Er ging verdomd veel wikken en wegen in vijfvoud aan vooraf met een preselectie per genre, maar uiteindelijk vlogen kogels door kerken: dit zijn de drie meest belovende groepen volgens goddeau.com. Wie ook wil weten hoe ze klínken: op onze MySpace is van elke groep een nummer te horen.
U had ’m moeten zien, die hoofdredacteur van ons, toen we de inzending van The Ignition voor het eerst oplegden. De popselectie, die tot dan toe eigenlijk al weinig reden tot klagen had opgeleverd, leek een extra dimensie te krijgen toen de zuivere pop van dit Brusselse bandje door de boxen knalde. Dat been stopte maar niet met wippen, die wijsvinger ging de lucht in, het werd ei zo na op een headbangen gezet, en het vooruitzicht nog een paar uur in het gezelschap van lelijke venten te vertoeven, werd plots een stuk minder deprimerend. De helende werking van goede pop dus.
The Ignition is jong, ambitieus en gaat zonder al te veel omwegen voor makkelijk in het gehoor liggende popsnoep, maar daar zijn de jongelingen (hun bassist is vijftien!) dan ook goed in: als u die stoere pose en die gespeelde minachting voor een klassiek opgebouwde song met kop, staart en een joekel van een refrein even ter zijde legt, dan is "Let Me Breathe" klaar voor consumptie. Wij hoorden veel 80’s synthpop, hier en daar een snuifje 90’s Britpop, een cosmetisch laagje hedendaagse punkpop, en hitpotentieel in de maak. Niet slecht voor een paar kids voor wie het niet snel genoeg kan gaan:
The Ignition: "De band is ontstaan in 2004, en de eerste twee demo’s hebben we ook in dat jaar opgenomen. Sindsdien hebben we een zeventigtal optredens gehad, een reeks concerten op Rock The City en Dour, en speelden we met artiesten als Tom Helsen, Hollywood Porn Stars en Vive La Fête. We hebben ook een aantal talentenwedstrijden gewonnen (Nouvelle Vague, Starting Rock, Rock Tjoc,…). We zijn vooral beïnvloed door moderne pop- en rockbands, maar net zo goed door golden oldies van The Kinks, The Clash en The Who. De concerten die we hebben gespeeld, hebben ons volwassener gemaakt, al hebben we natuurlijk ook nog een pak te leren omdat we nog jong zijn."
goddeau: Jullie demo werd opgenomen in de zomer van 2006. Kan je iets vertellen over waar jullie momenteel mee bezig zijn? Is er interesse van een label?
The Ignition: "Sinds vorig jaar hebben we zo’n beetje de richting gevonden die we uit willen gaan. We willen gewoon popmuziek maken die simpel is, maar tegelijkertijd toch heel catchy kan zijn. Momenteel zijn we net in een creatieve fase, waarbij we veel nieuw materiaal uitproberen, en afhankelijk van de reacties van het publiek schaven we hier en daar bij.
Er is interesse in productie en co-productie, maar concrete plannen zijn er nog niet. We zijn dus nog op zoek naar een label."
goddeau: Wat mogen we verwachten van The Ignition live?
The Ignition: "Een pak energie, twee geschifte showbeesten, een sexy zangeres en een boel verrassingen (afhankelijk van het concert en de locatie, natuurlijk). Live zijn we ook een pak meer rockgericht dan op plaat. We weten intussen uit ervaring dat een performance niet enkel draait om wat je speelt, maar ook om hoe je het presenteert, dus we besteden best wel wat aandacht aan hoe we er uitzien en ons gedragen op een podium."
goddeau: Wat maakt jullie anders dan andere bands?
The Ignition: "Als we spelen, dan geven we ons voor de volle honderd procent, van de eerste tot de laatste minuut. We willen de mensen een opwindende show aanbieden en ervoor zorgen dat het de moeite waard was. Als we niet aan het optreden zijn, dan zijn we de hele tijd aan het repeteren, proberen we vooruit te gaan, en onze shows nog beter te maken. Voor ons zal het altijd fun blijven: we nemen het serieus, maar vanbinnen zijn we nog altijd kinderen."
goddeau: Hoe ver reikt jullie ambitie?
The Ignition: "We zouden willen leven als echte rocksterren en we dromen ervan om de wereld rond te reizen, al zal dat waarschijnlijk bij een droom blijven. Maar wie weet (lacht). We zijn tevreden met wat we tot nu toe bereikt hebben, maar we willen ook nog een album opnemen en voor zoveel mogelijk mensen optreden."
