Zelden werd in Vlaanderen een meer persoonlijk stripverhaal uitgebracht dan Het Jaar van de Olifant. Willy Linthout, de man achter de Urbanus-strip, gooit het in deze strip noodgedwongen over een heel andere boeg.
Sam, de zoon van tekenaar Willy Linthout, overleed aan de gevolgen van zelfdoding. De auteur tracht dit grote verlies op een eigen manier te verwerken: hij tekent het verhaal, zijn verhaal op. Het Jaar van de Olifant zal in acht delen het resultaat bevatten van deze verwerking. Het lezen van de eerste twee delen is een verrassende, bijna schokkende ervaring. Door de jaren heen is Linthouts tekenstijl synoniem geworden met de vrolijke en platvloerse strips van Urbanus. Het zal niet verbazen dat Het Jaar van de Olifant geen van beide is.
In de strip heet de vader Karel Germonprez, en zijn zoon Wannes. Het eerste deel begint met de wanhoopsdaad van Wannes, zonder enige introductie over het leven voorafgaand aan het overlijden. Dit maakt het allemaal schrijnender en onrechtvaardiger. Ondanks het loodzware onderwerp hanteert Linthout toch hier en daar bijzonder bijtende humor, vooral bij de reacties van buitenstaanders op de situatie. Dit alles gebeurt op een dermate subtiele manier, dat we enkel respect kunnen opbrengen voor een auteur die ondanks zijn persoonlijke betrokkenheid bij dit alles, toch de kracht heeft gevonden het stripverhaal ver weg van alle tranerigheid te houden. Alles is en blijft bespreekbaar.
Visueel koos Linthout voor een schetsmatige stijl. In plaats van te werken met een inkter, wilde hij de pagina’s volledig persoonlijk en onaf laten, zoals het leven zijn zoon ook ’onaf’ zal blijven. De tekeningen ondersteunen zo het verhaal en leiden nergens de aandacht af door nodeloos effectbejag.
Het komt ons niet toe Willy Linthout te feliciteren als auteur van Het Jaar van de Olifant; de manier waarop hij deze ervaringen tot een strip heeft verwerkt, is immers dermate persoonlijk dat verhaal en auteur onlosmakelijk verbonden zijn. Als vader van een kind dat zichzelf heeft gedood, kunnen we enkel maar respect opbrengen voor de waardige en onverhullende manier waarop hij de gebeurtenissen toevertrouwt aan het papier. Wat de overige zes delen zullen brengen, weet enkel de auteur, maar met de eerste twee comics van Het Jaar van de Olifant heeft Willy Linthout de grenzen van wat een relevant stripverhaal kan zijn, een eind verlegd.
