Na vier jaar van relatief stilzwijgen, is het Gentse Barbie
Bangkok weer opgestaan met een puike debuutplaat onder de arm en
nieuwe mensen in de gelederen. In een rustige, Gentse buurt gingen
we drummer Laurens Smagghe bij hem thuis opzoeken. Toen bleek dat
medestichter en tevens zanger/gitarist Tom Goethals daar gewoon in
de zetel zat, kon de pret niet op en zijn we maar een interview
begonnen.
enola: Hoe gaat het ermee, jongens?
Tom: is dat echt uw eerste vraag?
Laurens: vree goe. Op het gemak.
Tom: met mij of met de groep? Met Barbie Bangkok gaat alles
uitmuntend. Enfin, ‘gewoon goed’ is misschien meer van
toepassing.
enola: Er zit vier jaar tussen jullie ep en
‘People And Geometry‘. Vanwaar die lange
tijd?
Tom: dus we mogen niet hetzelfde antwoord geven als we tegen
goddeau gezegd hebben?
Laurens: euhm… ik ben op wereldreis geweest… Ik heb ook lang
verbouwd. Bovendien was ik nooit tevreden met de nummers die Tom
voorstelde.
Tom: Laurens is inderdaad superkritisch. Jaren aan een stuk komt
hij nooit met ideeën af maar mijn ideeën neerhalen kan hij dan weer
wel.
Laurens: bovendien zijn we eigenlijk al eind 2006 met de opnames
begonnen, dus dat lijkt vier jaar maar dat is het helemaal
niet.
enola: Jullie zijn daarvoor in zee gegaan met Frans Hagenaars.
Hoe zijn jullie bij hem terecht gekomen?
Laurens: via Rock’O Co (het management, kvv). Het
was hij of Steve Albini maar hoe lang zou het bij die niet geduurd
hebben? Ons management heeft in het verleden al met Albini
samengewerkt. Maar ook met Hagenaars…
Tom: ik vond het een goed idee om met een Nederlander als producer
te werken omdat die mensen meestal een stuk verbaler zijn en in
tegenstelling tot Vlamingen direct zeggen waar het op staat. Het is
een man die bovendien erg gepassioneerd is door het hele
opnameproces. Het is veel meer dan een job voor hem.
Laurens: het was ook een erg leuke studio, een omgebouwde schuur in
Muiden. Dat ligt een tweetal kilometer van Amsterdam.
enola: En heeft hij jullie veel moeten
bijsturen?
Tom: af en toe ging hij niet akkoord met onze ideeën. Dan zij hij
iets in het genre van “nou, hier hebben we al genoeg
koebel.” (lacht)
Lieven uitwisselen
enola: Wanneer zijn de songs voor de plaat dan
geschreven?
Tom: sommige zijn een drietal jaar geleden geschreven. Andere zijn
daar, ’s nachts in de studio ontstaan. ‘Hot and Trendy’
bijvoorbeeld. ‘All Tangled Up’ en ‘All Over Again’ ook. ‘People and
Geometry’ is er dan weer helemaal veranderd. We hebben er bovendien
een drietal songs naar de vuilnisbak verwezen. Dat is een beetje
pijnlijk, maar je moet keuzes maken. We zullen die ook live niet
brengen, net zoals we zo goed als niets van voor onze nieuwe plaat
meer spelen. Af en toe wordt daar eens naar gevraagd maar we voelen
er de behoefte niet toe.
Laurens: bovendien zouden we ze ook al moeten aanpassen aan onze
nieuwe bezetting.
enola: Over die bezetting gesproken, zijn jullie nu eigenlijk
een duo of zijn jullie met vijf?
Tom: we hebben alles met twee geschreven en ingespeeld maar live
zijn we alleszsins een volledige band.
Laurens: het is niet te doen om die songs met twee te brengen, al
hebben we het onlangs wel eens officieus gedaan. Dan breng je ze
gewoon anders.
enola: Hoe hebben jullie elkaar eigenlijk leren
kennen?
Laurens: Tom en ik zaten bij elkaar in het humaniora, hier in
Sint-Paulus. Ik speelde al cello en piano sinds ik 6 was maar
eenmaal je 15 bent, is dat niet meer cool en omdat Tom gitaar
speelde en nog iemand anders bas, heb ik maar een drumtoestel
gekocht. Ik vond het gewoon ook een erg leuk instrument.
Tom: wat was het eerste nummer dat je kon drummen?
Laurens: ‘Every Breath You Take’ van The Police (lachen
beiden). Onze eerste repetitie was in het huis van een
gemeenschappelijk lief.
Tom: we hebben er zo een aantal uitgewisseld. Meestal kwamen ze van
Laurens naar mij, al ging het één keer omgekeerd. (gaan samen
het rijtje af)
enola: Doen jullie dat nu nog?
Tom: nu gaat dat wat moeilijker, al heeft Laurens vorig jaar nog
eens geprobeerd.
