Het Gentse Headphone was de laatste maanden niet uit de ether weg te branden. Debuutsingle “Ghostwriter” kampeerde drie weken aan de top van Studio Brussels Hotlist en vestigde daarmee een record. Terwijl ook opvolger “She Is Electric” vlot de huiskamers bereikte, kwam het vijftal met een sterke full-cd op de proppen. Op het aanstaande Cactusfestival proberen ze ook u te overtuigen van hun kwaliteiten als liveband.
enola: Ik zag jullie in 2004 aan het werk tijdens de preselecties van Humo’s Rockrally en dacht toen “eindelijk een Belgische groep die het aandurft om rock met elektronische elementen te vermengen, en dan nog wel op Humo’s Rockrally!” Hoewel er sindsdien aan jullie geluid niet zo veel veranderd is, heeft het lang geduurd voor de doorbraak er kwam. Is de wereld nu pas klaar voor Headphone?
Nico Steenkiste (drums, vocals): “Het gevoel dat de wereld niet klaar was voor onze muziek, is er nooit echt geweest. We hebben gewoon een tijdje gezocht naar de juiste mensen die ons konden helpen om onze muziek te verdelen. Het is tegenwoordig vrij eenvoudig om nummers in eigen beheer uit te brengen. Wij hebben er echter bewust voor gekozen om toch een beroep te doen op een platenfirma, omdat we op die manier steun krijgen bij het naar buiten brengen van ons verhaal.”
Ian Marien (vocals, gitaar, synths): “Onmiddellijk na Humo’s Rockrally hebben we trouwens een tijdlang geflirt met Sony BMG, maar die deal is afgesprongen en uiteindelijk zijn we bij PIAS beland. Een platenfirma laat zich daarenboven ook niet van de ene dag op de andere overtuigen en dergelijke onderhandelingen kunnen makkelijk een jaar aanslepen. In de tussentijd zijn we wel live blijven spelen en nummers blijven maken. We hebben dus allerminst stilgezeten.”
enola: In zo goed als alle recensies van Ghostwriter worden jullie vergeleken met Radiohead. Hoe beu zijn jullie die vergelijking ondertussen?
Marien: “Die naam komt inderdaad vaak terug. Misschien komt er wel een dag waarop we een journalist die nog maar over Radiohead durft te beginnen meteen door het venster keilen. (lacht)”
Steenkiste: “Het is evident dat mensen referenties zoeken wanneer ze een onbekende groep proberen te beschrijven. We zijn er ook van overtuigd dat wanneer we een nieuwe single uitbrengen, mensen hem zullen herkennen als de nieuwe van Headphone. Er is nu eenmaal een bepaalde sfeer die onze muziek typisch Headphone maakt.”
Marien: ”Je zal ons inderdaad niet snel betrappen op een vrolijk carnavalsdeuntje.”
enola: Ook de — overigens prachtige — animatieclips van “Ghostwriter” en “She Is Electric” baden in een onbehaaglijke atmosfeer. Zijn deze clips van eigen makelij?
Steenkiste: “Nee, de video’s werden gemaakt door een Braziliaanse graficus die we toevallig leerden kennen via het internet. Hij bleek onze muziek goed te vinden en stelde zelf voor om een video voor ons te draaien. Wij hebben hem vervolgens ons logo, het “Headphone-ventje”, opgestuurd en daarmee is hij aan de slag gegaan. We hebben die man eigenlijk nog nooit gesproken. Alle communicatie is verlopen via e-mail.”
enola: Spannend!
Steenkiste: “Jazeker, want het afgewerkte resultaat kregen we pas te zien toen de video’s ons via de post bereikten. Gelukkig waren we twee keer zeer tevreden met wat onze Braziliaanse vriend gedaan had.”
enola: Bepaalde grafische elementen uit de clips komen ook terug op jullie website, Myspace, hoes en promostickers. Streven jullie bewust naar uniformiteit en herkenbaarheid in alles wat jullie uitbrengen?
Steenkiste: “Vanaf dag één zijn we inderdaad zeer doelbewust bezig en nemen we weloverwogen beslissingen. Over ogenschijnlijk simpele dingen zoals dit stickertje is grondig nagedacht.”
