Het terrein waar jazz en elektronica elkaar een tong draaien mag
dan al even ontgonnen zijn als een gepensioneerde steengroeve, toch
loert er soms een muzikale verrassing als een schuchter dier door
de struiken, die deze genres op een innoverende wijze laat
kennismaken. Waar het niet onaardige experiment tussen Kieran
Hebden en Steve Reid op ‘The Exchange Sessions’ soms ontaardde in
enerverende of slaapverwekkende soundscapes, schetst Triosk een
zweverig en kleurrijk palet van pure jazz, intelligent techno en
ambient. Het Australische trio sleurt je de hoogte in voor een
portie spacejazz à la Sun Ra om dan weer onder water gezogen te
worden door een sfeer die het midden houdt tussen ‘De Kleine
Zeemeermin’ en The Life Aquatic with
Steve Zissou. Net als Tunng
met hun folktronica bewijst Triosk hoe oud en nieuw als een
blinkend edelmetaal kunnen worden samengesmolten.
Het Leaf label heeft een even groot patent op betoverende,
sprookjesachtige muziek (Colleen, Hanne Hukkelberg, … ) als Tanja Dexters
en La Spears op onnozele quotes. Op deze plaat is het weer van
dattum, want Triosk schildert als Paul Cézanne met subtiele toefjes
geluid een roesopwekkend klanklandschap, waar zowel echo’s van
Thelonious Monk en Art Blakey als Aphex Twin en Fennesz in rondwaren. Zo bevinden we ons
met ‘Visions IV’ in een ondergrondse grot waar de elektronische
druppels van de stalactieten vallen, terwijl de piano van Adrian
Klumpes en de cimbalen van Laurence Pike fungeren als onze zaklamp
in de duisternis. Meestal is het Pike die met zijn bekkens en
hi-hat de lijnen uitstippelt. Dan is het aan Klumpes en bassist Ben
‘Donny’ Waples om te bepalen of ze als brave wandelaars de
vastgelegde route volgen of als moedwillige avonturiers de
percussiepaden verlaten. Op ‘The Headlight Serenade’ worden beide
opties grondig geëxploreerd. Zo raakt de piano van Klumpes op
‘Lazyboat’ geregeld de weg van de elektronische clicks en ruis
kwijt, maar volgen de cirkelende synths en bassen in ‘Intensives
Leben’ als Klein Duimpje de kruimels van de drumpatronen.
Op ‘The Headlight Serenade’ vermengt Triosk de groove die jazz en
funk kunnen oproepen met de sfeer en de bedwelming van de
elektronica. Repetitieve jazzstructuren brengen je als een geoliede
machine in trance, maar die hypnotiserende patronen worden geregeld
gesaboteerd door a-ritmische elektronische effecten en grillige,
krakende geluiden. Op die manier krijgen de filmische creaties van
Triosk een heerlijk surreëel karakter. Zo kunnen Pike, Klumpes en
Waples beelden van bossen en rivieren op je netvlies toveren, maar
niet zonder er beesten in te laten rondhuppelen die te veel water
gedronken hebben uit de beekjes rond de kerncentrale van Mr. Burns
uit ‘The Simpsons’. Die fantastische ondertoon breekt helemaal door
in ‘Fear Survivor’, een track waar de jazzfeel volledig bont en
blauw wordt geslagen door waanzinnige elektronica à la Venetian Snares. Geleidelijk ruimt deze
Fiery Furnaces-sfeer echter baan
voor een melancholische piano die een prachtige coda aan deze plaat
breit.
Wie enkel zweert bij Jules Deelder-compilaties krijgt met Triosk de
kans om zijn horizonten aanzienlijk te verbreden. Het trio laat
namelijk een frisse maar bevreemdende wind door het genre waaien
zonder afbreuk te doen aan het authentieke karakter van jazz. Een
interessante interactie tussen de musici, soli en improvisatie: het
is allemaal aanwezig op ‘The Headlight Serenade’, maar dan op een
manier zoals u het nog niet vaak gehoord heeft. Voer voor de
jazzcats van de 21ste eeuw!
