Dour, Werchter, Cactus, … Met al die groots opgezette festivals die
ons landje rijk is, zou een mens nog gaan vergeten dat ook de
reuzen onder de festivals ooit klein begonnen zijn. Omdat wij van
enola u hier wel nog eens willen aan herinneren, trokken we
richting Geluwe voor de Nachten van de Jukte. Alhoewel. Ook met de
Nachten van de Jukte gaat het de groeiende kant op. Wat elf jaar
geleden begon als een leutig avondje met een houtblok voor op het
kampvuur als entreeprijs, is ondertussen uitgegroeid tot een heus
festival met twee tenten, een eetdorp en zelfs een camping. Vorig
jaar barstten de Nachten met een goeie 6000 bezoekers een beetje
uit hun voegen en daarom besloot de organisatie dit jaar het
terrein nog maar eens te vergroten. Door het mindere weer (twee
nachten regen en een modderige ondergrond op dag 3) bleef de grote
meute dit jaar wat uit, maar het bezoekersaantal van vorig jaar
werd vlotjes geëvenaard. Dat enola om een klein beetje regen nooit
verlegen zit wist u al, dus bij deze: de mini-reviews.
Vrijdag 27 juli
Mint (**)
Door andere verplichtingen (ook reporters moeten soms
werken), werden Larsson, The
Arquettes en plaatselijk talent The Ancient Ones jammer genoeg
gemist. Onze kick-off werd dan maar gegeven door de Limburgse
Fabiola-fanclub Mint. Gewapend met mini-hitjes uit De Afrekening
‘Your Shoppinglists Are Poetry’ en ‘ The Magnetism Of Pure Gold’
trokken de heren de Vlaamse weiden in. Dat Fabiola fan is, hoeft
niet meteen een slecht teken te zijn. Mint beschikt over enkele
aanstekelijke poprocksongs die dagen in het hoofd kunnen blijven
hangen en zelfs voor het op dit uur matig aanwezige publiek slaagde
Mint erin een enthousiaste set neer te poten. Enige Minpunt aan
groepen als Mint is dat een volledig optreden soms wel eens wat
eentonig durft te worden. De sound zat wel goed en de catchy
refreintjes waren uiterst meezingbaar, maar na een klein halfuurtje
begon de verveling genadeloos toe te slaan. Een hoogvlieger zijn ze
nog zeker niet, aangenaam dan weer wel.
Foxylane (***1/2)
Na in de Gentse muziekscene een mini-hype ontketend te hebben,
mogen de jongens van Foxylane het nu ook in de rest van het Vlaamse
land gaan proberen. En met succes. Voor een ondertussen goed
volgelopen Miami-tent demonstreerde Foxylane nog maar eens dat de
lijn tussen rock en dance steeds dunner en dunner wordt, een
evolutie die bij het zien van deze band zeker niet te betreuren
valt. Ondanks het vroege uur kregen ze het publiek al gauw op hun
hand. Met hun dansbare beats, Morg-, Korg- en andere geluidjes maar
ook vlammende gitaren en stomende bassen zou je ze wat in dezelfde
lade als Goose kunnen gooien,
maar om de een of andere reden blijft Foxylane klinken alsof zij de
uitvinders en enige vertegenwoordigers zijn van wat ze brengen.
Fris, hip maar vooral dansbaar. Een aanrader voor wie het wel eens
wat vooruit wil zien gaan!
Das Pop (***1/2)
Rond Das Pop is het weeral een tijdje stil geweest. Hun laatste
single ‘Tired’ moest de komst van een nieuw album aankondigen, maar
dat album laat nog op zich wachten tot ergens in het najaar.
Ondertussen speelden ze vooral in het buitenland en zo komt het dat
de Nachten van de Jukte met Das Pop een redelijk exclusieve naam op
de affiche heeft. Nadat in 2003 ‘The Human Thing’ op de wereld werd
losgelaten moest Das Pop na het vertrek van Lalalover Tom Kestens
en gitarist Lieven Moors met z’n drietjes verder en dat resulteerde
in een ietwat anders en vooral rockender geluid. Veel van de
elektronica werd achterwege gelaten en Das Pop evolueerde naar een
rockgroep. Dat was op de Nachten van de Jukte nog steeds zo en daar
zal u ons niet over horen klagen. Das Pop speelde een stevige set
die jammer genoeg enkele keren werd onderbroken door een
stroompanne, veroorzaakt door het overvloedige regensop dat Geluwe
die nacht werd toegespoten. Het aanwezige publiek, dat eigenlijk
vooral gekomen was om te fuiven, wist Das Pop misschien maar matig
te interesseren maar dat weerhield Bent Van Looy er niet van zijn
immer sympathieke en enthousiaste zelf te zijn. Das Pop is nog
steeds een van België’s betere muzikale producten en slaagt er
ondertussen in een set op te bouwen met uit slechts 2 albums heel
wat nummers die theel wat mensen heel bekend in de oren klinken.