De demo die Thin Line Men ons bezorgde, was niet meteen een oplawaai zoals die van de winnaar, maar werd wel beter bij elke beluistering — wat doorgaans niet gezegd kon worden van het werk van de concurrentie. Dat de band al enige ervaring kan voorleggen, speelt dan ook in zijn voordeel. De songs zijn klassiek en volwassen, maar getuigen allemaal van visie en een eigen stijl, de meest zeldzame eigenschap van deze editie.
Dat het Oostendse kwartet niet te beroerd is om te herbronnen (ze begonnen in de jaren negentig met Stooges-geïnspireerde rock en gooiden het na enkele jaren over een andere boeg), en op de proppen komt met een mengvorm van Amerikaans gerichte gitaarrock en Britse elegantie en psychedelica, is ook mooi meegenomen. Ze werden daardoor ook de beste band van zowel de pop- als de rockselectie. We hoorden flarden Dinosaur Jr. en Buffalo Tom, maar ook de recente platen van New Order en een forse dosis electro.
Patrick (zang/gitaar/synth): "Na de ontbinding van de band in 2000 hebben we eigen opnamemateriaal aangeschaft en zijn we beginnen te experimenteren met sequencers en samplers. Dit liet ons toe de band opnieuw uit te vinden en een stijl te ontwikkelen die ons muzikaal beter paste. In die stijl hebben we eind 2005 Hitchhiker uitgebracht, volledig in eigen beheer. Ondanks het feit dat we daarvoor zeer low budget gewerkt hebben en de cd thuis en in ons repetitiekot werd opgenomen, waren de reacties in verschillende e-zines en muziekbladen (o.a. OOR) heel erg positief."
goddeau: In welke zin verschilt de nieuwe demo (2007) van degene die wij kregen (2006), en wat mogen we nog van jullie verwachten?
Patrick: "Die nieuwe demo On The Tiles ligt in het verlengde van de demo van vorig jaar (en van Hitchhiker), maar zelf vinden we het titelnummer wel een van onze beste songs tot nog toe. We zouden graag in het najaar een single uitbrengen, maar daarvoor willen we wel werken met een producer en met een officieel label. Daar zijn contacten voor, al is er nog geen definitieve beslissing gevallen.
goddeau: Wat mogen we live verwachten van Thin Line Men?
Patrick: "Intussen zijn we opnieuw een volwaardige liveband geworden, met drummer Philip Madou (ex–Eden) en Manu op bas. Sinds vorig jaar is deze live-act bovendien uitgebreid met achtergrondprojecties. Eind april spelen we o.a. in de Charlatan in Gent."
goddeau: Wat maakt jullie bijzonder (live/op plaat)?
Patrick: "Volgens mij hebben we een vrij eigen geluid, dat zeker in België met weinig groepen te vergelijken valt. We klinken ergens wel redelijk traditioneel, maar doordat we veel werken met computers en elektronica klinkt het toch erg 2007, denk (hoop) ik. Ook live laat deze technologie ons toe om de achtergrondprojecties beter uit te werken."
goddeau: Hoe voelt het om naar voren geschoven te worden als een veelbelovende band in Vlaanderen?
Patrick: "Het is natuurlijk erg plezierig om als veelbelovende band te worden bestempeld. Vorig jaar werd ook "Handbag Bird" (van Hitchhiker) door een recensent van "Music in Belgium" als beste Belgische nummer van het jaar gekozen. Dergelijke reacties zijn echt een hart onder de riem, want de muziekbusiness is soms heel hard."
goddeau: Tot waar reikt jullie ambitie?
Patrick: "Onze ambitie is in de eerste plaats om een aantal goede optredens te scoren, en een goede nieuwe cd te maken. Het klinkt misschien cliché, maar in de eerste plaats wil je toch altijd het idee hebben dat je je goed voelt en nog aan het groeien bent in wat je doet, en hopelijk volgt de rest dan een beetje vanzelf."
We moeten er geen doekjes om winden: de eerste keer dat we "Self Destruct" van het Bergense metaalcollectief Seven Tongues Of God hoorden wisten we dat er grof geschut voor nodig zou zijn om deze kerels van het hoogste schavot te houden. En ja hoor: met twee vingers in de neus haalden ze de concurrentie door de vleesmolen, slenterden richting finale met hun messenset in de aanslag, en fileerden ze daar ook de andere troonpretendenten. Wij zijn al fan, nu u nog.
