My Brightest Diamond :: ”Nummers moet je laten groeien”

Voor velen zal ze in de eerste plaats gekend blijven als de multi-getalenteerde captain of the cheerleaders die tijdens Sufjan Stevens Illinoise-tour de top van de menselijke piramide vormde. Maar Sharon Worden heeft veel meer te bieden dan enkele atletische trucjes.

Rond de eeuwwisseling verloor Worden zichzelf in het artrockensemble Awry waarmee ze twee platen en een remixalbum uitbracht. Een viertal jaar later nam ze met My Brightest Diamond een nieuwe start: de artrock was gebleven, maar klonk veel minder gezocht. Hoewel ze niet minder dan twee albums tezelfdertijd opnam, bleef één ervan op de schappen liggen zonder dat er een verklaring voor kwam. Althans tot nu.

enola: A Thousand’s Shark Teeth is vier jaar oud (2004). Waarom heb je zo lang gewacht om het uit te brengen?
Sharon Worden: “Goh, om verschillende redenen eigenlijk. Ik werkte toen zowel aan Bring me The Workhorse als aan dit album.Bring me The Workhorse was productioneel gezien een eenvoudiger album, het vroeg maar twee jaar om af te werken. Bovendien was ik niet tevreden met de arrangementen voor A Thousand’s Shark Teeth. Jammer genoeg had ik noch de mixer echt tijd om er aan te werken: hij werkte immers aan een plaat voor The Red Hot Chilli Peppers terwijl ik vooral tourde, waardoor het nog langer duurde om de plaat af te werken. Ik heb gelukkig wel verder kunnen nadenken over de songs en er verschillende instrumenten aan toegevoegd.”

enola: Ik vermoed dat het album nu heel anders klinkt. Ik had begrepen dat het oorspronkelijk een klassieke plaat zou zijn.
Worden: “Dat was inderdaad de bedoeling. Ik wou uittesten hoe ver ik met mijn stem kon gaan, maar uiteindelijk is het allemaal anders uitgedraaid. Sommige songs klinken nu heel anders dan ze initieel bedoeld waren. Bij de eerste tienduizend exemplaren hebben we een bonus-ep (Shark demos) toegevoegd met de originele opnames. Ik denk dat het verschil wel duidelijk te horen zal zijn.”

enola: Zou je nog steeds een klassiek album uitbrengen? Ik las dat je verschillende genres wil uitproberen.
Worden: “Ik hou van alle genres en soorten muziek, maar met My Brightest Diamond volg ik een specifiek pad. Natuurlijk tracht ik al die verschillende invloeden erin te verwerken, maar als ik opeens een plaat in een heel ander genre zou opnemen, dan zou ik die ook onder een andere naam uitbrengen.”

enola: Je songs zijn vaak heel rijk georchestreerd. Hoe vertaal je zoiets live? Je speelt bijvoorbeeld geregeld solo, laat je dan bepaalde songs vallen?
Worden: “Als ik solo speel, kan ik uiteraard niet terugvallen op mijn muzikanten, er is bijvoorbeeld geen drummer die het ritme bepaalt. Het loutere volume of de energie die een groep oproept, is er evenmin. Je bent dus wel genoodzaakt je focus te verleggen. Solo ben je verplicht om zelf de klankkleur van de nummers in te vullen, zelfs al kan je de basis behouden.”

enola: Ritme en drums vormen wel een interesse van je, zeker in combinatie met strijkers.
Worden: “In de muziek kan je een paar bouwstenen onderscheiden: je hebt de teksten, de harmonie (of samenklank), het ritme en de melodie. Elk genre vertrekt van die bouwstenen, maar laat er andere primeren: zo is in folkmuziek de tekst vaak belangrijker en prominenter dan de melodie. De nuance en dynamiek die je in strijkers kan leggen, vind je in weinig andere instrumenten behalve bij de menselijke stem. Het biedt zoveel mogelijkheden.”
“Drums daarentegen zijn veel moeilijker te controleren omdat ze bijvoorbeeld altijd hard klinken, hoe zacht je ook speelt. Wil je drums zacht krijgen, dan moet je naar andere percussie-instrumenten teruggrijpen. Dat vormt op akoestisch vlak een uitdaging: ik wil begrijpen hoe instrumenten werken en wat hun limieten zijn, zeker als ze samen moeten werken met andere.”

