Forward Russia is een van de veelbelovende nieuwe sensaties in postpunkland. De groepsleden doen niet graag aan familienamen om het groepsgevoel niet al te hard te verliezen. Hun naam en alomtegenwoordige logo doen aan revolutionaire slogans denken. De songs op hun uiterst fijne debuutalbum Give Me A Wall zijn bovendien genummerd. Leuk, maar daar moet een vraag van komen: is het een uit de hand gelopen grap of zit er een duidelijk concept achter?
Tom (zanger): "Welja, zeggen dat het een grap is, is waarschijnlijk het dichtste dat iemand al ooit bij de waarheid gekomen is (lacht)."
Whiskas (gitarist): "Het is een jokey concept."
Tom: "Het is een concept van een grap."
enola: Hebben jullie wel nagedacht over de gevolgen van zoiets?
Tom: "Ja, nu wel. De voorbije zes maanden zijn de gevolgen wel duidelijk geworden, nu we constant die vraag krijgen."
Whiskas: "He ja, als we onze songs nu gewoon nummeren, zullen ze ons daar eeuwig naar blijven vragen. Wat een geweldig idee." (hilariteit)
Tom: "Het was eigenlijk een manier om met onze songs om te gaan toen we er nog maar een paar geschreven hadden en ze nog wat vaag waren."
Whiskas: "We vonden er niet direct titels voor, en dan zijn die nummers blijven hangen."
Tom: "En het is een valabele manier om songs namen te geven. Er is geen reden om je songs niet gewoon te nummeren."
Whiskas: "Maar we worden er zo hard op aangepakt dat we ermee gaan stoppen."
Tom: "We geven ons over."
enola: De groep Pinback heeft bijna alle songs op hun debuutalbum genoemd naar steden. Ze hebben dat vanaf hun tweede album niet meer gedaan omdat het soms verwarrend werd bij het opstellen van playlists enzo.
Tom: "Oh, wijzelf hebben dat probleem nooit, maar ik kan me voorstellen dat het voor andere mensen erg verwarrend is. En net omdat we het op ons eerste album niet gedaan hebben, zal het nu interessant zijn om onze songs wel gewone titels te geven. We zijn het ook wel behoorlijk beu om daar vragen over te krijgen (lacht)."
enola: Ik vond dat op zich ook wel een leuk idee, maar toen ik aan de recensie van het album begon, werd het wel erg verwarrend. Ten eerste omdat de songs niet in volgorde op het album staan, ten tweede omdat er drie niet opstaan en ten derde omdat Fifteen er in twee geknipt opstaat. Ga er maar aanzitten.
(hilariteit) Tom: "Het is allemaal vrij logisch hoor. We hebben de songs genummerd zoals ze geschreven zijn en de beste op het album gezet. Onze eerste nummers waren niet goed genoeg." (lacht)
Whiskas: "Om dezelfde reden staan ze ook niet in genummerde volgorde. Dat Fifteen in twee geknipt is, is een andere zaak. Er zijn niet zoveel mensen die dat aanhalen en dat verbaast me wel. "Fifteen, part II" komt eigenlijk voort uit ideeën van "Fifteen, part I" en we hadden het gevoel dat die nieuwe song niet genoeg een andere richting uitging om nummer zestien te worden, dus hebben we het zo opgelost."
Tom: "Eerlijk gezegd zie ik ook niet in waarom je iets in de titel zou moeten zeggen. Als je een opvallende of provocerende titel nodig hebt om je boodschap over te brengen, doe je je werk toch niet goed in je songteksten, vind ik."
Whiskas: "Ik kan ook niet direct aan songtitels denken waar ik van omverval, buiten ’’cumshots ahead of trepidation’’ of zo."
Tom: "Als er geen haakjes in de titel staan, vind ik het de moeite niet." (lacht)
enola: In de Britse bladen worden jullie nogal eens met Bloc Party vergeleken. Dat is ongetwijfeld goed bedoeld, maar ik hoor buiten de postpunk invloeden, toch grote verschillen. Minder popmuziek bijvoorbeeld.
