Aborted stuurt zijn stijl alweer eens licht bij en alweer moeten we heel even naar adem happen. Het komt voor de dag met een album waarin een schijnbaar vanzelfsprekende virtuositeit en die goeie ouwe fascinatie voor geïndustrialiseerde marteling een afzichtelijk monster baren – afzichtelijk, maar in a good way.
Aborted is in meer dan één zin een wat atypisch gezelschap. Niet alleen bewijst het, met een Fransman op de gitaar (Sebastien Tuvi) en een Brit (Daniel Wilding) achter het drumstel, dat Vlamingen niet per definitie Franskiljons opstokende, heimatgeile vendelzwaaiers zijn; in één adem toont het zich verdomd inventief en put het met plezier uit de smakelijkste ingrediënten van de verschillende moderne metal-subgenres.
Hoewel Aborted nu al drie jaar lang plichtsgetrouw elke 365 dagen een nieuw album aflevert, heeft de routine merkwaardig genoeg nooit vat gekregen op de band. Terwijl vierde worp The Archaic Abbatoir (uit 2006) niet minder dan een mijlpaal in het oeuvre was, bleek Century Media-debuut Slaughter & Apparatus anders maar daarom niet slechter, en hintte het al naar de melodische aanpak die Strychnine.213 nu te beurt valt. Eerlijk is eerlijk: we waren aanvankelijk niet gewonnen voor die nieuwe insteek, een ingesteldheid die na een paar extra luisterbeurten afdroop met de staart tussen de poten. Het mag er dan allemaal wel wat toegankelijker aan toe gaan (niet in het minst dankzij de grind-factor, die behoorlijk teruggedraaid is), het verpulverende effect is er daarom niet minder om — meer zelfs: vaak wint het door de verhoogde dynamiek nog aan impact.
Wanneer de onheilspellende intro van “Carrion” overgaat in “Ophiolatry On A Hemocite Platter” en we een demonisch “Worship my name!” toegesnauwd krijgen (meteen de enige zin van het hele nummer die we verstaan) weten we hoe laat het is: Aborted hamert nog steeds consequent met de gedrevenheid van een Vader of Nile in goede doen. Het is ook dat nummer dat misschien nog het beste Strychnine.213 samenvat: vanouds dreunende mokerriffs en staccato chug-werk worden er afgewisseld met wat Gothenborgs aandoende ritmepartijen, die culmineren in een melodische solo. Als u daar tussen de lijnen het generische lijfrecept in leest van zowat elke Amerikaanse metalcore-band, kunnen we u geruststellen: Aborted verhoudt zich, in termen van vuiligheid, tot die opdondertjes als de neerslag van de Vesuvius-uitbarsting tot het Sahara-zand dat u een paar weken geleden met de pink van uw voorruit veegde.
“Pestiferous Subterfuge” is nog zo’n nummer waarop alles gewoon perfect in elkaar past: de opeenvolgende tempowissels (Aborted heeft altijd een neus voor uitstekende drummers gehad, en daar vormt de 2008-editie geen uitzondering op), het hakkende riffwerk — en niet in het minst de dubbele vocale splinterbom die de tandem De Caluwé-Tuvi dropt: we hebben het al vaker gehoord (het niet onverdienstelijke The Black Dahlia Murder komt ons zo bijvoorbeeld het eerst voor de geest), maar nooit elders zo overtuigend. “Enterrement Of An Idol” en “Avarice Of Vilification” (met dank aan een wedstrijdwinnende fan voor de titel) zijn dan weer nummers met een groove die zo aanstekelijk is als de pest: we kunnen ons niet meer herinneren wanneer we laatst een death metal-riff neurieden op de fiets, maar Aborted heeft het toch maar weer eens geflikt.
Zijn we dan weer niet zo gewonnen voor het afsluitende “The Obfuscate” en de veel te lange (en eerlijk: nogal weinig toevoegende) introsample van “A Murmur In Decrepit Wits”, dan komt dat vooral omdat ze in vergelijking met hun grote broertjes net iets te licht uitvallen. Zwakke hoofdmotieven en te veel van hetzelfde: twee aspecten waar Strychnine.213 nu eens net niét voor staat.
Het is een voetnoot die uiteindelijk meer zegt over het niveau van het album zelf dan over de geviseerde nummers: Strychnine.213 is immers (alweer) een schot in de roos en met zijn bevlogen compositorische finesse en organische samenhang een verademing in een wereldje waar zo veel op generische formuletjes en slaapverwekkende vingeracrobatie geteerd wordt. Als we half euforisch klinken, dan is dat omdat we het daadwerkelijk ook zíjn: Aborted is, na 2007, nu ook onze death metal-en-meer-band van het jaar 2008.
Aborted speelt op 25 oktober met Textures, Neaera en Anima in de Brugse Magdalenazaal.