enola: Je interesse in de technische kant van het opnemen en spelen komt er niet zomaar. Je hebt onder andere compositie gestudeerd, wat ook op de platen duidelijk te horen is.
Worden: “Ik heb gestudeerd met Padma Newsone (Clogs, The National; jbo), maar het is zeker niet zo dat ik op voorhand wist wat ik van de verschillende muzikanten verwachtte. Bij de strijkers had ik een heel duidelijk beeld van wat ik wou horen, maar voor de andere instrumenten, waaronder de klarinet, kon het alle kanten opgaan. Bij sommige partijen lag het resultaat op voorhand vast, terwijl andere stukken eerder geïmproviseerd zijn. De opnames vormen vanuit dat oogpunt evenzeer een leerproces.”

enola: Tussen deze platen door heb je een remixalbum uitgebracht,Tear It Down. Is dat een ander gevolg van je interesse in het hele productieproces?
Worden: “Met mijn vorige band Awry had ik al een e.p. uitgebracht met remixen. Diezelfde mensen, vrienden van me, hebben daarna ook remixen gemaakt van enkele My Brightest Diamond-nummers. Het label (Asthmatic Kitty; jbo) was geïnteresseerd waardoor we extra artiesten vroegen voor een remix. Een aantal mensen (waaronder Haruki uit België) leerde ik via myspace kennen, sommige waren vrienden van me en nog anderen werden door het label voorgesteld.”

enola: In 1997 bracht je een eerste album uit onder de naam Shara, toen woonde je nog in Moskou. Maar ik heb begrepen dat je daar liever niet te veel aan herinnerd wordt.
Worden: (schiet in een lach) “Dat moet inderdaad in die periode geweest zijn. Dat was zelfs nog voor Awry, I recorded them and left. Ik word er inderdaad liever niet meer aan herinnerd. Ik hou ook niet van die plaat: het is te confronterend om te horen.”

enola: Maar ze zou wel eens online kunnen opduiken. Schrikt je dat niet af?
Worden: Dat is behoorlijk angstaanjagend.

enola: Je was een van de prominentere leden van Sufjan Stevens Illinoise-cheerleaders . Naar verluidt was jullie ontmoeting niet alledaags.
Worden: “Een zestal jaar geleden trad ik op tijdens The Medicine Show, daar traden zulke uiteenlopen figuren op als The Big Hairy Jew, The Mysteriously Pregnant Ironing Lady” en Joe Porn die poëzie voorlas in een rode bikini. Het was een bizarre show, Sufjan en ik traden op dezelfde avond op en raakten bevriend.”

enola: Heeft hij je dan gevraagd voor zijn backing band?
Worden: “De eerste plaat waarop ik meespeelde was Michigan en daarna volgden Seven Swans, Illinoise en Avalanche. Hoewel ik in januari nog mee op tour geweest ben, durf ik echt niet te zeggen of ik er volgende keer ook bij zal zijn. Sufjan is een heel eigenzinnige artiest, hij maakt gewoon de platen die hij wil en vraagt dan de mensen die hij nodig heeft.”

enola: Zelf werk je ook met een backing band, laat je de line-up daarvan ook bepalen door de plaat of heb je een vaste groep rondom je?
Worden: “Een beetje van beiden eigenlijk. Zowel de drummer als de bassist speelden al mee op Bring Me The Workhorse. Bij het schrijven van de nummers voor A Thousand’s Shark Teeth hield ik hen in mijn achterhoofd. Een arrangement schrijf je vaak met bepaalde mensen in gedachten.”

enola: Op je site staan vreemd genoeg foto’s van konijnen. Heb je soms een bepaalde band met deze dieren?
Worden: (lacht) “Ik heb er twee.”

enola: Ik vind het een vreemde inkijk in je privéleven. Maar op je site staan nog veel meer films, onder andere van de opnames. Stoort het je niet dat mensen zoveel te zien krijgen?
Worden: “Eigenlijk wel. Ik toon heel bewust veel zaken net niet. De filmpjes die je ziet van de studio bijvoorbeeld, bevatten geen opnames maar opwarmingsoefeningen.”

enola: Looks zijn anders wel belangrijk voor je. Zowel op de site als in het artwork merk je dat je er bewust aan gewerkt hebt.
Worden: “Het is zeker en vast niet belangrijker dan de muziek, maar ze vervullen wel een functie. Neem nu Tom Waits of Björk: de foto’s die je van hen ziet, zeggen veel over hen en dragen bij tot het geheel.”