Whiskas: "Ja, Bloc Party kan net als wij wel postpunk genoemd worden, maar we hebben beiden eigenlijk brede muzikale invloeden. We proberen helemaal niet als iemand anders te klinken, want we hebben een gigantische lijst met invloeden en voorbeelden. We wilden van bij het begin een unieke, never say no-benadering van songs schrijven en het resultaat mag er wat mij betreft zijn. We vinden het ook erg moeilijk om stil te zitten binnen een song."
Tom: "We houden er niet van om songs te schrijven die maar een bepaald gevoel of emotie in zich hebben. Al die dingen samen in een song vind ik net spannend en ik hoor dat bij weinig andere bands."
Whiskas: "Het amusante, maar eigenlijk ook vervelende aan die vergelijkingen is dat we dan getypecast worden als een erg ééndimensionale band."
Tom: "De nieuwe Bloc Party of zoiets."
Whiskas: "En we hebben net geprobeerd een rijke sound neer te zetten. Wat de meeste mensen zich natuurlijk niet realiseren, is dat dit album voor ons maar het begin is. We hebben zeker nog heel wat te bewijzen. We houden allemaal wel van een goeie, leuke popsong, maar daarnaast nog van een hoop andere dingen. De meeste groepsleden zijn ook gek van elektronica zoals Aphex Twin of Four Tet. Anderzijds zijn we ook grote hardcore-fans. Black Flag en die dingen. We luisteren met ons vieren naar zoveel verschillende muziek dat we met zijn allen bijna alle muziek goed vinden. Al die invloeden komen dan ook op ons album terecht."
enola: Globaal genomen, zou ik het punk noemen.
Tom "Ja, daar kan ik mee leven, maar het is geen echte punk. We hebben meer invloeden dan dat en het is zeker geen klassieke punkrock, maar we werken wel vanuit een punkmentaliteit. Als mensen ons punk noemen, bedoelen ze niet dat we als The Sex Pistols klinken, maar snappen ze wel waar we mee bezig zijn."
Whiskas: "Die groepen zijn ook geëvolueerd. Minor Threat is Fugazi geworden en The Sex Pistols mondde uit in PIL. De pure agressie ging eruit. In 1977 was punk ontzettend opwindend, maar je kan dat eigenlijk maar een keer doen en je ziet ook dat de mensen die toen die muziek maakten dat ook begrepen. Zij zijn verder geëvolueerd en het is in die traditie dat wij ons ook zien."
Tom: "Je kan een of twee van die puur agressieve albums maken, maar dan moet je verder. De beste muzikanten uit die tijd hadden dat duidelijk door en zijn andere dingen gaan doen, terwijl de meelopers in dat ouwe punkidioom bleven hangen."
enola: Live dragen jullie allemaal dezelfde T-shirts met de uitroeptekens. Dat deed me wat aan die andere ouwe postpunkers Devo denken.
Whiskas: "Inderdaad, ik was het net nog aan het vertellen in het vorige interview. Een groep als Devo heeft onbewust bijgedragen tot het imago dat we hebben. Niet dat we hen absoluut wilden imiteren of zo."
Tom: "Het is goed om er als een band uit te zien op een podium."
Whiskas: "Als je zelf voor een beeld of imago van vier mensen op een podium zorgt, dan hoeven de mensen geen eigen interpretatie te zoeken. Dat logo helpt om de focus op de muziek te leggen."
Tom: "Als het duidelijk is dat de band samenhangt met dat logo, gaan de mensen geen dingen denken als ’’oh, dat is die groep met de coole broeken’’ of zo."
enola: Sommige mensen hebben moeite om voorbij het hippe genre, dat logo en die concepten te kijken. Hebben jullie daar geen schrik voor?
