De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Enkele weken nadat bekend raakte dat Tom Chaplin, ideale schoonzoon en zanger van Keane, zich zou laten opnemen in een ontwenningskliniek, bereikte ons het nieuws dat Basement Jaxx het voorprogramma verzorgt tijdens de nieuwe tournee van popicoon Robbie Williams. Verkoopt het Londense danceduo hiermee zijn ziel aan de duivel?
"The rhythm, the tracks, the Basement Jaxx." Met die profetische woorden leidde het duo Ratcliffe-Buxton hun dansvloerbom "Red Alert" in. We schrijven 1999, het jaar waarin Basement Jaxx wereldwijd doorbrak met Remedy. De plaat baande de weg voor een nieuwe generatie Britse dancegroepen. Leftfield, Orbital en The Chemical Brothers waren oud nieuws. De beats van Groove Armada, MJ Cole en Basement Jaxx lieten eerst de Britse clubs, en later ook de festivalweiden opnieuw vollopen. Een goede vijf jaar later geniet de nieuwe lading rockbandjes, met Franz Ferdinand, Kaiser Chiefs en Bloc Party op kop, plots terug de voorkeur van de kids. Tijdens een interview op onze commerciële zender liet de zanger van Hot Chip zich ontvallen dat de Britten zelfs niet meer geïnteresseerd zouden zijn in dancemuziek. Op Crazy Itch Radio zetten de Jaxx dan ook datgene verder waar ze op hun vorige platen mee begonnen, en verlaten ze steeds vaker de wegen van de dance om die van de funk, rock en disco in te slaan. Crazy Itch Radio is dan ook een plaat die beter in een club dan op een festivalweide zal gedijen. Het is een dansplaat met uiteenlopende melodietjes, gemaakt door twee brutale jongens met een klein hartje.
Het album is vormgegeven als een radioprogramma, zoals Michael Franti & Spearhead en Junkie XL het ooit voordeden. Variëteit is meer dan ooit het sleutelwoord. De banjohouse van de eerste single "Take Me Back To Your House" verschilt dag en nacht met een vrij ingetogen nummer als "Lights Go Down". In "Everybody" zijn zodanig veel stijlen verwerkt dat het neigt naar de minimale microhouse van Akufen. Gelukkig verraadt het concept behalve ambitie ook realiteitszin. Crazy Itch Radio kent playlists noch formats. Alles kan, alles mag en iedereen doet mee.
De buitenwijken van that land called Londen vormen nog steeds het toneel, al is de reikwijdte van de plaat wellicht veel universeler dan de heren zelf vermoeden. "Run 4 Cover" wordt voortgedreven door een oerbritse grimebeat, maar op "Hey You" lijkt het alsof enkele zatte Russen de Polka dansten in de studio.
Het moet gezegd, niet alle nummers klinken bijster origineel. Op de intro van "On The Train" begin je spontaan "Hit the road Jack, and don’t you come back no more, no more, no more, no more" mee te fluiten en de beat van "Hush Boy" neigt sterk naar die van Fatman Scoops "Be Faithful", die op zijn beurt al terugging op "Chic Cheer", een oude hit van de discojongens van Chic. Voorts lijken de trompetjes op "Hey You" wel erg sterk op die van M.I.A’s "Bucky Done Gun", niet toevallig een labelgenote van het duo.
Basement Jaxx wil steeds meer van het leven, en dat verlangen uit zich alsmaar sterker op hun platen. Crazy Itch Radio is een overtuigende soundtrack voor een beter bestaan. You’d better be good, Robbie.