Laurens: ik had er vier jaar over gepland.
enola: Jullie gitarist Rodrigo kennen we onder meer van Motek en
Gabriel Rios. Hoe zijn de twee dames bij Barbie Bangkok
beland?
Tom: met Liza hadden we vroeger al gespeeld, dus die hebben we
terug opgevist. Wat Mimi (bas, kvv) betreft, tja, we
hadden nog wat oestrogeen nodig om het testosterongehalte naar
beneden te krijgen. Ze was van bij het begin erg enthousiast en
liet ons verstaan dat ze altijd eens op auditie wilde komen. We
hebben er niet te lang over moeten nadenken.
Laurens: ook Rodrigo heeft zijn diensten min of meer zelf
aangeboden. Net als mij geeft hij ook muziekles in Het Depot
(Leuven, kvv) en hij informeerde of we geen gitarist
konden gebruiken.
Een aantrekkelijke geur voor paarden
enola: Jullie promofilmpje dat ik op Facebook zag, is
behoorlijk geweldig. Ik neem aan dat jullie The Fast Show
kennen…
Laurens: oké, nu je het zegt… Maar zelf hadden we de link met The
Fast Show niet gelegd.
Tom: we vonden het een leuk idee om onze ouders en grootouders op
te trommelen en hen iets in slecht Engels te laten zeggen.
Laurens: echt professioneel te werk gaan, past niet binnen ons
budget, dus doen we het op deze manier. Er is trouwens al een
tweede klaar met een opvallend hoog Lynch-gehalte.
enola: Tom, had je een specifieke persoon in gedachten toen je
‘Hot and Trendy’ schreef?
Tom: eigenlijk wel, al is het misschien best die niet in uw
interview te vermelden. Het nummer gaat ook over hoe alles
tegenwoordig verkocht wordt en zet zich af tegen alles wat plots in
is. Alles wordt zo makkelijk in onze richting gepusht. Uiteraard
zijn we zelf ook erg vatbaar voor rages.
enola: Jullie zijn zelf plots bekender geworden dankzij Humo’s
Rock Rally. Hebben jullie het dit jaar een beetje
gevolgd?
Tom: de finale wel. Ik kan wel zien wat mensen goed vinden aan
Steak Number Eight maar het is echt mijn ding niet. Vroeger heb ik
nog wel naar Tool en dergelijke geluisterd maar ik ben daar toch
wat uitgegroeid. Af en toe kan ik die riffs wel nog eens
smaken.
Laurens: ik vind het eigenlijk eerder grappig, die anger
in jezelf die je er wil uitschreeuwen. Met het ouder worden, heb ik
toch wat meer rust gevonden.
enola: Tom, jij werkt als postbode. Haal je inspiratie voor je
songs in je job?
Tom: onrechtstreeks wel, omdat ik in contact kom met alle lagen van
de bevolking. Ik ben postbode in Gent en laat ons zeggen dat ik het
soms graag doe, wellicht zoals zowat iedereen over zijn werk
denkt.
enola: Jullie steken jullie interesse in bepaalde bands en
genres niet weg in jullie muziek. Zijn er ook geheel andere namen
waar jullie het zwaar voor hebben?
Tom: Roy Orbison! Maar ook The Mamas & The Papas, Ramones,
Simon & Garfunkel en Cat Stevens. Ik ben de laatste tijd ook in
de ban van meidengroepen uit de jaren zestig. Het probleem is dat
die vaak maar één goede song hebben maar die is dan ook erg goed.
Oh, en Bruce Springsteen, maar dan vooral zijn plaat ‘Born In The
USA’.
Laurens: ik heb het wel voor elektronica zoals die van
Trentemöller. Ik experimenteer zelf nu ook een beetje in die
richting met het programma Ableton Live. Wie weet, misschien iets
voor een volgende Barbie Bangkok-plaat! (lacht)
enola: Trouwens, hoe is dat paard op die hoes
beland?
Tom: wel, dat liep daar toevallig en voor we het wisten stond het
erop. Het kwam naar Laurens, want die heeft een aantrekkelijke geur
voor paarden. Was het een merrie of een hengst eigenlijk?
Laurens: een merrie denk ik. Het paard heet Bolero.
Tom: heel wat mensen vinden onze hoes blijkbaar iets homo-erotisch
uitstralen. Ik wilde eigenlijk een pony maar dat hebben ze uit mijn
hoofd gepraat.
enola: En, wat nu? Het buitenland?
Tom: zoiets. In februari komen we uit in Wallonië, op muzikaal vlak
toch wel een beetje het buitenland. Maar ook in Nederland. Ze
hebben ons er al een aantal keer gevraagd een voorprogramma te
doen, maar zonder airplay vonden we dat toch te vroeg. Geen nood;
we komen er wel!
‘People And Geometry‘ is nu uit bij Bang!
Barbie Bangkok speelt op 29 november in De Warande
(Turnhout), op 5 december in Nijdrop (Opwijk) en op 18 december in
AB (Brussel).
