Woorden hebben nooit de essentie gevormd voor het Antwerpse Fear Falls Burning. Klanken daar gaat het om, en wat ze bij de luisteraar teweegbrengen. De ene keer bracht de eenmansgroep zijn visie alleen naar voor, een andere keer werd een duidelijk samenwerkingsverband gesmeed. Op Frenzy Of The Absolute vloeien beide samen.
Ditmaal staat Dirk Serries, de man en naam achter de groep, er namelijk niet alleen voor. Wel houdt hij vast aan de eigen (groeps)naam alsof hij duidelijk wenst te maken dat deze plaat wel degelijk een pure Fear Falls Burning is en niet een samensmelting van twee eigenzinnige groepen of individuen. Een dergelijke nuancering kan een detail lijken, maar in de wereld van Fear Falls Burning waar elke noot en elke echo op een apothekersschaal afgewogen wordt, is het niet onzinnig om dit soort bedenkingen en kanttekeningen te maken.
Op de drie verschillende tracks speelt telkens een andere drummer mee: zo mag Tim Bertilsson (Switchblade) de basis leveren voor de titeltrack, verheft Dave Vanderplas (Rubbish Heap, Ontayso) “He Contemplates The Sign” naar een nieuw niveau en geven Magnus Lindberg en gitarist Johannes Persson (beiden Cult of Luna) aan “We Took The Deafening Murder Down” een andere wending. De drie (of liever vier) muzikanten leggen elk andere accenten waardoor de respectievelijke songs zich meer dan op de oudere platen van Fear Falls Burning manifesteren als onderscheiden tracks.
De titeltrack is de langste (21 minuten) maar ook de zwakste song op het album. Hoewel de track met een stevige moker opent, blijft het een nummer lang voortborduren op die ene slag. Serries bouwt gewoontegetrouw zijn gitaardrone langzaam op, maar Bertilsson weet daar niets intrigerend tegenover te zetten behalve dan zijn initiële drumpatroon als een mantra te recycleren. Een dergelijke systematische herhaling kan in wezen wel een repetitieve charme hebben, maar dan mag het niet van bij de start (te) gratuit klinken. Anders dreigt het een track die op zichzelf wel boeiend had kunnen zijn, te overschaduwen.
Dat (extra) percussie binnen de wereld van Fear Falls Burning een meerwaarde kan vormen, bewijst Vanderplas met verve op “He Contemplates The Sign”. De bijna twintig minuten durende song zoekt de grenzen van de duistere esoterie op en laat gitaar en percussie, als dienaren van het occulte, de viering volgens aloude rituelen opbouwen. De minimale verschuivingen dragen bij tot een onbehaaglijke sfeer die een haast ondraaglijke introspectie en onderhuidse spanning oproept. Met een minimum aan middelen evoceert het duo Vanderplas-Serries de meest vreemde waanbeelden, althans bij wie er voor open staat.
Met de Cult Of Luna-leden Persson en Lindberg wordt het steven opnieuw richting vertrouwde(re) wateren gewend. Ditmaal zoekt Serries aansluiting bij de postmetal van de Zweden door zijn drones een duidelijke opbouw en richting mee te geven. Weliswaar neemt hij er nog steeds ruimschoots de tijd voor, maar van bij de start wordt wel de verwachting van een einddoel opgeroepen. Wanneer de drum tenslotte invalt (na de achtste minuut) muteert de song tot een toegankelijke gitaardrone annex experimentele postmetal-track. Geen van de muzikanten dient de eigen stijl te verloochenen, hun verschillende visies en aanpak blijkt uitstekend te werken tot het abrupte einde rond de dertiende minuut onverwachts alles stopzet.
Op Frenzy Of The Absolute laat Fear Falls Burning niet alleen horen hoezeer zijn gitaardrones een geheel eigen wereld kunnen oproepen, maar toont hij ook de meerwaarde van een samenwerking aan zonder dat hij daarbij het eigen geluid dient te verloochenen. Zelfs “Frenzy Of The Absolute” dat weliswaar verbleekt ten overstaan van de andere twee tracks, weet desondanks zijn mannetje te staan. Een slordige vijftig minuten lang boeit Fear Falls Burning op Frenzy Of The Absolute door drie uitgesproken verschillende nummers te laten klinken alsof ze tot een familie behoren.