enola: De afbeeldingen bij jouw eerste album zijn heel krachtig. Was het jouw idee om die foto’s met een paard te nemen?
Worden: “We hadden het niet helemaal uitgedacht, behalve dan dat we foto’s met een paard zouden nemen. Het was een heel aparte fotoshoot omdat het paard zelf heel rustig was en me dichtbij liet komen. Daar hebben we veel geluk mee gehad.”

enola: Hoewel je muziek heel kunstzinnig en soms wat zwaarmoedig klinkt, zit er net zo goed humor in, vooral in je teksten. Wou je dat facet er ook in?
Worden: “Ik denk zeker na over mijn teksten, maar het humoraspect is er niet bewust ingeslopen. Antony (Hegarty) en ik spraken een tijd geleden over de menselijke stem en hoe die een emotie in zich kan dragen, maar ook hoe woorden dat net kunnen afremmen. Net daarom probeer ik in mijn teksten zo weinig mogelijk woorden te gebruiken om iets over te brengen. De stem zelf moet net zo goed de boodschap overbrengen als de teksten.”

enola: Je hebt opera gestudeerd, een klassiek genre dat zwaar op stemmen leunt. Ik vermoed dat het een rol gespeeld zal hebben in je interesse in de menselijke (zang)stem. Ongetwijfeld geeft die studie je voordelen, maar mis je die wereld niet? Was je niet liever operazangeres geworden?
Worden: “De technieken die ik toen geleerd heb, gebruik ik nu nog, zelfs al sta ik er niet bij stil. Ik heb een tijd lang gedroomd van een carrière in de opera, maar ik besefte dat het niet voor mij weggelegd was.”

enola: Je luisterde als kind zowel naar Nina Simone als naar Mariah Carey en Whitney Houston. Zonder het over hun artistieke waarde te hebben, mogen we wel zeggen dat het drie artiesten zijn die hun stem beheersen.
Worden: “Nu luister ik niet meer naar Houston of Carey, maar je hebt wel een punt wat hun manier van zingen betreft, al kan je hun zangstijl binnen de traditie van soul plaatsen.”

enola: Zou je zelf een soulalbum opnemen? Je stem leent zich er toe.
Worden: “Toen ik net startte, trachtte ik veel te hard om die soulelementen in me op te nemen, maar miste ik een eigen geluid. Wat ik aan artiesten zoals Joan Wasser (Joan As Policewoman; jbo) en Antony net interessant vind, is dat ze hun eigen stem gevonden hebben en al die invloeden incorporeren. Ook The Dirty Projectors incorporeren soul maar maken er iets heel eigen mee.”

enola: Muziek moet vloeien, zei je ooit. Wat bedoel je daarmee?
Worden: “Je hebt heel veel songs waarbij de structuur heel duidelijk is, maar je kan een nummer ook zo schrijven dat de opeenvolging van noten of akkoorden veel minder hoorbaar is. Ik geloof dat beide vormen van songs er moeten zijn.”

enola: Kan je nog onbevangen naar nummers luisteren of wil je ze altijd analyseren?
Worden: “Beiden. Ik zal platen beluisteren om te horen hoe iemand iets heeft opgenomen of wat het idee achter een bepaalde song is, maar anderzijds kan ik genieten van een nummer en het gewoon over me heen laten gaan.”

enola: En bij je eigen nummers?
Worden: “Ik schrijf nog steeds heel intuïtief, maar daarna moet je de ideeën wel omvormen tot songs. Ik ben weliswaar gegroeid als songschrijver, maar tussen het initiële idee en de finale song ligt nog steeds een wereld van verschil. Nummers moet je laten groeien.”

http://www.mybrightestdiamond.com
http://www.mybrightestdiamond.com
Asthmatic Kitty

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

verwant

DIT WAS 2014: My Brightest Diamond :: ”Minimalisme maakt me bang”

De hele maand december blikt enola.be terug op het...

My Brightest Diamond :: This Is My Hand

Eén van de mooiste stemmen ter wereld keert terug...

My Brightest Diamond :: 28 november 2011, STUK

Ooit begon ze nog als achtergrondzangeres bij Sufjan Stevens,...

My Brightest Diamond :: All Things Will Unwind

De kleine muzieknimf Shara Worden is een van die artiesten...

My Brightest Diamond :: All Things Will Unwind

Wat er daar aan de hand is bij Asthmatic...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in