Dat het ondertussen oktober is geworden, bleef ook in de
Handelsbeurs niet onopgemerkt. Het wordt veel te vroeg donker, de
dagen worden kouder en de mensen een tikje melancholischer. Wie
anders dan American Music Club konden ze dan ook vragen om deze
nieuwe herfst in te luiden? De groep grossiert al jaren in
melancholie, algehele Weltschmerz en donkere teksten waarbij de
zwarte humor en de bar nooit ver weg zijn. Ondanks de hoop sterke
songs en platen die dit recept al hebben opgeleverd en de
appreciatie van grootheden als Radiohead, Coldplay en R.E.M. vond
de band rond Mark Eitzl nooit zijn weg naar het grote
publiek.
Dit werd al pijnlijk duidelijk toen ze in februari nog geen AB Club
konden vullen, maar ook de opkomst in de Handelsbeurs lag zwaar
onder het peil dat een groep als deze verdient. Gelukkig werd dit
wel mooi opgevangen door de Handelsbeurs, dankzij de gezellige
inrichting van de concertzaal met stoelen en met theelichtjes
verlichte tafels, waardoor de zaal een stuk gevulder leek.
Als support hadden ze Blaudzun meegenomen, een
Nederlandse groep rond singer-songwriter Johannes Sigmond. Het was
dan ook, op een Fnac-concert na, de eerste Belgische passage van
het viertal.
De Handelsbeurs-site gewaagde van een kruising tussen Ryan Adams en
Arcade Fire, al zien we niet direct het verband tussen die twee.
Maar goed: er zijn slechtere referenties denkbaar. Blaudzun wist in
elk geval aangenaam te verrassen: de begeleiding door o.a.
accordeon, steel guitar en xylofoon, gecombineerd met het aparte
stemgeluid van Sigmond zorgden voor een uniek maar bijzonder
stemmig geluid, wat de vergelijking met Adams bij momenten best
rechtvaardigde.
De intieme en weemoedige songs dompelden de hele zaal onder in een
sfeer van donkere, eenzame winteravonden. De zanger excuseerde zich
zelfs even bij het publiek voor het feit dat hij geen vrolijke
liedjes in zijn repertoire had, al durven wij te vermoeden dat een
publiek dat voor AMC gekomen was, daar zeker geen aanstoot aan zou
nemen. Altijd fijn om aangenaam verrast te worden door een
voorprogramma. Voor de liefhebbers: op 29 oktober te bewonderen in
de Ancienne Belgique, samen met Swell.
Het publiek was dus al in de juiste sfeer gebracht, toen Mark Eitzl
het podium betrad, stijlvol als altijd, met kostuum en hoed. Hij
had niet veel tijd nodig om zich weer te ontpoppen als een groots
performer, met halfdronken danspasjes, gitzwarte doch hilarische
bindteksten maar vooral ook de sublieme intensiteit waarmee hij
zich door zijn songs baande. De passie en presence waarmee Eitzl
zijn songs presenteerde, deden haast vergeten dat er ook een
ijzersterke band in zijn rug stond te spelen, die dankzij de mooie
setlist een fijn carrièreoverizcht van American Music
Club konden geven.
De nadruk lag natuurlijk nog steeds op hun meest recente ‘The
Golden Age‘. Daarvan onthouden we graag het prachtige ‘The
Stars’, maar ook ‘Windows Of The World’, over een feestje in het
World Trade Center (“Well, that party’s over, folks!”
gevolgd door een cynisch lachje. Eitzl in topvorm).
Verder valt het ons moeilijk om onze favorieten van die avond aan
te duiden. Alle nummers werden met eenzelfde, oprechte overgave
gebracht waar we ons graag in lieten meevoeren en er ééntje
uitpikken zou de rest gewoon onrecht aandoen.
Maar wat heeft de man ook een prachtige stem! Loom, zwaar en voor
de gelegenheid nog van dat tikkeltje extra weemoed voorzien, tilt
ze de songs naar een hoger niveau.
We lijken dan ook even uit een andere wereld te komen wanneer Eitzl
bij de laatste song van de set stilletjes het podium verlaat,
terwijl de rest van de groep nog een laatste keer uitbarst in een
geluidsexplosie. De groep kwam uiteindelijk nog terug voor twee
songs, waaronder het bittere maar oh-zo-mooie ‘Home’ om daarna weer
het podium te verlaten. Mark Eitzl, die ondertussen al meer dan één
whisky-cola binnenhad, kroop nog een laatste keer het podium op,
excuseert zich voor zijn aandoenlijk amateuristisch gitaarspel, om
de avond uiteindelijk in alle schoonheid af te sluiten met ‘Jesus’
Hands’ (“My only hitsong on christian radio.
Fuckers!”).
Het laatste refrein wordt a capella gezongen en zo worden we, alle
cynisme en pessimisme ten spijt, toch nog met een warm gevoel die
veel te koude herfstavond in gestuurd …
‘Blaudzun‘ van Blaudzun is uit bij V2.
‘The Golden Age‘ van American Music Club is uit bij
V2.
