Er bestaat een connectie tussen geluid en kleur en sommige mensen
kunnen die zien.
De officiële benaming voor dit fenomeen is ‘Synesthesie’. De
onsterfelijke artiesten van N*E*R*D, geïntrigeerd door deze
zintuiglijke waarneming, lieten zich erdoor inspireren en zo kwam
‘Seeing Sounds’ tot leven. Na ‘In Search of…’ en ‘Fly or Die’
nemen Pharrell Williams, Chad Hugo en Shae Haley je wederom mee op
een wervelende reis doorheen hun universum.
We worden die wereld binnengeleid door dromerige, speelse geluiden
waarbij Pharrell verhaalt over zijn jeugd en het precieze moment
beschrijft waar hij voor het eerst geluiden ziet. Het heeft iets
weg van een sprookje, doch voor je kan wegdromen, vallen de eerste
baslijnen in en verschijnt ‘Time for Some Action’, niet meteen hun
beste werk maar verre van ondermaats (het heeft iets weg van
Skateboard P’s ‘Can I Have It Like That). Wat echter wél tot hun
betere werk behoort is het verslavende ‘Everyone Nose’ dat
druggebruik in het uitgaanswereldje hekelt en dit doet zonder
prekerig of belerend over te komen, gedragen door een
surrealistisch muzikaal landschap dat door krankzinnig geworden
instrumenten bevolkt lijkt te zijn.
Het geluidsdeken van ‘Seeing Sounds’ is dan ook gevarieerd. Ze
flirten onder meer met rock, funk, hip hop & drum’n bass zonder
het volledig te laten overheersen. Ze bouwen verder op de
grondvesten die ze doorheen de jaren gelegd hebben met hun
N*E*R*D-releases en je hoort vaak duidelijk hoe ze zichzelf willen
heruitvinden. Je kan die drang vooral terugvinden op ‘Anti-Matter’
en ‘Spaz’ . De beslissing om die richting uit te gaan werd genomen
nadat Pharrell z’n album ‘In My Mind’ gehoord had, dat door
Questlove (de drummer van The
Roots) herwerkt was onder de de naam ‘Out of My Mind’.
Questlove maakte daarbij gebruik van live-instrumenten en Pharrell
was danig onder de indruk (het project is nooit officieel
uitgekomen). Dan zijn er ook nog ‘Windows’ en ‘Killjoy’ die klinken
als typisch N*E*R*D en niet zouden misstaan hebben op ‘Fly or
Die’.
Vaak word je meegesleurd door de energie en dat maakt dat het album
zich perfect verleent om live gebracht te worden, wat ze onlangs op
de Lokerse Feesten hebben bewezen.
Pharrell’s schrijfkunsten worden uitgebreid tentoongesteld op
‘Sooner or Later’, ‘Love Bomb’ (mogelijk wel dé uitspringer) en
‘You Know What’. Het zijn alledrie prachtige odes aan de
verschillende gezichten van liefde en afwijzingen die er soms mee
gepaard gaan. De man blinkt uit in het schrijven van nummers die
een ontwapenende, ondeugende, bijna kinderlijke onschuld
belichamen. Dit wordt hem regelmatig verweten maar hij wordt er
evenveel om geprezen.
Jammer genoeg zijn er zijn enkele misstappen. ‘Happy’ klinkt pover
in vergelijking met de rest en heeft niet veel te bieden en laatste
nummer ‘Laugh About It’ hadden ze beter ergens anders geplaatst
want het is niet meteen een sterke afsluiter.
Ondanks de vele kritiek die N*E*R*D te verwerken kreeg en krijgt,
zijn ze met hun derde release toch maar weer terug en hebben ze met
‘Seeing Sounds’ een strak album afgeleverd. Ze zullen er geen
nieuwe fans mee winnen, maar ook zeker geen verliezen. Als je de
vorige twee kon smaken, zul je er geen spijt van hebben deze een
kans te geven.
