Botanique, Brussel, 13 juni 2008
Je hebt van die bands die prachtige albums tot stand brengen, maar
live niet meer voorstellen dan een grote grijze wolk van pure
verveling. Het omgekeerde bestaat ook: bands met albums die met
moeite de middelmaat overstijgen, maar die je tijdens hun optredens
genadeloos van je sokken blazen. Tot die laatste categorie behoren
The Pigeon Detectives.
Dankzij hun wervelende passage op de vorige editie van Pukkelpop en
enkele bescheiden hitjes (‘Romantic Type’, ‘I Found Out’…)
mochten de vijf jongens uit Leeds in de Orangerie aantreden. De
grootste zaal van de Botanique stroomde echter niet vol, wellicht
omdat het voornaamste doelpubliek van de Pigeons op dat moment nog
met zijn neus tussen de studieboeken zat te zwoegen. Zonde, want
hoe kan een uurtje ontspanning nu beter benut worden dan met de
hulp van een optreden van The Pigeon Detectives?
De toon werd al meteen gezet met de nieuwe single ‘This Is an
Emergency’. De kersverse plaat mag dan al fanatiek afgekraakt zijn
door de muziekpers, duidelijk is dat ook de nieuwe nummers het op
het podium weer excellent zullen doen. Dat wordt ook duidelijk door
energieke vertolkingen van andere nieuwe songs als ‘I’m Not Gonna
Take This’, ‘Say It Like You Mean It’ en vooral ‘Keep on Your
Dress’ en ‘Everybody Wants Me’. Op cd kan het misschien anders
uitvallen, maar live moeten deze nieuwe meespringertjes zeker niet
onderdoen voor hun voorgangers.
Het moet echter gezegd worden dat die het eveneens zeer goed
blijven doen. Op enkele nummers na werd het
debuut dan ook weer helemaal afgewerkt. ‘Romantic Type’, ‘I
Found Out’, ‘Take Her Back’… alle oude (al is dat een relatief
begrip – de nieuwe cd kwam er nog geen jaar na de vorige)
lievelingen kwamen weer aan bod.
In feite passen The Pigeon Detectives in zowat al hun nummers
hetzelfde truckje toe: catchy rifje dat doorheen de hele song
herhaald wordt, enkel onderbroken voor een korte solo en een goed
in het gehoord liggend en uit één of twee zinnen bestaand
refreintje. Op plaat kan dat de minder fervente indierockfan
misschien al gauw beginnen tegensteken. Neen, legendarisch zullen
de albums van deze band alvast nooit worden.
Live behoren The Pigeon Detectives echter tot de absolute top van
hun generatie. De tomeloze energie van frontman Matt Bowman werkt
aanstekelijk. Geen enkele centimeter van het podium – zelfs niet
het drumstel van Jimmy Naylor wist eraan te ontsnappen – liet de
sympathieke krullenbol onbenut. Het publiek – met een opvallend
grote vertegenwoordiging van de Britse medemens – ging gedwee mee
in zijn enthousiasme en sprong, danste en zong geestdriftig mee met
ieder nummer. Het toppunt van hun goedkeuring bleek echter uit de
vele cadeautjes die Bowman toegestoken kreeg; dit keer geen
vrouwenondergoed, maar wel een pintje, een sigaret en zelfs een
jointje. Op het moment dat de temperatuur helemaal de hoogte in
ging, zorgde Matt dan weer voor de nodige verfrissing met zijn
flesje water dat hij over de op en neer gaande hoofden heen
strooide. Het is toch mooi, zo’n gesmeerde wisselwerking tussen
band en publiek.
Bisnummers kwamen er niet, maar daar deed niemand lastig over. Een
optreden van The Pigeon Detectives wordt gevoed door een overdosis
aan energie, en mocht de band even achter het podium verdwenen
zijn, zou dat de stemming alleen maar gebroken hebben. De jongens
hebben het echter veel slimmer aangepakt. Ze zijn gewoon aan één
stuk door voortgeraasd, om met een absoluut hoogtepunt af te
sluiten. Dat hoogtepunt bestond uit een extatische versie van hun
onvoorwaardelijk prijsnummer ‘I’m Not Sorry’. Het publiek ging
helemaal uit zijn dak; ondergetekende hoopt alvast dat er geen
fotobewijs bestaat van haar dansexploten.
En zo hebben The Pigeon Detectives gedaan wat van hen verwacht
werd: het podium van de Orangerie in brand steken met hun puntige
gitaardeuntjes en onhoudbaar enthousiasme. U weet bij welk optreden
u dit jaar vooraan hoort te staan op Pukkelpop.
‘Emergency‘ is nu uit bij V2.
The Pigeon Detectives spelen deze zomer op Pukkelpop.
www.myspace.com/thepigeondetectives
