De laatste jaren werd het ene vergeten relikwie na het andere van onder de mottenballen gehaald en nieuw leven ingeblazen. De stoffige platen van deze singer-songwriters, vaak vrouwen, werden opgepoetst en als ze nog in leven waren en bij stem, kregen ze zowaar de kans een nieuwe plaat op te nemen.
Niet dat daar over geklaagd moet worden, integendeel. Tenslotte blijven het kleine pareltjes die te lang in het limbo van obscure oeuvres verbleven. Naast Devendra Banhart mag hiervoor zeker en vast David Tibet bedankt worden. Tibet, de man achter onder andere Current 93 en Nurse With Wound, bracht op het eigen label onder meer werk uit van Tiny Tim maar ook van Simon Finn.
Simon Finn debuteerde eind jaren zestig in de Britse folkscene met het vreemde en bij momenten door nachtmerries geplaagde Pass The Distance op Mushroom, waarbij vooral de manische manier van zingen opvallend te noemen was. In het bijzonder in het nummer "Jerusalem" leek Finn wel bezeten te zijn door de Bijbelse Legioen. Mushroom ging echter over kop en Finn verdween in de anonimiteit terwijl het album zelf gestaag een cultstatus verkreeg. In 2003 kwam Tibet in contact met Finn en bracht hij diens debuut opnieuw uit op het eigen label. In 2005 volgde dan een nieuwe plaat, Magic Moments, waarmee Finns carrière een slordige veertig jaar na zijn eerste optreden dan toch van de grond kwam.
Op Accidental Life klinkt Finn nog steeds even bezwerend en manisch als vanouds, de ouderdom verleent hem zelfs een diepte die hij op het debuut nog miste. Zo valt de zwaarmoedigheid doorheen het album niet te onderkennen, in het bijzonder door de duisternis die in Finns stem geslopen is. De ondraaglijke zwaarte van het bestaan wordt bezongen in het duo "Blood And Bones" / "Accidental Life" waarin hij de meest wurgende consequenties van het existentialisme huldigt. Dat de songs een minimale muzikale invulling krijgen, mag niet verwonderen want zijn stem, die zich ergens tussen David Tibet en wijlen Lee Hazlewood situeert, primeert het hele album lang.
Ook "Deeply Flawed" laat een slepende Finn horen voor wie alle hoop verloren is. De zachte fluit en vrouwenstem kunnen daar niets aan veranderen. Hetzelfde geldt voor "Neutered Air" dat zijn titel waarmaakt en de adem van bij de eerste noten afsnijdt. De eenzame viool, afwezige vrouwenstem en een steeds bitterder klinkende Finn maken het werk af. Het merendeel van de songs vertoeft in eenzelfde hel. Een enkele keer durft een nummer ook andere horizonten te verkennen.
Zo is er het heldere "Snowman" dat zich muzikaal een lichtvoetigere toon aanmeet en veeleer aansluit bij Pass The Distance dan bij het nieuwe album. In "Feeling The Benefit" tast Finn dan weer verschillende mogelijkheden af waarbij de waanzin uit alle hoeken sijpelt. Het schizofrene karakter van de song verwoordt treffend waar het album voor staat. In "Love On The Wing" ruilt Finn zijn klassieke zangstijl in voor een verstoorde popvariant waardoor het hele nummer een andere richting uitslaat dan zijn kompanen. De meest bizarre song is evenwel "Twinkle Twinkle Little Star", een oud kinderrijmpje dat hier met alle egards behandeld wordt.
Magic Moments kwam mogelijk iets te vroeg om mee te profiteren van het hernieuwde succes van Vashti Bunyan, Karen Dalton, Sybille Baier e.a., maar nu (Britse) folk in al zijn varianten opnieuw floreert en vooral de psych-folk op een goedkeurend meeknikken mag rekenen, verdient Accidental Life een kans. Weinig artiesten weten immers zozeer de duisternis, eenzaamheid en waanzin in de eigen stem te leggen als Simon Finn. Met recht en rede werd deze man uit het limbo teruggehaald, al weerklinken de echo’s daarvan gelukkig nog steeds in zijn muziek.
