Het is inderdaad een beetje vreemd dat een Franstalige Canadees uit
Vancouver een Duitse naam als “Montag” als pseudoniem hanteert.
Kwestie van de aanknopingspunten wat te verruimen, wellicht. Feit
is dat de muzikale raakvlakken van de indietronica van Montag
variëren van de jaren zestig tot de synthpop van de jaren tachtig,
zonder echt als die voorbeelden te gaan klinken. Een stuk meer dan
in zijn vorig werk gaat Antoine Bédard, want zo heet de muzikant,
de richting op van de electropop. Analoge synthesizer gaat hand in
hand met akoestische instrumenten, waarbij elke song van laagjes
zang voorzien is, gelukkig niet allemaal door Bédard zelf.
‘Going Places’, volledig bij de Canadees thuis opgenomen en gemixt,
is het derde full album van Bédard sinds hij in 2002 met Montag
begon. In die vijf jaar tijd heeft de man blijkbaar wat vrienden
bij elkaar geraapt en sommigen ervan kunnen aardig zingen,
bijzonder handig als je zelf niet de meest frisse stem hebt. ‘Going
Places’ mag dan muzikaal wat gevarieerder zijn, aan gastbijdragen
zal het niet gelegen hebben. Op twee van de twaalf songs na krijgt
Antoine Bédard meestal vocaal maar hier en daar ook instrumentaal
een al dan niet beroemder helpend handje. Wat denk je bijvoorbeeld
van Anthony Gonzales van M83, Owen Pallett van Final Fantasy of het
voltallige Au
Revoir Simone? Het staat toch niet mis op je hoesje.
Je komt het niet vaak tegen, maar liefst 70 mensen uit 15
verschillende landen hebben meegeholpen aan het titelnummer ‘Going
Places’. Via het web konden mensen fragmenten en soundbites
inzenden, waardoor dit project vooral beweging en ruimte moet
voorstellen, als dat nog niet uit de titel af te leiden viel. Waren
het er nu drie geweest, of had Bédard alle clips zelf opgenomen,
het had uiteraard niets aan het nummer veranderd, maar het
gevarieerde geluidenspel maakt ‘Going Places’ beslist een van de
betere songs op deze langspeler. De hoofdlijn is van Montag zelf,
die voor dit nummer diep in de jaren tachtig is gaan graven, de
tussenstukjes zijn interessante collages van de 70 inzendingen. Je
moet het maar kunnen. Of doen, tenminste.
De duidelijke invloed van M83 komt via de samenwerking met Anthony
Gonzales naar boven in openingsnummer ‘I Have Sound’. De
fantastische soundscape die Gonzales uit zijn hoed tovert is zonder
twijfel de beste individuele bijdrage op ‘Going Places’. Dan komen
de drie deernen van Au Revoir Simone een stuk minder uit de verf in
‘No One Else’, al ligt dat niet aan henzelf natuurlijk. In het
snelle, aanstekelijke en lichtvoetige nummer worden ze pas in het
tweede deel ingeschakeld, want ondanks de waslijst aan medewerkers
blijft Bédard zelf overal de belangrijkste zanger. In ‘Safe In
Sound’ gaat hij het duet aan met de mooie stem van Amy Millan
(Stars) terwijl gejaagde strijkers helpen het tempo strak te
houden. Ida Nilsen (Great Aunt Ida) steekt een handje toe op ‘322
Water’, dat erin slaagt de wondere, vederlichte wereld van Sufjan Stevens te
benaderen.
En toch is ‘Going Places’ geen topplaat. Een niet onbelangrijk deel
van de nummers ontbreekt het een aan frisheid, bezieling en
variatie. Noem ze sferisch verkennend, wij noemen ze saai.
‘Softness, I Forgot Your Name’ begint niet toevallig met ‘sof’.
‘Hands Off, Creature!’ bevat al iets meer leven, maar niet genoeg
om ons wakker te houden.
Montag mag in Canada dan al een zekere naam verworven hebben, om
hier met Lali
Puna of múm in één adem
genoemd te worden, zal Antoine Bédart nog iets meer boterhammen
mogen eten. ‘Going Places’ is een aardig plaatje met een aantal
fijne samenwerkingen maar daar blijft het ook bij.
