The Triffids :: Born Sandy Devotional (re-issue)

Voor de jongere muziekliefhebber zijn re-issues een geschenk uit de
hemel. Terwijl vele hedendaagse bands zich verlagen tot een holle
vorm van mimicry, liggen geniale platen stof te vergaren en
ontsnappen ze vaak aan de priemende adelaarsogen van hongerige
muziekfreaks. Alsof een gehaaide pophater er een sardonisch
genoegen in schiep om meesterwerken tot vergeten voetnoten te
transformeren, hield ook het oeuvre van The Triffids zich
angstvallig verborgen tussen bergen middelmatige plaatjes, die
zonder mededogen in onze strot worden geramd. Tot nu, want een
dikke twintig jaar na hun eerste plaat wordt de eerder summiere
backcatalogue van het best bewaarde geheim van de eighties
opnieuw uitgegeven. In plaats van de chronologische aanpak te
kiezen, werd ervoor geopteerd om de reeks te starten met ‘Born
Sandy Devotional’, het ongekroonde meesterwerk van deze
Australische band, dat in 1986 het licht zag. Deze keuze is niet
meer dan terecht, want ‘Born Sandy Devotional’ is een weids,
meeslepend huwelijk van folk, pop, country en rock, dat een
spectrum van emoties met panoramische proporties bestrijkt.

Net als bij de laatste plaat van Mono, is de hoes van dit album een
perfecte evocatie van de muzikale wereld die The Triffids
aanbrengen op hun gekreukte schildersdoek. Het prachtige landschap
in Perth, de plaats waar de groep werd opgericht, fungeert als de
onbegrensde gevangenis waarin David McComb zijn diepgewortelde
sores de vrije loop laat in een tot de puntjes afgewerkte,
coherente en briljante plaat.
Dat The Triffids niet manu militari de hitlijsten bestormden en met
dit album geen wereldfaam geoogst hebben, ligt absoluut niet aan de
muziek, maar aan de schuchterheid van McComb en co. In fel contrast
met de arrogantie van The Smiths en Echo And The Bunnymen,
pretendeerden The Triffids niet de beste band ter wereld te zijn.
De muziek moest voor zichzelf spreken, maar die naïeve opvatting
resulteert vaak niet in verkoopscijfers waar platenbonzen op
geilen. Men hoeft nochtans geen zware inspanningen te verrichten om
te horen dat ‘Born Sandy Devotional’ een plaat is die bloed, zweet,
tranen, onverwerkte frustraties en dergelijke meer gekost heeft.
Het uitgebreide booklet dat deze re-issue vergezelt, bewijst het
ongebreidelde perfectionisme dat The Triffids er bij dit album op
nahielden. De notities tonen aan hoe de band twijfelde over
mandolines of akoestische gitaren in ‘The Seabirds’, over welke
arrangementen zouden gekozen worden, welke foto de hoes zou sieren,
enzovoort. Waarover de plaat zou gaan, was wel duidelijk: “The
theme will be unrequited love / But the language will reach way
above and beyond that
“. Die welomlijnde, literaire teksten in
combinatie met een muzikale omkadering, die met engelengeduld werd
uitgetekend, zorgen ervoor dat ‘Born Sandy Devotional’ een
meesterwerk is dat het beste van The Smiths, Joy Division en The
Birthday Party in zich verenigt, maar niettemin een eigenzinnige en
imponerende klankenwereld creëert. De woorden ‘foutloos’ en af’
zijn op weinig platen van toepassing, maar deze wonderlijke
schepping van de geest komt wel heel dicht in de buurt.

Opener ‘The Seabirds’ maakt meteen duidelijk dat onbeantwoorde
liefde als hoofdthema een onvermijdbaar, gitzwart randje in zich
draagt. Een jongen wil verscheurd worden door de meeuwen, maar de
stevige zeewind van lapsteel en violen houdt de vogels tegen. De
loepzuivere klanken van ‘Born Sandy Devotional’ worden nog
duidelijker in ‘Estuary Bed’, dat gezegend is met een hemels
refrein en dito zanglijnen van McComb. Als luisteraar ben je als
was in de handen van zijn stem en het is bijna onmogelijk om niet
onder de indruk te geraken van regels als: “I hear your voice /
I taste the salt / I bear the strain / It won’t wash
off
“.
De melancholie en kwelling die liefde met zich kan meebrengen, uit
zich niet enkel in zachte, vertederende briesjes van songs, maar
ook in hevige stormen en dreigend gedonder. In ‘Lonely Stretch’ en
‘Stolen Property’ declameert McComb zijn teksten op een grimmige
toon, die we hiervoor enkel aan Nick
Cave
toeschreven. In het laatstgenoemde nummer proberen backing
vocals hem te kalmeren, maar McComb zingt met het zelfvertrouwen
van iemand die een spookleger aanvoert en het innerlijke vuur
blijft wild om zich heen slaan. “I took a wrong turn of an
unmarked track / I did seven miles / I couldn’t find my way
back
“: de mentale desoriëntatie die in ‘Lonely Stretch’
bezongen wordt, zorgt ook bij de luisteraar voor duizelingen. De
muzikale intensiteit is namelijk even groot als het verhaal dat vol
retorische kracht gebracht wordt. Na de muzikale heksenjacht van
‘Stolen Property’ sluiten The Triffids de plaat echter af op een
pseudo-naïeve toon met ‘Tender is the Night’, het soort nummer waar
The Smiths in uitblonken. “Baby, let’s go out tonight / It will
all turn out allright
“, zingen McComb en toetseniste Jill Birt,
maar de dreiging van een vechtscheiding loert als een wolf naar het
dromerige duetje.
Bij deze re-release zijn nog negen bonus tracks gevoegd vol folk en
country met een stevige hoek af. Krassende gitaaruithalen staan
echter tegenover het bloedmooie ‘Convent Walls’, een nummer waarvan
we niet snappen waarom het ‘Born Sandy Devotional’ al niet mocht
sieren in 1986.

Voor muziekliefhebbers met wat meer ervaring is deze re-issue
waarschijnlijk minder opzienbarend, maar voor Triffids-leken
(ondergetekende incluis) zal ‘Born Sandy Devotional’ de ontdekking
van het jaar zijn. Met deze plaat in de kast, tekent zich een
nieuwe wereld af, een wereld waarin The Triffids er altijd zullen
zijn wanneer het even wat minder gaat. Koesteren!

verwant

Best of, outtakes en concerten van The Triffids op komst

Op vrijdag 2 april moet Wide Open Road in...

The Triffids :: Treeless Plain/Beautiful Waste/The Black Swan

Domino, 2008 "Re-issue, re-package, re-package/Re-evaluate the songs/Double-pack with a photograph/Extra Track...

Hoe The Triffids hun drie wensen teruggaven

Bijna twintig jaar na het einde van de band,...

The Triffids :: ”Het lijkt allemaal niet zo lang geleden”

Niemand is onvervangbaar, wordt wel eens gezegd. Dat kan...

An Evening With The Triffids :: 24 juni 2006, Zaal België

De dood van een zanger is logisch gezien het...

aanraders

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

The Slow Show :: Subtle Love

Eigenlijk had The Slow Shows daags na verschijnen van...

Goes & Goes :: Nie Gezeverd

Bestaat er zoiets als blues uit Vlaamse klei getrokken?...

Public Service Broadcasting :: This New Noise

Geef J. Willgoose, Esq. een oubollig onderwerp en hij...

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in