Marien: “Mijn god ja, dat stickertje.” (zucht)
Steenkiste: “Alles moet kloppen, zo simpel is het eigenlijk. Gelukkig krijgen we bij PIAS ook de vrijheid om er ons eigen verhaal van te maken.”
enola: Jullie teksten zijn vrij cryptisch en mysterieus. Geen eenduidige teksten bij Headphone?
Marien: “De teksten zijn inderdaad bewust cryptisch. Enerzijds omdat ik expliciete teksten zelf niet boeiend vind om te schrijven, en anderzijds omdat ik ook wil dat andere mensen zich kunnen identificeren met wat ik schrijf. Teksten die te concreet zijn, kan je als luisteraar minder makkelijk op je eigen leven projecteren. We vinden het net goed dat onze teksten voor interpretatie vatbaar zijn.”
Steenkiste: “Het is soms verbazend hoezeer mensen echt bezig zijn met de songteksten. Kort nadat “Ghostwriter” verscheen, vonden we op een blog bijvoorbeeld al een integrale Nederlandse vertaling. Soms komen we ook tekstflarden tegen op bepaalde Myspacepagina’s. Dat streelt natuurlijk ons ego.”
enola: In het laatste nummer van de plaat neemt de Franstalige Julie O. de vocals voor haar rekening. Moeten wij deze dame kennen?
Steenkiste: “Niet meteen. Julie is gewoon een Franse vriendin van ons, waarvan we vinden dat ze een mooie stem heeft. We hebben haar gevraagd om de tekst voor te lezen tegen de achtergrond van de muziek die we al hadden voor dat nummer. Het resultaat beviel ons enorm en het leek ons de ideale afsluiter.”
enola: Op jullie Myspace is een link te vinden naar het Headphone Streetteam. Wat moeten we ons daarbij voorstellen?
Steenkiste: “Het Headphone Streetteam is een groep die bestaat uit meisjes die zich via Myspace spontaan aanboden om voor ons promotie te voeren op festivals, via internet en dergelijke.”
Marien: “Het heeft lang geduurd voor we ze in levende lijve hebben ontmoet, maar enige tijd geleden is het er dan toch van gekomen. Wij appreciëren het natuurlijk enorm dat die meisjes zich vrijwillig willen engageren.”
enola: Jullie staan deze zomer op een aantal Belgische festivals. Trekken jullie ook naar het buitenland?
Steenkiste: “Er zijn plannen om eind dit jaar in onze buurlanden een aantal showcases te doen. Vooraleer het echt zinvol is om in het buitenland te toeren, moet onze plaat er beschikbaar zijn en dat zou binnenkort het geval moeten zijn. Maar voorlopig richten we ons nog even op België.”
enola: Zetten jullie nu alles op de muziek of hebben jullie nog een job om den brode?
Marien: “We gaan momenteel honderd procent voor onze muziekcarrière. Je krijgt namelijk niet elke dag van een platenfirma de kans om een plaat te maken en ze met de juiste ondersteuning de wereld in te sturen. Daarom vinden we het niet meer dan normaal dat al onze tijd en energie daar op dit moment naartoe gaat.”
Steenkiste: “Dat brengt wel met zich mee dat we op financieel vlak tevreden moeten zijn met weinig, wat we geen jaren aan een stuk zullen kunnen volhouden. Maar als je iets doet wat je altijd al hebt willen doen, namelijk platen maken, dan ben je bereid daar veel voor te laten. Over twee jaar zullen we misschien moeten constateren dat het ons niet lukt om van onze muziek te leven, maar we hebben het dan tenminste toch geprobeerd.”
enola: Wat is het mooiste compliment dat jullie in de maanden na het succes van “Ghostwriter” al hebben gekregen?
Steenkiste: “Zoals ik daarnet al aanhaalde, vind ik het bijzonder tof als mensen stukken uit onze teksten op de profielpagina van hun Myspace citeren. Dat zijn indirecte complimenten, maar eigenlijk flatteren die ons nog het meest, omdat we die persoon niet hebben gevráágd om dat te doen.”
Marien: “Een loftuiting die ik me ook nog levendig herinner, kwam van een bijzonder enthousiaste journalist die schreef dat ons optreden zo goed was dat hij op het podium wou springen om ons te omarmen. Ietwat vreemd, maar toch mooi. Laat dit echter geen uitnodiging zijn. (lacht)”
Headphone speelt op zaterdag 12 juli op Cactus Festival in Brugge.