Whiskas: "In feite komen we uit een echte DIY-achtergrond, waar iedereen ver weg blijft van dat soort dingen. Kijk, we zitten nu in een Belgisch hotel voor dit interview. We zouden ook helemaal geen aandacht aan dat soort dingen kunnen besteden, maar dat doen we wel en we genieten er nu van. Dat heeft in feite helemaal geen invloed op de muziek die we maken. Ik zou het spijtig vinden als we op daarop zouden aangepakt worden in een recensie of zo. Als er individuen om die reden niet naar onze muziek luisteren, is dat hun probleem en niet het onze."
Tom: "Als mensen ons aanpakken omdat er elementen van postpunk in muziek zitten, is dat een beetje als iemand belachelijk vinden omdat hij een zwarte broek en wit T-shirt draagt. You might not like the T-shirt, but the trousers look pretty cool (lacht). Je kan ons nu eenmaal niet vastpinnen op een stijl."
enola: Ik heb danspunk altijd een wat vreemd genre gevonden. De punkers eind jaren ’70 waren heel boos op de wereld en wilden alles kapot maken. Danspunkers zijn ook erg boos op de wereld, maar gooien er een stevige groove onder zodat je kan dansen en de boel kan vergeten. Is dat eigenlijk niet nog nihilistischer?
Whiskas: "Ik denk dat het meer iets is van: we maken veel lawaai, maar je kan erop dansen."
Tom: "Het idee dat je ergens volledig in kan opgaan, vind ik wel belangrijk. Het gebeurt dat je naar een groep kijkt en dat je gedurende een half uur aan niets anders denkt. Het is een behoorlijk speciaal gevoel dat je naar iets kijkt en bijna letterlijk geen enkele gedachte door je hoofd weet gaan gedurende een half uur. Naar een goed optreden kijken is volgens mij een van de weinige manieren waarop je dat gevoel kan krijgen. Je denkt normaal gezien altijd wel aan iets dat net gebeurd is of dat gaat gebeuren. Naar een goeie plaat luisteren of een geweldig optreden meemaken is een fantastische manier om je hoofd even leeg te maken."
enola: Willen jullie een boodschap of idee overbrengen met jullie muziek?
Whiskas: "Wat mij betreft gaat het vooral over iets doen dat anders is. Dat klinkt misschien vrij onnozel, maar wij proberen iets intelligenter te doen dan de popgroepen die hoog in de charts staan. We willen ons echter ook niet laten gaan in intellectuele baardstrijkerij. Het mag wel wat losser en poppiër zijn. Wij doen dus iets anders. Ik zeg niet dat het beter of cooler is, maar het is anders. Ik ben ervan overtuigd dat heel wat mensen hun popmuziek wel wat intelligenter willen."
Tom: "En dat mensen hun intelligente groepjes wat poppier willen hebben."
enola: Hebben jullie die de ambitie om het publiek en succes van die indie-popbands als Hard-Fi of Bloc Party te bereiken?
Whiskas: "Zeker niet het commerciële succes. Het gaat ons niet om evenveel platen verkopen, maar we willen wel dat artistieke niveau bereiken."
Tom: "Het belangrijke is dat je fantastische songs schrijft. Als je platen dan ook nog goed verkopen, is dat geweldig. We willen ook niet bewust weinig verkopen om cool te blijven. Als je goeie muziek maakt en de mensen krijgen de kans om die te horen, zullen ze die ook wel kopen."
Whiskas: "We willen een publiek bereiken en dat zal wel een beperkt publiek zijn. We willen niet absoluut iedereen bereiken, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Hard-Fi. Als er mensen zijn die Hard-Fi niet leuk vinden, doet die groep iets verkeerd."
Tom: "Als mensen niet van Hard-Fi houden, hebben die gasten gewoon slechte songs geschreven. Als mensen niet van ons houden, dan houden ze gewoon niet van ons soort muziek."
