van If All Goes Wrong een gevoel van vervreemding zich van je meester maakt en je je afvraagt over welke artiest dit eigenlijk gaat.
Over Billy Corgan, zo blijkt in de loop van de film en los van de hele discussie over de zin en onzin van de doorstart van zijn band, schetst de hier geserveerde documentaire een indringend portret van de Corgan van vandaag. Bij momenten doet de film zelfs bijna aan als een handleiding bij de gecontesteerde tour van 2007. Door getuige te zijn van het residentschap van de band in The Orange Peel in Asheville en nadien The Fillmore in San Francisco krijgt de kijker een inkijk in een band die uit zichzelf wil breken, die verwachtingen koestert die niet noodzakelijk gelijk lopen met die van het publiek en het onbegrip dat daar onvermijdelijk uit voortkomt.
Voor eerder aangehaalde diehardfans is If All Goes Wrong een hebbeding om te koesteren. Om het in Corgans eigen woorden te zeggen: je krijgt niet alleen de creatieve piek van een artiest te zien, maar ook zijn weg daar naartoe. In dit geval bestaat die weg uit songschetsen waar Corgan — helaas doorgaans in een afzichtelijk slaapkleed — in zijn hotelkamer aan schaaft. Daarnaast werd een selectie gemaakt uit onuitgegeven en zeldzame nummers die tijdens de weken in Asheville en San Fransisco gespeeld werden. Wie tevoren zijn bedenkingen had bij de band, zal daar weinig opwindends aan vinden, maar voor hen is deze dvd dan ook niet bedoeld. If All Goes Wrong is een geschenk voor de ingewijden, dat door buitenstaanders hooguit met gespeelde nieuwsgierigheid gadegeslagen kan worden.
