103
Omdat een origineel idee toch nog altijd net iets
meer inspanning vereist, krijgen we van Hollywood als
eindejaarscadeau een zoveelste overbodige remake van een
klassieker.’t Is crisis voor iedereen, moet je weten. Deze keer
moet sf-icoon ‘The Day the Earth Stood Still’ eraan geloven, de
intelligente invasieprent van Robert Wise die op de achtergrond van
de smeulende koude oorlog er even voorzichtig op wees dat een
nucleaire oorlog best wel eens gevaarlijk zou kunnen zijn. Slimme
vent, die Wise. Een tijdloos gegeven moeten de mannen van Fox
gedacht hebben. En inderdaad, een halve eeuw later is het er
eigenlijk alleen maar triestiger op geworden. De ecologische
barometer slaat tilt, de economie krijgt gevaarlijke stuiptrekken,
de verzuringsgraad krult tegen het plafond aan en Mark Wahlberg
heeft maar liefst twee stinkers in één jaar tijd afgeleverd. Twee!
Alsof dat allemaal al niet deprimerend genoeg was, krijgen we met
de remake van ‘The Day the Earth Stood Still’ een ongelooflijke sof
van een non-blockbuster die zo steriel en apathisch de thema’s van
het origineel overdoet dat het enige enthousiasme moet komen van
houten klaas Keanu Reeves. En die speelt dan nog een emotieloze
alien die constant rondloopt met een verkrampte smoel die doet
vermoeden dat hij het moeilijk heeft met het verbergen van zijn
buitenaards flatulentieprobleem.
Nadat er een gigantische knikker – waar zijn die vliegende
schotels aan touwtjes gebleven? – in Central Park neerdaalt, wordt
astrobiologe Helen Benson (Jennifer Connelly) op very hush
hush wijze door de overheid naar New York gebracht, samen met
een aantal vooraanstaande collega-wetenschappers. Met de
hypnotiserende knikker arriveert ook Klaatu (Keanu Reeves), de
weinig spraakzame ambassadeur voor een buitenaards ras. Vergezeld
door zijn persoonlijke robot, Gort, komt hij even langs om de
mensheid te waarschuwen voor het einde van hun bestaan. Aardig van
hem. Omdat het luisterende oor van de Amerikaanse overheid nog
altijd stevig ontstoken is, wordt Klaatu gevangen genomen en
beginnen wetenschappers de bokaal met formol al te vullen, terwijl
het leger de tanks en raketten laat aanrukken. Samen met dr. Helen
Benson en haar stiefzoon (Jaden – zoon van de Fresh Prince – Smith)
slaat Klaatu op de vlucht om zijn andere buitenaardse knikkers te
halen en wijze lessen te leren over de mensheid en zijn capaciteit
om te veranderen. Yes we can!
Na een weinig interesse opwekkende proloog, begint ‘The Day the
Earth Stood Still’ enigszins behoorlijk aan de taak om het gegeven
van de klassieker in een modern jasje te moffelen. Samen met
Jennifer Connelly weten we van niks, wordt alles in een
geheimzinnig waas gehuld en willen we eigenlijk wel weten wat er
precies aan de hand is. Heel even lijkt het erop dat regisseur
Scott Derrickson een onheilspellende downer (check het druilerige
regenweer, toepasselijk hoor) van een blockbuster wil opbouwen,
maar na een kwartiertje zakt de dreigende pudding al in elkaar door
een compleet gebrek aan plot, spanning en bestaanszin. Dat
laatste mag dan wel toepasselijk zijn voor de thematiek van de
film, het maakt van ‘The Day the Earth Stood Still’ een lange,
oersaaie rit (letterlijk, driekwart van de film zitten we in de
auto met Klaatu en de bende) zonder eindbestemming, waar de enige
obstakels komen in de vorm van gigantische plotgaten. Zo mag iemand
altijd eens komen zeggen waarom de hypergevoelige keukenrobot Gort
alles vakkundig naar de vernieling schiet bij de minste vorm van
agressie, om zich niet veel later toch makkelijk te laten vangen
door een gigantische metalen koker.
Waar in de veel clevere klassieker alles in functie stond om de
gevaren van de koude oorlog aan de kaak te stellen, krijgen we hier
een tamme, voorspelbare les over global warming en de manier waarop
wij, de mensen, de planeet aarde hebben verkloot door niet te
recycleren. Allemaal goed en wel om een ecologisch verantwoorde
boodschap in een high profile-blockbuster te steken, maar vergeet
dan ook niet om het wat creatief in te kleden. Veel verder dan wat
meneer de uil-gewauwel van Keanu Reeves omtrent de materie komt het
niet en uiteindelijk wordt het allemaal zodanig vaag gehouden dat
de boodschap zijn doel volledig voorbij schiet. Wacht maar tot je
de grote ontknoping rond de oren gedraaid krijgt. Komt daar nog
bij dat Scott Derrickson alles zo serieus en zelfingenomen aanpakt,
dat elk spontaan gevoel voor apocalyptisch ramptoerisme in de kiem
wordt gesmoord. De special effects zijn niet onaardig, maar op geen
enkel moment wordt een situatie of set-piece gecreëerd waarbij je
spontaan op het puntje van je stoel schuift. Gort laat zich even
van zijn coolste kant zien, een zwerm metalen ongedierte brengt
bijna wat vernielend leven in de brouwerij, maar het valt allemaal
al stil nog voor het goed en wel moet losbarsten. Het moet al erg
gesteld zijn met een einde van de wereld-blockbuster als je al
heimelijk begint te verlangen naar wat opgeblazen Roland
Emmerich-achtig destructief geweld.
De keuze van Keanu Reeves om zich te laten casten als een
emotieloze alien die nauwelijks met de ogen knippert, getuigt van
een eigenaardig gevoel voor zelfspot van de acteur. Reeves zit nu
al een paar jaar met een nogal houterige acteerreputatie en zet
zijn beperkte facetten in ‘The Day the Earth Stood Still’ nog eens
extra in de verf met zowel zijn meest geslaagde als affreuze
vertolking in jaren. Heel bizar. Wat Jennifer Connelly hier loopt
te doen is zo mogelijk een nog groter mysterie, maar met een
mislukte poging om wat menselijkheid te injecteren wuift ze
officieel de hoogdagen van haar ravissante filmverschijningen
vaarwel. Het is echter Jaden Smith, het zoontje van Will Smith,
die het meest van al enerveert met een walgelijk schattige poging
om oooh’s los te weken bij het publiek. Let vooral op zijn
moment de gloire: snikkend op de knieën aan het graf. Of
dacht u dat dit soort pathetiek alleen te vinden was in kerstfilms
met Gaston Berghmans?
Het had een coole eindejaarsklepper kunnen worden, maar met
zijn doorgedreven serieux en zero fungehalte komt ‘The Day the
Earth Stood Still’ alleen maar flauw, belerend en oersaai over.
Liefhebbers van het origineel zullen vloeken, de rest raden we aan
om nog eens naar ‘Wall-E’ te kijken, u krijgt dezelfde ecologische
boodschap, maar dan met een veel betere film er rond gestrikt.
Tenzij u een verstoken fan bent van Mark Wahlberg natuurlijk, dan
moet u de tram naar ‘The Happening’ nemen. Op eigen risico
weliswaar.