Dat de band in de zomer van 2006 nog uit een duo bestond, maakt het nog straffer. Plots pasten de stukjes in elkaar, werd een demo opgenomen en terwijl deze ons de nodige kletsen rond de oren gaf, nam de band zijn eerste mini-album MentalizatioN op (verwacht binnenkort een bespreking). Drie tracks uit die release, waarvan wij er al twee te horen kregen, zijn momenteel te beluisteren op hun MySpace-pagina. Luister op hoog volume naar "God Bless Me" en "Ouroboros", moderne mad metal from Belgium zoals ze het zelf noemen. Overdonderen met technisch vernuft gebeurt wel vaker in het genre, maar deze jongens gaan daarenboven ook spitsvondig om met structuren, koppelen bruutheid aan veelzijdigheid, en worden aangevoerd door een straffe zanger/bruller die bijna het volledige metalregister lijkt te beheersen, net zoals de volledige band het genre in al z’n gedaantes lijkt te volgen:
Wanch (zanger): "Invloeden gaan van grote namen als Meshuggah, Mike Patton, Pantera, Tool, Channel Zero, Nevermore, Slayer, Alice In Chains, Strapping Young Lad en Soundgarden tot nieuwe inspirerende namen als Coprofago, In-Quest, Dillinger Escape Plan, etc…
goddeau: Wat is het verschil tussen de demo en MentalizatioN?
Wanch: "De drie tracks die we naar goddeau stuurden waren eigenlijk vooropnames voor de mini-cd waar vooral Stef (gitarist) en ik aan werkten. Damien (bas) en Nikko (drums) hebben intussen wel hun eigen accenten gelegd. We hebben ook alles zelf gedaan, inclusief mixing en productie. Daarbij lieten we niets aan het toeval over: we wisten perfect wat we wilden en hoe het moest klinken, en hebben er dan ook alles aan gedaan om het zo te krijgen. Vandaar dat we nu ook tevreden en trots zijn over het resultaat. MentalizatioN klinkt zoveel beter dan de demo!
goddeau: En hoe gaat het er live aan toe?
Wanch: "Interessante vraag, want eigenlijk zijn we nog niet eens een liveband! We hebben allemaal al gespeeld met vorige bands, maar in deze bezetting hebben we nog niet samen opgetreden. We waren zo druk met de cd bezig dat we er gewoon niet de tijd toe kregen, maar nu zijn we er klaar voor en voelen we dat het tijd is om de energie en passie te delen.
goddeau: Wat maakt jullie bijzonder?
Wanch: "Moeilijk om dit te beantwoorden zonder als een arrogante lul te gaan klinken, dat zullen de anderen moeten doen. We proberen alleszins gemakkelijkheidsoplossingen en clichés te vermijden, we oefenen elke dag en hebben veel zelfkritiek. Maar bovenal willen we muziek maken die we zelf graag zouden horen, en daarbij willen we de luisteraar ook voor een uitdaging stellen. We houden van polyritmes en klinken meer complex dan de meeste metalbands, dus het is aan de luisteraar om er een oordeel over te vellen."
goddeau: Hoe voelt het om een Vlaamse wedstrijd te winnen?
Wanch: "Voor ons was het gewoon een wedstrijd als een andere. Maar het klopt wel dat er ook een muzikale grens lijkt te lopen tussen het noorden en het zuiden. We kennen weinig Vlaamse bands, maar het omgekeerde is zeker ook waar, wat wel jammer is omdat er echt wel wat te ontdekken valt. Zelf ontdekte ik ook pas Dedicted op MySpace, een te gekke band van Oostende. We zijn ook grote fans van In-Quest! Maar we zijn natuurlijk trots op deze overwinning, en hopen dat het ons op de een of andere manier kan helpen. Muziek is universeel, en de taal maakt niet uit, dus we willen onze muziek gewoon zo ver mogelijk verspreiden."
goddeau: En hoe ver reikt jullie ambitie?
Wanch: "We zijn er niet bewust mee bezig, we willen gewoon zo ver mogelijk gaan. We doen ons best en zien wel wat er gebeurt. Met MentalizatioN hebben we een grote stap gezet en we zijn trots wat we op ons eentje bereikt hebben. Nu moeten we enkel nog zoveel mogelijk live spelen, zodat het publiek ons ook leert kennen."
