Had Mount Vernon in het café van Vooruit gestaan, niet veel meer
mensen dan de 35 muzikale avonturiers, de 3 devote fans en de 9
toevallige voorbijgangers had het een zier uitgemaakt. De helft had
het wellicht vrij goed gevonden, een paar gingen enthousiast naar
huis en de rest vond er geen zak aan. Met Bon Iver, de nieuwe band
van Justin Vernon, ligt dit enigszins anders. Vooruit heeft
namelijk het geluk gehad de man te boeken nog voor hij bij ons een
hype werd en maakte de verstandige keuze de plaats van het gebeuren
te wijzigen van Kafee naar Balzaal. Dat ook die snel te klein zou
zijn en vele fans niet meer binnen konden, was te verwachten, want
alle indiekids uit Gent en vele fans uit verre omstreken wilden het
zaaltje binnen om het eerste optreden van Bon Iver in België mee te
maken. Gratis, dan nog.
Justin Vernon besloot zijn nummers iets complexer te brengen dan we
ze op plaat kunnen horen door het toevoegen van een drummer en een
extra gitarist in alle songs, ‘re: Stacks’ uitgezonderd. Omdat Bon
Iver gewoonweg niet meer nummers heeft dan de negen van For Emma Forever Ago,
die dan nog teruggebracht werden naar acht omdat ‘Creature Fear’ en
‘Team’ een geheel vormen, vielen op dat vlak geen verrassingen te
noteren. (‘Wisconsin’ is een iTunes bonusnummer dus de brave ziel
vertelde ons niet de volledige waarheid.) Bon Iver volgde dan ook
nog eens de albumvolgorde, met uitzondering van de twee laatste
songs, dus veel werk heeft Vernon daar ook niet aan gehad. Toch
stoorde ons dit geen moment ,want niet alleen is het debuut van Bon
Iver een van de platen die 2008 zal kleuren, de bredere aanpak met
de extra muzikanten en stilistische wijzigingen hier en daar
droegen bij tot het toch wel fantastische optreden dat werd
neergezet.
Vanaf ‘Flume’ werd al snel duidelijk dat er iets magisch over deze
avond hing. De falsetstem van Vernon sneed door de volgepakte zaal
als een net geslepen mes door bakboter, het publiek zorgde er onder
druk van enkele individuen voor zo stil mogelijk te zijn en het
muzikale pakket dat we mentaal te verwerken kregen vertaalde zich
in (of contrasteerde met) een weinig wensbare warmte die
gecombineerd met een hoge vochtigheidsgraad van de Balzaal een
broeikas maakte. Ons hoorde je niet klagen want ‘Flume’, ‘Lump Sum’
en ‘Skinny Love’ maakten indruk. Het was trouwens de drummer die de
tweede strofe van ‘Lump Sum’ vocaal voor zijn rekening nam, met
Vernon als tweede stem.
Voor ‘Wolves (Act I and II)’ vroeg Justin de medewerking van de
aanwezigen om tijdens de tweede helft op steeds luider volume
“what might have been lost” mee te zingen. Braaf als we
zijn – “you must be the best crowd ever” – gaf het publiek
daar op een gepaste wijze gevolg aan. De subtiliteit van de song
ging wat de mist in,maar dit verhinderde niet dat ‘Wolves’ een
wondermooi hoogtepunt in deze acht songs vormde.
‘Blindsided’ kreeg een rockend, intens en instrumentaal
middengedeelte waarna alles nog eens werd overgedaan. Het leuke
‘Creature Fear’ eindigde met een drumcadans en noisy experimenten
op gitaar die behoorlijk stevig werden. Vernon ging dan even solo
en bracht rust met een verstommend ‘re: Stacks’, dat bewees dat
eenvoud vaak de snelste weg tot succes is. Afsluiter ‘For Emma’
vonden we iets minder overtuigend – het was warm voor iedereen –
maar niet in die mate dat het iets aan ons eindoordeel
veranderde.
Bon Iver is een nieuwe mini-indiegod in Vlaanderen en het respect
van het publiek voor Vernon was groot. Geef ze maar eens ongelijk.
Wellicht zal deze hype nog wel even doorgaan, waarbij het goede
nieuws is dat Bon Iver na de zomervakantie terugkomt. Of het
opnieuw gratis zal zijn, betwijfelen we, maar hij zal het alleszins
proberen.
For Emma
Forever Ago is uit bij V2.
