Voor een term als supersunnyspeedgraphic zou Mary Poppins haar hand niet omdraaien, al kan ze er misschien wel een hele sequel op baseren. Het rolt van je tong, klinkt goed en stemt je zonder meer goedgeluimd. En dan hebben we het niet alleen meer over de titel maar vooral over hetgeen je op het gelijknamige album van Ben Folds mag verwachten.
Zoals ’s werelds favoriete kinderjuf uit de losse pols woorden combineert, zo voegt Ben Folds drie e.p.’s samen tot een volwaardig album. Folds schudde in 2003 en 2004 Speed Graphic, Sunny 16 en Super D uit zijn spreekwoordelijke mouw, nam ze op een ongedwongen manier op en liet ze los op iTunes, om daar de billboard internet charts te veroveren. Omdat ook Folds er echter van overtuigd is dat internetalbums het in een duel nooit zouden halen van het ronde schijfje waaraan we nog steeds zo gehecht zijn, heeft hij de e.p.’s nu, enkele heropnames en remasters later, samengegoten in materiële vorm.
SuperSunnySpeedGraphic is zo’n album dat teleurstellingen, mislukkingen en doodgewone pech in een handomdraai kan doen vergeten. De pianolijnen die niet weg te denken zijn uit Ben Folds’ repertoire klinken opgewekter dan ooit en zelfs Mary Poppins zou jaloers zijn op de morele teksten, vermomd in een jasje van kinderlijke onschuld. Toegegeven, titels als "There’s Always Someone Cooler Than You" of "Learn To Live With What You Are" getuigen van weinig verbeelding: clichés torenen hoog en dat valt niet bij iedereen in goede aarde. Wie zich echter blijft doodstaren op die overdreven melige lyrics zal een hoop verfrissende pianomelodieën en efficiënte oppeppertjes mislopen.
De parental advisory sticker die het hoesje ontsiert, lijkt misschien misplaatst op dit album vol instant boodschappen voor een betere wereld, ze staat er toch maar. De boosdoener: een cover van Dr. Dré’s "Bitches Ain’t Shit", één van de hoogtepunten en een welkome deuk in het Julie Andrews-gehalte. De combinatie van een ietwat sullige Ben Folds en de decadentie van Dr. Dré’s lyrics geeft een ludieke twist aan dit brave album en bewijst dat het niet altijd even serieus hoeft te zijn.
’Serieus’, het is, ondanks de maatschappijkritiek in "All U Can Eat", zowat één van de minst toepasselijke adjectieven voor dit album. Ook ’vernieuwend’ zal weinig gebruikt worden om SuperSunnySpeedGraphic te omschrijven, net zo min als ’uitdagend’. Zonder echte pareltjes maar met toegankelijke en simpelweg leuke nummers als "There’s Always Someone Cooler Than You", "Adelaide" en het lichtjes puberale "Rent A Cop" brengt Ben Folds ons echter weer een luchtig, opgewekt en vooral opwekkend album. Het moet er nu eenmaal niet altijd gewichtig aan toe gaan.
