Tom Pintens is een doler, een muzikale pelgrim die van wanten weet.
Hij trekt al jaren door het Vlaamse muziekland en schuwt daarbij de
verste uithoeken niet. Op zijn tochten steekt hij overal een handje
toe waar nodig en het multitalent heeft er zijn raison
d’être van gemaakt om als een bescheiden Hercules van de pop
zijn werken tot een goed einde te brengen. Pintens speelde onder
meer bij Flowers For Breakfast en Think of One, maar u
zal hem wellicht kennen van zijn werk als gitarist/pianist bij
Moondog Jr. dat later als een cocon zou openbarsten om met de
pop-vlinder die Zita Swoon heet furore
te maken. Als producer trekt hij van de zweterige repetitiekoten
van In-Kata
en zijn eigen 2000
Monkeys naar het vrouwelijke folk- en popbad van Laïs en
Billie King
en dan weer terug. Vuil of proper, experimenteel of conventioneel,
slijk of shampoo: Pintens voelt zich op verschillende terreinen
thuis. Dat de man nu een soloplaat van intieme, Nederlandstalige
slaapkamerliedjes uitbrengt, is dan ook niet zo verwonderlijk.
Evenmin schrikken we van het feit dat Pintens, in navolging van
Spinvis en Yevgueni, hiermee een
uiterst fijn plaatje aflevert met vertederende songs waarin het
Nederlands zich neervlijt als in een comfortabele zetel.
Van het Engels naar het Nederlands overschakelen is voor de meeste
Vlaamse zangers een even goed idee als een granaat onschadelijk
maken met hamer en beitel. Daan profileerde zich al als een
croonende uitzondering op de regel en ook bij Pintens weert zijn
moedertaal zich niet als een duivel in het wijwatervat van zijn
songs. In de sterke opener ‘Al Die Tijd’ bezingt hij zijn
voortdurende evolutie en de afgebroken rijmpatronen haken zich
onmiddellijk vast. ‘Al die tijd/schrijf ik in krijt/Ik spoel het
bord/ik ben, ik word’, klinkt het speels filosofisch terwijl zoete
backings en een lieflijke piano aan ‘A Song About A Girls’
refereren. ‘Zij Houdt Van Vechten’ kookt met gelijkaardige
ingrediënten een even smakelijk stoofpotje van pop en kleinkunst,
maar het nummer is iets te diplomatisch in het refrein en mist de
licht agressieve uithalen van de protagoniste die bezongen
wordt.
Naast het succulente Nederlands en de fijne songs valt op deze
plaat vooral de inkleding van de nummers op. De vocale harmonieën
neigen naar The Magic Numbers, de percussie herinnert aan de
multifunctionele keukeninstrumenten van Hanne Hukkelberg en het
samenspel van gitaar en piano klinkt overal hemels. Als je een
batterij klassemuzikanten als Mirko Banovic (Arno, PJDS,…),
Aarich Jespers (Zita Swoon) en Rudy Trouvé (ex-dEUS, Dead Man Ray,
Kiss My Jazz, …) kan inschakelen, hoeven die prachtige
arrangementen ook niet te verwonderen. ‘Nieuwe Tarzan’, ‘Camping
Kobalt’ en ‘Stanley’ zijn dan ook verrukkelijke roomsoesjes van
songs zonder de klefheid die in deze omschrijving
doorschemert.
Toch is het een gebrek aan kleine weerhaakjes die deze plaat niet
van begin tot einde doet boeien. De synth in ‘K’ houdt ons bij de
les, maar dat blijkt na 11 songs iets te weinig. Zo laat Pintens in
‘Lola’ de kans liggen om eens flink uit de bocht te gaan na het
vlekkeloze haarspeldwerk van zijn nummers. Naar het einde toe wil
de noise het popkleedje aan flarden scheuren, maar de
Millionaire-boost blijft achterwege. Om geluidskots is het Pintens
echter niet te doen, om charmante en emotionele pop des te meer.
Dat bewijst ook het prachtige ‘Meisje Van Vroeger’. ‘Je zag haar
altijd staan/het leven zong z’n lied/hoe haar afwezigheid je ziel
als onkruid had gewied’, zucht Pintens zachtjes terwijl
gitaarecho’s in de verte droombeelden van het meisje in kwestie
laten voorbij waaien.
In navolging van Flip Kowlier en Spinvis illustreert Tom Pintens
dat pop in het Nederlands niet recht evenredig hoeft te zijn met de
stadionpathetiek van Clouseau en Marco Borsato. Intieme, fijn in
elkaar geknutselde popliedjes blijken hier veel krachtiger dan
oeverloos geëmmer dat solliciteert naar de functie van nieuwe theme
tune van ‘Emma’. Tom Pintens gaat met zijn uitstapje naar het
Nederlands absoluut niet op zijn bek en bewijst dat de
universaliteit van goede nummers en sterke arrangementen eender
welke taal rechtvaardigt. Aanrader!
