Nerina Pallot :: Fires

Onlangs ben ik even door het archief van het laatste jaar
gefietst. Daarbij heb ik een stop gemaakt bij de goedbevonden cd’s,
een plaspauze bij de slecht gequoteerde exemplaren en de grijze
middenmoot voorbijgespurt. Zo leert een mens bijvoorbeeld dat een
van de Britse hypes van vorig jaar, Nerina Pallot, de revue nog
niet was gepasseerd. Als u volgend jaar van plan bent een
dergelijke onderneming aan te vatten, weet dan dat u bij ‘Fires’
twee en een halve bidons te wachten staan.

Maar eerst even de dame situeren. Nerina Pallot ging op tournee met
onder meer Suzanne Vega en Sheryl Crow en dat lijkt, als we naar
haar muziekstijl luisteren, niet meer dan logisch. Toch meen ik in
haar stem ook af en toe wat Geike Arnaert (Hooverphonic) te horen. De referentie
naar Heather Nova is dan weer een stuk meer voor de hand liggend.
Jammer genoeg is ‘Fires’ een beetje in hetzelfde bedje ziek als
vaak bij misses Nova het geval is. Sommige nummers zijn zo glad
geproduced dat we half en half verwachten dat ze van de cd glijden
elke keer dat we hem bovenhalen. Toch vallen er een paar lekkere
nummers te rapen. Opener ‘Everybody’s Gone To War’ is, zoals de
titel al laat vermoeden, een protestsong. “How to have faith,
when faith is a crime?
“, vraagt Nerina zich terecht af. En ook
de liefde geeft niet thuis: “If love is a drug, I guess we’re
all sober
“.

Een eervolle secondant, want de echte heerser over het album is wat
mij betreft ontegensprekelijk ‘Mr. King’, zowat het enige echte
kristal in een hoop Swarovski’s. In tegenstelling tot de meeste
nummers op dit album, is de muzikale choreografie er bescheiden
maar stijlvol, waardoor alle aandacht naar de stem gaat. Als de
digitale groeven in cd’s konden uitgewoond worden, dan had dit
nummer daar ondertussen op zijn eentje voor gezorgd. De
‘repeat’-knop van cd-lader drie heeft een maand lang stof liggen
vergaren.
Hopelijk komt Nerina Pallot er ooit toe om ‘Mr. King’ a capella uit
te brengen, zoals Suzanne Vega deed met haar ‘Tom’s Diner’. Zelfs
zonder zang of muziek leest het als een prachtig gedicht (zie
onderaan).

Maar er staan nog mooie nummers op ‘Fires’, al worden die steevast
gedragen door het catchy refrein. Zelden kregen wij een mooier
aanbod als in ‘Geek Love’: “Just take me home and get me
undressed
“. Een blik op de cd-cover ruimt alle twijfels van de
baan. “Oh, we’re geeks, but we know this is love“.
Jammer genoeg valt er ook rotzooi te rapen. Van ‘All Good People’
krijg ik een vervelende uitslag op mijn kwaliteitsgevoelig
oorkanaal en ‘Heart Attack’ doet me enkel wat als ik er te lang
naar moet luisteren. ‘Nickindia’ werkt gewoon op mijn zenuwen en
‘Damascus’ is als viool spelen op een houtzaag. Leuk als je het
kan, maar je doet er niemand een plezier mee. Opzouten naar
Damascus dus met dat nummer! Gelukkig zijn er leukere bestemmingen,
zoals ‘Idaho’, dat is ongeveer ‘Halfway Home’. Beide zijn leuke
nummers, niet meer, niet minder.

‘Fires’ krijgt van mij dus twee en een halve ster: anderhalf voor
‘Mr. King’ en een voor de rest. Een mooi compromis.

http://www.nerinapallot.com/

Release:
2006
14th Floor Records

verwant

aanraders

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

The Slow Show :: Subtle Love

Eigenlijk had The Slow Shows daags na verschijnen van...

Goes & Goes :: Nie Gezeverd

Bestaat er zoiets als blues uit Vlaamse klei getrokken?...

Public Service Broadcasting :: This New Noise

Geef J. Willgoose, Esq. een oubollig onderwerp en hij...

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in