‘Uitverkocht’ stond te lezen op de deur van theater Minnemeers. Ook
nu Boomtown Boombox is geworden en het feestje betalend is, heeft
het volk de weg naar de betere muziek gevonden. Dat de tussenstop
van Madrugada misschien wel het laatste zaaloptreden van de Noren
in België is, maakte de avond op zijn minst uitzonderlijk.
Eerst was het de beurt aan het Gentse Barbie
Bangkok om er de juiste sfeer in te krijgen. Het
collectief rond Tom Goethals is terug van weggeweest, heeft wat van
personeel gewisseld en kijkt uit naar de release van langspeler
‘People And Geometry’ binnen een tweetal maanden. Met de zware
baslijn van ‘Altamira’ zette Barbie Bangkok hun set van twaalf
songs in. Het vijftal was goed op elkaar ingespeeld en bracht ons
hun energieke mix van glamrock – met Goethals als Vlaamse David
Bowie – en Britpop, vooral in hun gitaarbehandeling. Leuke
vrouwelijke backing vocals, een koebel die regelmatig langs kwam en
geslaagde songs als ‘The Curse’, ‘People and Geometry’ en ‘All
Tangled Up’ bleken een ideaal recept om ons warm te maken voor de
nieuwe plaat. Dit smaakt naar meer.
Niemand nam het Madrugada kwalijk dat ze een klein
half uurtje later dan gepland het podium betraden. Het vijftal
onderbrak hun tournee in thuisland Noorwegen voor twee dagen België
(op 20 juli staan ze op Dour) en hoewel Sivert Høyem liet verstaan
dat ze wat vermoeid waren door de lange reisweg, vertaalde zich
niets daarvan op het Gentse podium. Neen, een wat rustiger
middengedeelte uitgezonderd, was de set opvallend hard en barstte
hij van energie.
Deze misschien laatste tournee van Madrugada staat in het teken van
hun eerder dit jaar verschenen ‘Madrugada‘, waardoor het grootste deel van de set
daaruit kwam. De eerste drie songs in Gent waren ook de eerste drie
op het album, wat betekent dat ‘Whatever Happened to You?’ de spits
mocht afbijten. De fantastische vocals van Høyem mochten nog iets
luider, maar verder was de versie vlekkeloos en een voorteken van
het Madrugada in topvorm dat we te zien zouden krijgen. Hoogtepunt
van de avond werd al direct ‘The Hour of the Wolf’, waarin de band
duidelijk maakte dat het niet naar België was gekomen om hun meest
zachtaardige kant te benadrukken. Ook ‘Look Away Lucifer’ maakte
indruk en kreeg er tegen het einde heel wat psychedelica in het
gitaarspel bij.
Het (half) rustige gedeelte bestond uit een lang en vrij donker
‘Strange Colour Blue’ van op ‘Industrial Silence’ (met uiteraard
enkel blauwe belichting), het bijzonder sfeervolle ‘Majesty’, van
op ‘Grit‘ en het nieuwe ‘Honey Bee’, dat met twee
akoestische gitaren werd gebracht. Het leuke pianomelodietje bij
‘New Woman, New Man’ kwam niet echt door de mix. De dominante orgel
tijdens het meer ingetogen ‘Valley of Deception’ deed dat gelukkig
wel.
Met “I have a cry / and I will not be contained” van
‘Vocal’ kwam Madrugada terug voor een korte bisronde. Zoals
Scandinavische bands het wel vaker doen, buigden ze arm in arm voor
het Gentse publiek. Toch was het vooral het publiek dat mocht
buigen want het Madrugada dat we te zien kregen was in echt goede
doen en kroonde zich nu al tot beste act van de Gentse
Feesten.
