Met Another Black Feather is Dayna Kurtz al aan haar derde plaat toe. Met Postcards From Downtown, haar debuut uit 2003, gaf ze haar visitekaartje af en waren lovende kritieken meteen haar deel. Another Black Feather bevestigt dat haar debuut geen toevalstreffer was, maar meer ook niet.
Dayna Kurtz, het kind van Joods-Russische immigranten die naar New Orleans uitweken, is van vele markten thuis. Zoals de huismoeder met drie aardappelen, een prei en een halve kilo gehakt tot twaalf verschillende gerechten komt, zo slaagt Dayna Kurtz erin, met behulp van een beetje banjo, klarinet, accordeon, orgel, trompet en een eenvoudige gitaar, én jazz, én blues, én country én zelfs klezmer te spelen. Haar muzikale horizonten en invloeden lijken eindeloos en alleen dat al draagt bij tot een boeiend luisterstuk. Het lijkt alsof Calexico, 16 Horsepower, Ryan Adams, Canned Heat en Ronny Verbist zachtjes op de achtergrond meespelen. Pareltjes van dienst zijn het vuile, naar cowboy-urine stinkende "Showdown", "Another Black Feather" en "All over again", een uitstekende cover van wijlen meneer Cash.
Ook tekstueel zijn de liedjes van Dayna Kurtz plukrijp. "Nola" vertelt haar tweestrijd tussen New Orleans (she) — de stad waarin Kurtz opgroeide — en New York (he), haar huidige woonplaats. Over New York: "His hands are too busy/ his shirts are too shiny and tight/ on Fridays he dances to metronomes/ so he can keep counting/ all night all night all night". "It’s the day of atonement, 2001" neemt dan weer de leiders van de VS op de korrel, wanneer ze zingt: "You hypocrites, bullies who profit from war, may your gods all spit on your graves".
Genoeg de loftrompet geblazen, echter. Kurtz zingt de hele plaat lang namelijk nogal monotoon en naar het einde toe kan dat nogal storen. Bovendien werden sommige nummers teveel geboend en bijgeschaafd. Hetzelfde geldt voor de sound van de plaat, die heel clean is en vloekt met het eclectische karakter van Kurtz’ muziek. Daardoor doen "Banks of the Edisto" en "Venezuela" bijvoorbeeld denken aan wat Sting in zijn recentere werk op plaat durfde te gooien en daar worden we liever niet teveel aan herinnerd.
Wij concluderen: de muziekwinkel waarvan Dayna Kurtz gebruik maakt, is een zege op alle vervelende pogingen van marketeers om muziek zoveel mogelijk in duidelijk afgelijnde formats of vakjes te gieten. De kans is echter klein dat "Another Black Feather" ons deze avond de slaap beneemt.
