De kans dat 2006 ooit gekend zal staan als een groot filmjaar,
lijkt me tamelijk klein. Aan het begin van het jaar kregen we de
oscarbuit van 2005 in de zalen en de laatste weken is het ook nog
redelijk interessant geweest met de najaarsfilms van 2006. Maar
daar tussenin gaapte een leegte van volgroeide stinkers en snel
vergeten blockbusters. De politieke film deed het wél in 2006 –
gedeeltelijk is dat mijn persoonlijke voorkeur, omdat ik nu eenmaal
gefascineerd ben door die thematiek, maar je kunt niet ontkennen
dat er ook gewoon uitzonderlijk veel gemaakt werd in dat genre. De
werkelijkheid, kritisch bekeken en inzichtrijk geanalyseerd, biedt
nog steeds het beste drama, zo blijkt. Vandaar het overwicht van
politieke drama’s in de top vijf: belangrijke verhalen die goed
verteld werden.
Twee voetnoten: jammer genoeg heb ik zowel ‘Children of Men’ als
‘Little Miss Sunshine’ tot op heden nog niet kunnen zien, twee
films waarvan m’n collega’s me verzekeren dat ze helemaal mijn ding
zijn. En ook wil ik nog even een lans breken voor ‘Heaven’s Doors’,
een Marokkaanse film die enkel niet in de top 10 staat omdat hij
dit jaar nog geen algemene release heeft gekregen. Anders was hij
waarschijnlijk regelrecht in de top drie gekomen.
Top 10
1) United
93
De dag die de wereld veranderde wordt nuchter, hyperrealistisch in
beeld gebracht in een krachtig drama dat je aan het einde met een
mokerslag achterlaat.
2) Syriana
Zeer complexe, maar ook fantastisch uitgekiende thriller over de
impact van oliegiganten op de wereldeconomie.
3) Munich
Steven Spielberg laat eindelijk nog eens wat ballen zien met dit
razend spannend politiek drama – hij kàn het nog!
4) Good
Night and Good Luck
George Clooney trekt zich geen bal aan van z’n publiek en geeft hen
een sober, minimalistisch zwart-wit drama over de
verantwoordelijkheden van de journalistiek. Respect!
5) Capote
Philip Seymour Hoffman won eindelijk zijn lang verdiende oscar met
dit intelligente, doorleefde portret van een getormenteerde
schrijver.
6) Brick
Voor een appel en een ei filmde Rian Johnson een wervelend creatief
film noir-verhaal bij elkaar. Of hoe financiële beperkingen ook in
je voordeel kunnen spelen.
7) Babel
Iñarritu peilt nog maar eens naar de diepten van de menselijke ziel
met zijn onvervalste trauma-cinema. Bijzonder knap gedaan.
8) Thank You
For Smoking
Een beetje de ‘Lord of War’ van dit jaar: een messcherpe, vaak erg
geestige satire op de tabaksindustrie.
9) The Wind
That Shakes the Barley
Oude relschopper Ken Loach presteert het weer een ijzersterk,
politiek geladen drama af te leveren, dat tijdens het laatste half
uur wel een beetje aan langdradigheid begint te lijden.
10) 13
(Tzameti)
Wellicht de grootste verrassing van het jaar, deze sfeervolle
Balkan-thriller, vol zwetende koppen en geladen pistolen.
Flop 5
1) World
Trade Center
Als tegengewicht voor ‘United 93’: zo moet het dus niét.
Misselijkmakend patriottisch melodrama van een man van wie je dat
niet had verwacht.
2) Hostel
Voor de helft ‘Porky’s’, voor de andere helft een lang uitgesponnen
variant op de gimp-scène van ‘Pulp Fiction’. Het was
bedoeld als hype, maar het werd een flop.
3) The
Producers
Pijnlijke vertoning met muziek die nooit memorabel is maar wel
constant in herhaling valt, en een hele rist homofobe, flauwe
grappen.
4) Lady in
the Water
M. Night Shyamalan wil zijn critici terecht wijzen, maar eindigt
met een lachwekkend sprookje over narfen en scrunten en weet ik wat
nog allemaal. Onnozel.
5) The
Nativity Story
Jezeken is geboren, hallelujah, hallo! Prentkaartencinema die
intellectueel, religieus en emotioneel totaal irrelevant is.