De optredens van The Knife verlegden afgelopen jaar de grenzen van wat een popconcert kan zijn: performance, theater, film… Dit was méér dan zomaar live de muziek brengen (wat in dansmuziek al een relatief begrip is, en zeker bij The Knife): het was een audiovisuele ervaring. Eentje die nu op dvd is gestanst, opdat ook het nageslacht van deze mijlpaal kan genieten.
Natuurlijk kan een dvd in de verste verte niet evenaren hoe tastbaar de duisternis waarmee "Pass This On" begint, aanvoelt en hoe het publiek deel wordt van de bevreemdende atmosfeer van de visueel fantastische show. Niettemin komt Silent Shout – An Audio Visual Experience aardig in de buurt.
Dat voor The Knife het visuele al van bij het begin belangrijk was, spreekt uit het feit dat bij de release van tweede album Deep Cuts al meteen een dvd met de clips werd geleverd. Een groep die liever niet met haar gezicht op de eigen promofoto’s staat, is immers wel verplicht om na te denken over wat voor "beeld" ze dan wel aflevert.
Broer en zus Dreijer, het duo achter The Knife, hadden aanvankelijk zelfs niet veel zin hun muziek live te brengen. En toen ze daar toch toe besloten, moest het iets bijzonders worden. Beeldend kunstenaar Andreas Nilsson — die al meerdere video’s voor de groep op zijn actief heeft staan — ontwierp een visueel verbluffende show, waarin het duo niet meer dan coin-operated poppen zijn die opgaan in het geheel van projecties en belichting.
Meer dan naar de twee performers zit je immers te kijken naar het woud van beelden waarin Nilsson hen doet verdwalen: abstracte lijnen, rook, animatie, het woud van de broertjes Grimm… Voor elke song heeft hij via beelden en een werkelijk uitgekiende belichting (dat schaduwspel!) een aparte sfeer klaar die nauw aansluit bij de muziek. Door het geheel op een doorzichtig gaas zowel voor als achter de (gemaskerde) Dreijers te projecteren, lijken deze verstrikt in een live driedimensionale film.
Op die manier creëert Nilsson een hypnotiserende kijkervaring die het publiek op de maat van de muziek meezuigt. Geen idee of Olof Dreijer echt veel live speelt (hij lijkt gewoon constant op een xylofoon te slaan), wat telt is het geheel: hoe beeld en muziek samen een spookachtige, gothic atmosfeer creëren waarin duisternis overheerst.
Ook de elf videoclips die als extra aan de dvd zijn toegevoegd, getuigen van de eigenzinnige visie van de groep. Van een getekend animatiefilmpje in het begin ("N.Y. Hotel" uit 2001) over de eightieskitsch van "You Take My Breahth Away I" tot de abstracte beeldenstroom in "Silent Shout": The Knife gaf haar clipregisseurs alle creatieve vrijheid. Memorabel is de knappe animatieclip van Nilsson voor "Like A Pen" en "Marble House I" waarin verstilde familiebeelden worden geconfronteerd met de dramatische dans van een diva en — alweer — animatie. Schattig is dan weer "Marble House II", een animatiefilmpje met huiselijke muisscènes. Als afsluiter wordt ook het geinige animatiefilmpje "When I Found The Knife" hernomen van op de gelijknamige eerdere dvd (voor de recensie daarvan, zie de rechterzijbalk), al helemaal een leuk extraatje dat de groep in vroegere dagen verspreidde als excuus om niet geïnterviewd te moeten worden.
Voor de volledigheid: Silent Shout – An Audio Visual Experience wordt samen met de dvd ook als live-cd geleverd, maar de relevantie daarvan ontgaat ons nogal. Zonder de beelden klinken de tracks nauwelijks verschillend van hun albumversies, maar dan onderbroken door applaus. Meteen al de reden waarom de Dreijers niet anders konden dan de lat voor hun liveshows zo hoog te leggen. De missie is méér dan geslaagd, zo getuige deze dvd. "It was machines ´nd emotions", vertelt Frau Rabid in "When I Found The Knife". Beter kunnen we de kracht van The Knife niet samenvatten.
