Anti, 2008
Silencio! Of Devotchka zich nu opmaakt voor een concert
achter de bloedrode doeken van een Brechtiaanse theaterzaal of als
straatorkest in de berm van Mulholland Drive kronkelende klanken
over het asfalt jaagt, de band kan steeds een respectvolle,
bevreemdende stilte afdwingen. Tegelijkertijd heeft dit bont
allegaartje het in zich om in elke zaal de boel op stelten zetten
als was het een in rum verzopen Mexicaanse trouwpartij. Op ‘How It
Ends’ liet de band al blijken dat de keerzijde van hun medaille
allesbehalve een negatieve connotatie in zich draagt en het nieuwe
bewijs van hun veelzijdigheid heet ‘A Mad & Faithful Telling’,
een plaat die met de hulp van vrouwe Justitia een grote doorbraak
zou moeten betekenen. mariachitrompetten, zwierige strijkers,
flamencogitaren en sierlijke pianopartijen worden namelijk met de
nodige eloquentie opnieuw tot een parmantige parabel gesmeed die
vele profeten een toontje lager zou doen zingen.
Wie de bandleden van kop tot teen bekeken heeft, zal niet verrast
zijn door de eclectische sound van Devotchka. Een klassiek
geschoolde violist die eruitziet als een Joodse professor, een
forse sousafoonspeelster, een drummer die zowel wals, polka als
punk naar z’n hand zet en een zanger met zigeunerroots bereiden op
deze plaat een bouillabaise van genres die nergens aan het schiften
gaat. Op papier lijkt een mix van polka, latino, fanfaremuziek en
indierock enkel te kunnen ontaarden in een geforceerd amalgaam,
maar Devotchka presenteert haar muzikale gerecht alweer als een
harmonieuze dampende schotel die menige smaakpapil doet ontvlammen.
De plaat trapt meteen vurig af met ‘Basso Profundo’, het muzikale
equivalent van een slok vuurwater. Hete gitaren, violen en
percussie spelen een stomende brok latinopop terwijl de muzikanten
wel tabasco lijken te zweten. Minstens even opzwepend zijn ‘Comrade
Z’ dat voortgestuwd wordt door snerpende viooluithalen en
Oost-Europese gezangen en ‘Head Honcho’, een gepassioneerde
zigeunerstomp onder de gordel die kan tellen.
Naast hun schier onbegrensde veelzijdigheid is de croon van Nick
Urata zonder meer de grootste troef van dit gezelschap. De man
huilt als een getergde wolf die door z’n roedel in de steek is
gelaten en in elke zangpartij weet de man de tragiek van het
nomadenbestaan te vatten. Dat doet hij op charismatische wijze in
‘Blessing In Disguise’, een sierlijke latinowals over de
arbitrariteit van het bestaan. In ‘Along The Way’ marcheert Urata
dan weer naar de ondergaande zon met Morricone-trompetten die voor
een dramatische noot zorgen. Urata klinkt een plaat lang als een
poor lonesome gypsy zonder paard die door het uitgestrekte muzikale
landschap van Devotchka trekt en met elke vocale uithaal voor
beroering zorgt.
‘A Mad & Faithful Telling’ is echter geen voortdurende fiesta
van Latijnse opwinding en zigeunerweemoed. In ‘Undone’ wordt Urata
nog begeleid door een band die het beste van Calexico en Beirut aan
elkaar breit, maar in afsluiter ‘New World’ steekt de band de
oceaan over naar het continent van de Westerse indiepop.
Spookachtige stemmen en zwierige strijkers wervelen rond Urata als
de Heilige Geest terwijl de man met ondraaglijk emotionele
zanglijnen zijn stembanden pijnigt. De song roept herinneringen aan
het titelnummer van hun vorige plaat, waarmee ze de soundtrack van
Little Miss
Sunshine naar een hoger niveau tilden. Het absolute prijsbeest
is echter ‘The Clockwise Witness’, dat zo naast ‘Nude’ op In Rainbows van
Radiohead had kunnen staan. Akkoord, Devotchka doet het met iets
meer bombast dan Thom Yorke en de zijnen, maar de naakte puurheid
en muzikale verfijning is van dezelfde grote klasse.
Op Pukkelpop stond Devotchka vorig jaar geprogrammeerd op een uur
wanneer iedereen nog de slapers uit de ogen aan het verwijderen
was, maar met deze plaat dingt de band nu al naar een topplaats in
de Marquee. ‘A Mad & Faithful Telling’ is een wereldreis waarop
de band het beste van verschillende muzikale tradities opzuigt en
tot een geheel kneedt dat volledig het hunne is. De AB-Club is
volledig uitverkocht voor hun komst op 20 april en dit album
rechtvaardigt de zoemende buzz moeiteloos. ‘A Mad & Faithful
Telling’ boeit namelijk tot de laatste noot is gedoofd.
Silencio!
http://www.myspace.com/devotchkamusic
