Wat begon als spielerei in een New Yorkse club, groeide al
snel uit tot een undergroundfenomeen. Zet een bekoorlijke zangeres
die niet verlegen is om een streepje artistiek verantwoord naakt op
een podium en laat haar over een zwoele soundtrack suggestieve
lyrics gieten: aandacht verzekerd. Laat nu en dan bij een gig
enkele joints het podium rondgaan en de broek van de
sensatiebeluste journalist begint nog wat meer te spannen.
Resultaat: een nieuwe snack voor de hipster, maar wel eentje
waarbij opgelet moet worden dat het niet gewoon om een lege doos
gaat. Edoch, deze Brazilian Girls (lees: drie mannelijke muzikanten
en een Duits-Italiaanse zangeres) baarden in 2005 een bekoorlijk
debuutplaatje dat dankzij de single ‘Don’t Stop’, het publicitair
uitgebuite ‘Lazy Lover’ en de – hoe zou dat toch komen –
publieksfavoriet ‘Pussy’ extra aandacht wist te genereren. Het
ijzer moet natuurlijk verhit gesmeed worden en dus werd vorig jaar
een tweede langspeler uitgebracht, die nu ook in de Belgische
rekken te vinden is.
‘Talk To La Bomb’ is een nog gevarieerder plaat geworden dan de
voorganger. Het gros van de tracks biedt nog steeds een
kruisbestuiving van electro, lounge, bossanova en chanson, maar
enkele stijloefeningen tasten verder de genregrenzen af. ‘Problem’
kiest bijvoorbeeld resoluut voor trash en laat daarbij rock paren
met goedkoop aandoende electronica, ‘Tourist Trap’ voegt aan de
chanson dan weer een snuif reggae toe. Dit palet zorgt voor een
plaat die blijft verrassen, ook al levert dit niet altijd een even
sterk resultaat op. Enkele nummers vallen ten prooi aan de typische
lounge- en bossanovakwaaltjes en klinken te flets om een indruk te
maken. De met beats gestutte bossanova van ‘All About Us’ valt
ondanks een rijke orkestratie toch te mager uit en hoewel ‘Talk To
The Bomb’ aangenaam begint door het gebruik van vocale overdubs,
gaat het toch de mist in met het te simplistische en weinig
energieke refrein. Het omgekeerde geldt dan weer voor ‘Never Met A
German’, waarvan het bombastische refrein de in marsritme
gescandeerde legerfantasie al te sterk overschaduwt.
Ondanks de schoonheidsfoutjes zijn er op ‘Talk To La Bomb’ toch
genoeg toptracks te vinden. Opener ‘Jique’ biedt zwoele
kwaliteitselectro die niet aan sensualiteit hoeft in te boeten
omwille van de technische snufjes, ‘Le Territoire’ gaat meer de
glamtoer op maar is even onweerstaanbaar dankzij de combinatie van
een chansonesque refrein met een subtieler Vive La Fête-geluid. Het
met lichte salsa-ritmes doorspekte ‘Tourist Trap’ vormt via een
verrassend middenluik en een vrijer spel aan het einde een
gevarieerd maar coherent nummer. Meer bochten worden genomen in
‘Last Call’, dat van een waterachtige dub omslaat in kitscherige
seventiesdisco en een parel is om in de vroege uurtjes op de
dansvloer los te laten. ‘Sexy Asshole’ is met een onderkoelde drum
‘n’ bass-hint dan weer het meest obscure nummer van de plaat maar
weet hierdoor zonder meer te intrigeren.
‘Talk To La Bomb’ resideert nog ver van de perfectie: hoewel er
geen echt slechte nummers op de plaat staan, worden enkele tracks
geplaagd door een te grote vrijblijvendheid en kunnen andere niet
de volledige speelduur hetzelfde niveau aanhouden. Het patchwork
van invloeden zorgt er wel voor dat Brazilian Girls bij tijd en
wijlen verrassend uit de hoek kan komen en dankzij de mooi
verspreide hoogtepunten krijg je nooit een al te lange dip te
verwerken. Als luisterplaat heeft deze langspeler een beperkte
houdbaarheidsdatum, maar ongetwijfeld zal hij op menig zwoele en in
alcohol ondergedompelde avond een bloedheet feestje kunnen doen
losbarsten.
