Petrol, 2007
“You can’t be deep without a surface”, wist de Amerikaanse
schrijver Jonathan Lethem al en je kan hem geen ongelijk geven.
Fountains of
Wayne gieten ongemerkt in weemoed gemarineerde stukken fruit in
hun met suiker omrande songs, Gnarls Barkley legt
een sudderende mix van genres op de barbecue zonder in
onverteerbare combinaties te vervallen en ook in de eenvoudige
liedjes van The
Magic Numbers of Belle and Sebastian
zit meer dan je denkt. Aanstekelijke zomerse eenvoud zonder in
ordinaire platitudes te vervallen is ook het recept van Soapstarter
om hun publiek een kamerbrede glimlach op het gelaat te toveren,
maar door een variërend songniveau en flauwe humor is de geeuw der
apathie nooit ver weg. Op hun beste momenten blaast dit
Belgisch-Brits collectief blinkende zeepbellen uit boven een
heupwiegend, door alcohol beneveld publiek, maar voor de nuchtere
toehoorder zullen veel van hun zonnige deuntjes al te vroeg
uiteenspatten door een gebrek aan inhoud en doordachtheid onder hun
glanzende bedekking.
Wie het over Soapstarter heeft, zal weinig blikken van (h)erkenning
sorteren bij z’n publiek, maar toch heeft deze band zich al
tweemaal met fluitende grooves en zonovergoten melodieën een weg
gebaand in de playlists van Studio Brussel en met leden van dEUS,
Vive La Fête
en Skeemz in de rangen kan Soapstarter op heel wat ervaring
rekenen. Op ‘Naked Wheelz’ infiltreert de in Hawaïaanse hemden
uitgedoste band uw tuinfeestje en ze stuwen de sfeer langzamerhand
naar een decadente schuimparty waar onder de dikke laag zeepbellen
meer klungelig gefriemel woedt dan op een Weight Watchers-conclaaf
met te kleine stoelen. ‘On My Mind’ laat de gasten in de juiste
stemming komen met een aan Spearhead refererend fluitdeuntje dat
doorbroken wordt door een funky electrobreak en tijdens de speelse,
aanstekelijke zomerpop van ‘Mia Maya’ stijgt de sangria al heerlijk
naar het hoofd.
‘Bad News’, een remake van de hit van Moon Martin uit 1980, rekt de
gemoedelijke, ongedwongen sfeer met dansbare soulfunk en ‘Sonny
Jim’ vertedert als een gezinnetje eendjes dat de straat oversteekt,
maar dan loopt het mis. De alcohol stijgt naar het hoofd en de
dromerige feestroes ruimt plaats voor dronken gelal. ‘Crack’ is een
ronduit onnozele imitatie van J. Lo’s ‘Jenny From The Block’ en
nadat ze uw favoriete bloemenperk ondergekotst hebben, kweelt het
publiek de tekst mee op een manier waarmee ze bij ‘Zatte Vrienden’
hoge ogen zullen gooien. ‘Cum’ probeert daarna Beck en Gorillaz aan
elkaar te koppelen, maar het geheel klinkt zo onwennig en
belachelijk als een zelfgeschreven speech van Prins Filip.
Na twee missers is het kwaad geschied en de tweede plaathelft
blinkt vooral uit in overbodigheid. Zanger Francois De Meyer
beschikt niet over de overtuigende stem van Ben Westbeech en de
eclectische dynamiek van andere soulfunkers als Mocky en Jamie Lidell
verandert hier in slaapverwekkende pogingen tot variatie. Tijdens
‘Nugateen’ worden de ogen nog even geopend om snel een paar regels
tekst mee te lippen, maar na de afschuwelijk banale slaappil van
‘Paper Bob’ is alle bereidwilligheid voorbij. Soapstarter klinkt
hier als een tiener tijdens de grote vakantie die zijn verveling
probeert te verdrijven door wat te klooien op de gitaar ter
voorbereiding van het nakende scoutskamp. Het doel was ongetwijfeld
een lekker lome evocatie van zomerse luiheid, maar het resultaat
bestaat uit erg middelmatige en vaak pijnlijk holle
stijloefeningetjes in hangmat-pop.
Soapstarter vond de inspiratie voor deze plaat tijdens een vakantie
in de Provence waar de pastis rijkelijk vloeide en dat is eraan te
horen. Aanvankelijk overheerst dronken gezelligheid, maar nadat
iemand absint in de punchkom heeft gegoten ontstaat er een kwalijke
trip naar het land van de roze olifanten en wankelende schapen, een
oord waar kwaliteit en focus van geen tel zijn en brutaal
verkrachte versies van The White Stripes‘
‘Seven Nation Army’ weerklinken. ‘Naked Wheelz’ valt dan ook enkel
te consumeren wanneer u niet meer in staat bent om de tafels van
vermenigvuldiging op te zeggen. Een gewaarschuwd man is er twee
waard!