Voor een echt goed Das Pop-optreden zat het onenthousiaste publiek
dan wel wat tegen, wij waren alvast tevreden. En nu maar aftellen
naar dat nieuwe album!
Zondag 29 juli
De Nachten van de Jukte gaan nog steeds voor een afwisselend
programma en op enkele plaatselijke bands in de vroege vooravond na
(Adidge, Zexy Superglue, Sputnick en Captain Compost) wordt de
volledige zaterdag ingepalmd door DJ-geweld. Met namen als Starski
& Tonic, Bram Vandendriessche en Dr. Lektroluv hadden ze ook op
zaterdag een hele sterke affiche tesamen geraapt, en de hevige
regenval die op zaterdag al voor de tweede nacht op rij roet in het
eten probeerde te strooien, moest wijken voor het feestje dat de
zaterdagnacht geworden is. enola was er, zag dat het goed was, maar
gaat voor de volgende reviews meteen over naar zondag.
Milow (**)
Na de geslaagde comedy-namiddag was de eerste muzikale act voor de
zondagavond de in tienerogen ondertussen heilig verklaarde Milow. De
ringtone-verkoop van ‘You Don’t Know’ heeft ondertussen de
single-verkoop al bijna ingehaald en het wordt stilletje saan tijd
voor Milow om een nieuwe single in de hitlijsten te gaan placeren,
maar wanneer je Milow live gaat bezichtigen lijkt het alsof de
jonge, vooral vrouwelijke fans maar geen genoeg kunnen krijgen van
de kale singersongwriter. Ook koppels vinden ‘You Don’t know’
blijkbaar de ‘laat ons eens een lekkere tong draaien’-schijf van
2007. Een echt romantische tekst kan ik er persoonlijk niet uit
afleiden, maar goed, er zijn ook mensen getrouwd op ‘Hard Times’
van the Scabs.
Het optreden dus. Zoals dat dikwijls gaat bij gehypete artiesten
wordt ook Milow een beetje overschat. Milow heeft zeker een goeie
song in zich, maar live is er al een Engelstalige ‘Mia’-cover nodig
om de eentonigheid wat te doorbreken. Alles doet wat aan elkaar
denken en waar de nummers op een akoestische gitaar waarschijnlijk
heel intiem en gevoelig klinken, ging het met de live-band soms wat
de zagerige kant op. Ergens naar het einde toe nodigde Milow dan
maar een stuk van de eerste rij uit om op het podium even te komen
meeklappen en -zingen met ‘One Of It’, maar meer dan een
bevestiging dat Milows succes vooral afkomstig is van de
honderdduizenden tienermeisjes (en hun vriendjes, het is soms van
moeten) die ons land rijk is, leverde dat niet op. Wanneer we als
bisnummer dan toch nog het akoestisch gebrachte en naar onze
bescheiden mening toch wel beste Milow-nummer ‘Born In The
Eighties’ moesten laten verloren gaan in het gebabbel van het
ondertussen in de pinten gestorte publiek (een mens moet iets doen
tegen de verveling), was ook voor ons de fun er af.
Flip Kowlier (****)
Gelukkig voor ons, en natuurlijk voor de rest van het publiek,
heeft Flip Kowlier er iets meer zin in. Het is ondertussen weeral 2
jaar geleden dat Flip Kowlier nog met zijn band het podium
opstapte, maar ter voorbereiding van de nieuwe plaat en de
daaropvolgende tour kregen de Nachten van de Jukte exclusief de
eerste try-out. In de laatste jaren is de concurrentie van andere
bands die al dan niet geïnspireerd door het Kowlier-succes in het
eigen dialect gaan zingen er zeker niet kleiner op geworden, maar
op een avond als deze wordt alweer duidelijk dat Kowlier zich nog
altijd bij de betere in zijn genre mag rekenen. Een ietwat nerveuze
Kowlier krijgt in geen tijd de grote Miami-tent op zijn hand. De
nieuwe songs die in het begin van de set verscholen zaten,
beloofden veel goeds voor de toekomst, maar voor de eerste try-out
mikte Kowlier vooral op zijn oudere werk en het ambiance-gedeelte.
Nummers als ‘Ne Welgemjinde Fuck You’, ‘Min Moaten’ en ‘Bjistje In
Min Uoft’ werden luidkeels meegezongen en covers van Bob Marley en
Opper West-Vlaamse liedjeszinger Willem Vermandere bliezen het
plafond net niet weg. Flip Kowlier bewees op de Nachten van de
Jukte nog maar eens dat ambiance ook gepaard kan gaan met goeie
nummers. Zeker een aanrader voor de komende Pukkelpop-editie!
