Editie 2004 van Humo’s Rock Rally schonk de wereld The Van Jets, Madensuyu, Absynthe Minded en Milow. Ook finalist toentertijd: Barbie Bangkok. Met Oh My God had die groep uit Gent reeds een ep uit die veel goeds deed vermoeden. Desondanks liet de eerste langspeler, People And Geometry vier jaar op zich wachten. En daarmee lijkt le nouveau Barbie Bangkok definitief arrivé
Een sterke indruk nalaten tijdens de belangrijkste rockrally van het land heeft zo zijn voor- en nadelen. Enerzijds is er de plotse boost aan media- en publieksaandacht. Anderzijds schept een hoopvolle passage op het podium van ’s lands meest gerenommeerde podium willens nillens bepaalde verwachtingen. En dat het niet voor de hand ligt om die zomaar in te lossen, zal menig finalist erkennen. Zo ook dus Barbie Bangkok.
Met een prima ep (Oh My God) onder de arm uitblinken in een dergelijk gestoffeerd deelnemersveld: dan durft men wel eens grote hoop koesteren. Maar in plaats van een knallende volwaardige studioplaat, kwam er bij Barbie Bangkok integendeel vier jaar ijzige stilte. Dat had zo zijn redenen (Barbie-boegbeeld Tom Goethals werd vader, uiteenlopende artistieke visies leidden tot een heuse stoelendans binnen de groep), maar wat telt is dat er heden — op dit moment met People And Geometry — eindelijk een dijk van een debuut in de rekken ligt.
Niet alleen op personeelsvlak (met gitarist Rodrigo Fuentealba, van o.a. Motek en Gabriel Rios als opvallendste nieuwkomer) onderging Barbie Bangkok in die vier windstille jaren een grondige facelift. Ook muzikaal is het een en het ander gewijzigd. Wie zich bij het beluisteren van People And Geometry aan een uitgebreide en gefinetunede versie van Oh My God verwacht, komt bedrogen uit. Want van grillige, alle kanten uitschietende gitaarsongs of akoestische ballads is op dit debuut geen enkel spoor meer. De nieuwe songs zijn opvallend to the point, de scherpe kantjes lijken er op het eerste gehoor af geveild. People And Geometry is bijgevolg een popplaat. Maar wel een erg goeie popplaat, met een arsenaal aan aanstekelijke, opvallend dansbare en compacte songs. Een erg coherente popplaat ook, met één duidelijke muzikale lijn van begin tot einde.
Grootste invloed voor deze Barbie Bangkok new style lijkt Talking Heads. Nummers als “I Remember”, “All Over Again” en “All Tangled Up” maken met hun jachtige, opzwepende ritmes en exotisch aandoende gitaarriedels duidelijk waar Goethals en Smagghe de mosterd haalden. Verder hoorden wij ook vlagen Roxy Music (“Hot And Trendy” had zo van Brian Ferry kunnen zijn) en B-52’s passeren (de extatische achtergrondkreetjes en geciteerde getallencode in “New Delhi”) en met “El Saviour” zowaar een flard Warren Zevon (met het uit “Excitable Boy” weggelopen vrouwenkoortje ).
Verder springen vooral “Paranoid Parenting” (alsof Zita Swoon “Heart Of Glass” van Blondie onder handen neemt) en het rustigere titelnummer (“When you’re 25, the hardest thing is staying alive”) in het oog. Niet dat er op People And Geometry helemaal geen plaats meer is voor grillig gitaarwerk, hier (“El Saviour”) en daar (“The Curse”) maakt een ferme brug duidelijk dat we ons live aan enkele flinke uitbarstingen mogen verwachten.
Om de breuk met het verleden volledig te maken, staat op People And Geometry bovendien geen enkele song uit de ep. Geen “Roll Rockin’” of “Oh My God” dus. Ook live niet meer. Barbie Bangkok neemt een nieuwe start en focust daarbij enkel op de toekomst. Hier en daar wordt echter wel een flard tekst gerecupereerd. In “El Saviour” weerklinkt bijvoorbeeld de van “Hold On” geleende regel “Just how long do you think it takes”.
In tegenstelling tot de bezetting en de sound is er op het gebied van teksten weinig veranderd. Goethals stopt nog steeds geen welomlijnde, afgewerkte verhalen in zijn songs, maar wel losse flarden ideeëngoed waarin naar hartelust gerijmd wordt. Goethals hierover: “Vroeger kreeg ik wel eens de kritiek dat mijn teksten te kinderlijk waren, maar eigenlijk vind ik dat een groot compliment.” Punt aan de lijn.
Het klinkt wat ongewoon, maar op zijn langspeeldebuut vindt Barbie Bangkok zichzelf opnieuw uit, en doet dat met verve. “Stay up late and dance all night” zingt Goethals ergens halverwege de plaat. Met People And Geometry als soundtrack mag dat alvast geen probleem zijn.
Op 30 oktober stelt Barbie Bangkok zijn nieuwe album voor in het Café van de Vooruit.
