Agua Recordings / Rough Trade, 2007
Na dertien dienstjaren diende Anneke Van Giersbergen haar C4 in bij
The
Gathering. Hoewel de zangeres door haar typische klankkleur en
statuut van publiekslieveling onvervangbaar leek, startten Boeijen
en co meteen de zoektocht naar nieuwe stemmen. Anneke zelf was
echter evenmin van plan om zich terug te trekken uit de branche en
kondigde al gauw haar nieuwe project Agua De Annique aan. Achter
deze ongelukkig gekozen naam – wij dachten meteen aan goedkoop
reukwater – gaan vier koppen schuil, waaronder die van Rob Snijders
oftewel meneer Van Giersbergen, maar toch heeft Anneke deze keer
als auteur van muziek en lyrics van nagenoeg alle songs
onmiskenbaar de touwtjes in handen.
Agua De Annique klinkt organischer en liever dan The Gathering,
maar toch hoeven de fans geen radicale breuk te vrezen. Het
heerlijk bombastische ‘Witnesses’ lijkt een 21e-eeuwse update van
vroege successen als ‘Strange Machines’ en ‘On Most Surfaces’; met
de ijle stem die vrijwel exclusief door enkele donkere
gitaarakkoorden begeleid wordt, had ‘Take Care Of Me’ perfect de
plaats van ‘My Electricity’ van ‘How To Measure A Planet’ kunnen
innemen, en ‘Ice Water’ straalt de warmte van ‘Sleepy Buildings’
uit.
Tussendoor zijn er natuurlijk enkele verrassingen, die ons toch met
de neus op de feiten drukken: dat we hier niet zomaar naar de
opvolger van ‘Home’ aan het luisteren zijn, bijvoorbeeld. Het van
Jeff Alexander geleende ‘Come Wander Away With Me’ is een campfire
song die als intermezzo best werkt, ‘You Are Nice’ gaat resoluut de
hardrocktoer op en ‘Asleep’ moet met extra poreuze vocals en een
portie dwarsfluit zowat het meest feeërieke nummer zijn dat ooit
door Anneke’s keelgat vloeide. Het grootste verschilpunt met de
precedenten is echter dat ‘Air’ een opvallend amoureus getinte
plaat geworden is, wat we al meteen horen in de mooie opener
‘Beautiful One’ (“I wish I never left before I have said you
are the one”).
‘Air’ heeft zeker en vast zijn minpuntjes. De combinatie van nasale
vocals en stroeve gitaarakkoorden laat de strofen van ‘My Girl’
behoorlijk wrang klinken. ‘Lost And Found’ begeeft zich dan weer op
een platgetreden pad en had het gastoptreden van Kristin Fjellseth
beter achterwege gelaten. Tekstueel moet je soms enkele torenhoge
clichés kunnen overbruggen (“When I met you my eyes hurt, that
is how beautiful you are”) en ook de vermelding van de
stewardess als voornaamste inspiratiebron voor de plaat klinkt
behoorlijk banaal – op enkele foto’s en de titel na merkten we
trouwens geen verdere verwijzingen hiernaar op.
Gelukkig bevat het geheel meer dan genoeg oerdegelijke, verzorgd
uitgewerkte songs die je vergevingsgezind stemmen ten opzichte van
deze foutjes. Het geweldige ‘Trail Of Grief’ begint zeer beheerst,
maar neemt na het tweede refrein een afslag richting bezwerende
goth rock. ‘Day After Yesterday’ start gewoon als een degelijke
lovesong, maar bloeit met de toevoeging van trompet volledig open
en krijgt zo een gelukzalig warme uitstraling. Dit trucje wordt nog
eens overgedaan op ‘Sunken Soldiers Ball’, dat met een lading koper
ook op een mooie finale afstevent.
In vergelijking met de progressieve experimenten die The Gathering
maakte (waarvan Souvenirs nog steeds
het onmiskenbare hoogtepunt vormt), klinkt Agua De Anniques debuut
een stuk minder verrassend. Toch blaast het heerlijke stemgeluid
van Anneke Van Giersbergen ook deze simpeler arrangementen leven
in, wat ons laat veronderstellen dat de toekomst van The Gathering
eerder hier ligt dan in de herconfiguratie van de rest van de band
met een nieuwe zanger(es).
http://www.aguadeannique.com
http://www.myspace.com/aguadeannique
