Net zoals er seizoensgebonden fruit en kleding bestaat, wordt er ook muziek gemaakt voor elk seizoen. Arsenals lentefrisse plaat Lotuk gaat perfect samen met de eerste aardbeien en minirokjes.
Het had nochtans weinig gescheeld of er kwam helemaal geen derde album voor Arsenal. Het enorme succes van voorganger Outsides had een heleboel interne spanningen met zich mee gebracht en Roan en Hendrik Willemijns hadden er ei zo na de brui aan gegeven. “Er zijn net geen doden gevallen”, vertrouwde het duo Focus Knack onlangs toe. Maar zoals Friedrich Nietzsche lang geleden besefte, maakt iedere tegenslag je sterker. De groep trok lessen uit de oorzaak van alle ellende en begon met een schone lei. Dat heeft zijn weerslag op de nieuwe plaat, die rustiger, volwassener, maar nog steeds even zonnig klinkt.
Net zoals het gelijknamige voetbalteam heeft Arsenal weer een aantal sterren opgeroepen. Daaronder uiteraard de vaste waarden Leonie Gysel en Mario Vitalino Dos Santos, aangevuld met nieuw talent Cortney Tidwell en enkele veteranen (John Garcia, ex-Kyuss en Grant Hart, ex-Hüsker Dü). Samen vormen ze een hecht team dat verrassend goed op elkaar ingespeeld is. De seizoensrevelatie heet Mike Ladd, die overkomt van het Amerikaanse kwaliteitshuis Definitive Jux. De rapper fulmineert op de hiphopknoert “Turn Me Loose”. Op “You better move out my way!” schalt Ladd vlijmscherp door zijn metalen schalmei. Dankzij zijn organische sound refereert het nummer aan het beste van The Roots, Dilated Peoples en Jurassic 5.
Al selecteerden coaches Roan en Willemijns genoeg andere straffe nummers om een album samen te stellen dat over de hele lijn blijft boeien. Waar de eerste twee Arsenalplaten vooral op (uitstekende) singles teerden, houdt Lotuk een ononderbroken hoog niveau aan. De eerste vijf tracks zijn puike popnummers met een exotische inslag. Opener “Estupendo”, niet voor niets het Spaans voor “zalig”, is Arsenal grand cru: uitheemse percussie, een aanstekelijke melodie, de verrukkelijke backings van Leonie Ghysel en in het middenstuk een grillige gitaareruptie.
Na de mokerslag “Turn Me Loose” gaat het er veel kalmer aan toe. Zo bewijst de groep op de laatste drie nummers dat hij ook tijdens een nachtelijke strandwandeling kan boeien. Voormalig Kyuss-zanger John Garcia laat zich op “Diggin A Hole” van zijn meest ingetogen kant horen. Van woestijnrock naar intieme droompop, faut le faire! Vanaf dit welgekomen rustpunt laat de groep zijn meer gevoelige kant zien. Slechts begeleid door een akoestische gitaar verglijdt de plaat van extatisch feestgedruis naar een bucolisch slot.
Kwatongen zullen beweren dat Arsenal makkelijk scoort omdat de groep muziek maakt volgens een vaste formule. Maar met het uitgebalanceerde Lotuk geeft de groep de criticasters lik op stuk. Er zit nog lang geen sleet op de formule, want nooit eerder lokte Arsenal zo’n breed scala aan emoties uit. Op hun laatste worp bewijzen Roan en Willemijns dat ze zowel een festivalweide kunnen aansteken als de thuisblijvers kunnen ontroeren. Kortom, er wachten nog heel wat mooie lentes voor het Gentse duo.
Livedata van Arsenals Lotuk vind je op de website www.arsenal-music.com/
