Hoewel ze ondertussen al drie studioplaten en een live-album op haar
palmares heeft staan, levert namedroppen van Ane Brun in menig
conversatie nog steeds geen respons van herkenning op. Toch lieten
samenwerkingen met Madrugada, Ron
Sexsmith en Koop haar langzaamaan al buiten de Scandinavische
grenzen treden, waardoor wij nu zonder al te veel omzwervingen
kunnen genieten van een verse portie van dat meeslepende
stemgeluid: een tweelingklank van Jenny Lewis (‘The Puzzle’ kan
gemakkelijk gaan schuilen op ‘Love And Youth’ ) waarin menigeen ook
een noot van Roisin Murphy zou herkennen.
‘Changing Of The Seasons’ kent een mierzoete aftrap met ‘The
Treehouse Song’ – denk Dolly Parton in een lage versnelling en dus
country pur sang. Aan het gesuikerde refrein houden grimmig
gestemden waarschijnlijk diarree over, maar romantische zielen
dromen ongetwijfeld om door zonovergoten weiden te dartelen wijlst
ze naar deze lijnen luisteren. “I counted all of the good
things you are and that list of charms was longer than my chain of
broken hearts”; misschien is het allemaal wel wat te veel van
het goede om mee binnen te vallen. Het is een geruststelling om op
de rest van de plaat meer nuance te horen, zoals in het prachtige
‘The Fall’, bittere liefdeslyriek over het gevoel van verstikking
in een relatie die aan het doodbloeden is, maar toch te dierbaar
aanvoelt om overboord te gooien.
Naar goede gewoonte worden deze emoties door Brun ontleed in
zachte, dromerige folk. In dit genre gedijt haar klankkleur het
best, maar in het verleden (en vooral dan op het debuut ‘Spending
Time With Morgan’) kon de simpliciteit ervan haar bij momenten ook
de das omdoen wanneer ze net te lang alleen met haar gitaar Morgan
in één kamer opgesloten zat. Binnen deze discipline is het constant
opletten om geen songs af te leveren die eindeloos lijken door te
gaan zonder dat er iets wezenlijks in gebeurt. Door haar
composities meer in te kleuren weet Brun deze hindernis voor het
eerst een heel album lang te omzeilen. ‘Gillian’ had in de staart
van de plaat gemakkelijk in de anonimiteit kunnen verdwijnen, maar
is met minutieus muzikaal detailwerk zo mooi opgebouwd dat het
resulteert in enkele minuten betovering, die zich laten opvolgen
door een urenlang aanhoudende warme gloed.
Op ‘Ten Seconds’ worden alle registers opgengetrokken: een koortje
ter begeleiding, aanzwellende strijkers, blazers en bouzouki
zwellen aan tot een prachtige orkestrale compositie. Misschien geen
passende keuze als compagnon van een tekst die over een isolement
met de duisterder gedachten gaat, maar soit … dergelijke klanken
maken ons zeer vergevensgezind. De toevoegingen hoeven echter niet
steeds zo ingrijpend te zijn: een lichte drum geeft meer pit aan
‘Don’t Leave’, strijkers fleuren ‘My Star’ op en belletjes redden
‘Round Table Conference’ van de banaliteit. Wat aanvankelijk soms
gewoon aardigheidjes lijken, worden zo de karaktertrekken waarmee
de songs zich van elkaar onderscheiden.
Het zagerige toontje waarop ‘Lullaby For Grown-Ups’ afgerammeld
wordt en de overgeaffecteerdheid van het nochtans olijk van wal
stekende ‘Armour’ beletten dat Ane Brun met deze plaat zonder
dralen recht in de roos schiet. Toch laat ‘Changing Of The Seasons’
een artieste horen die een groeiproces heeft doorgemaakt: deze
songs zijn met zorg uitgebroed zonder dat het allemaal te doordacht
klinkt.
Ane Brun is op 15 april te zien in Botanique
(Orangerie)
http://www.anebrun.com
http://www.myspace.com/anebrun
