Casterman lanceert haar nieuwe collectie Kaliber met vier nieuwe titels. Tussen de bekende namen die aan de albums mee werken, merken we meteen die van Baru op. Zijn album Het Kortste Eind is naar goede gewoonte een vurige vuistslag in het gezicht.
<p>Voor Baru (pseudoniem voor Hervé Barulea) is engagement geen loos begrip. Elk verhaal maakt hij met hart en ziel en zit vast verankerd aan zijn persoonlijkheid. Voor hem geen tussendoortjes. Zelfs een bewerking van Pierre Pelots roman Het Kortste Eind voor de nieuwe collectie Kaliber ontaardt zo in een zinderend portret van de beklemmende samenleving in een klein Frans dorpje. Wanneer een gehandicapt jongetje verdwijnt, raakt de zoektocht heel wat meer gevoelige snaren dan eerst gedacht. Met veel passie presenteert Baru ons dit verhaal als was het een eigen trauma dat verwerkt dient te worden.
In 2006 besloot Baru zijn tweeluik De Woesteling voor de collectie Vrije Vlucht van Dupuis. Voor vele lezers was het een kennismaking met ’s mans werk in het Nederlands. In 1997 werd eerder al Onderweg vertaald, zonder veel ruchtbaarheid evenwel. Zijn echte debuut dateert al van 1982 in het stripblad Pilote. Zijn debuutalbum Quéquettes Blues kaapte in 1985 op het festival van Angoulême meteen de prijs voor het beste debuut van dat jaar mee. Het was meteen het startschot voor een felgesmaakte carriëre die hem zelfs tot in Japan bracht, waar hij in 1996 L’Autoroute du Soleil voor het eerst publiceerde. Dit album kreeg een jaar later in Angoulême dan weer de prijs voor het beste album.
Pierre Pelot is dan weer een Franse schrijver die in ons taalgebied nog maar weinig potten gebroken heeft. Onder verschillende pseudoniemen en in diverse genres publiceerde hij al meer dan tweehonderd titels. Zijn meest recente romans werden met stijgend enthousiasme onthaald. De combinatie van Pelot met Baru kan in ieder geval geslaagd genoemd worden. Van de eerste lichting Kaliber-albums is dit in ieder geval hetgene dat het minst als een polar of misdaadverhaal geboekstaafd moet worden.
Het verdient alleszins lof dat uitgeverij Casterman gekozen heeft om de Kaliber-albums allemaal te vertalen. Met namen als Lax, Rodolphe, Matz en Baru is men er in ieder geval al in geslaagd om de collectie opgemerkt te laten worden. Aan het roer van de collectie staan overigens François Guérif en Matz zelf. Deze is de laatste jaren voornamelijk met donkere misdaadverhalen bekend geworden (De Killer, Headshot) en kent het genre dan ook als geen ander. Een genre als het misdaadverhaal krioelt van de typische clichés, wat de stripauteurs natuurlijk de bijkomende uitdaging geeft om het wat meer kleur te geven en de personages meer uit te diepen. Baru is er in ieder geval in geslaagd om met Het Kortste Eind een strip te maken die zeker op zichzelf kan bestaan zonder de roman die ervan aan de grondslag ligt. Het Kortste Eind is een niet te missen album.
