Het kan snel gaan in de rockwereld. Vito mag dan niet de Fernando
Alonso-versnelling hebben die Arctic Monkeys of Kaiser Chiefs
inschakelden, maar deze bloedmooie versmelting van indie en
postrock uit Wales staat voor de moeilijk in te rammen poort van de
doorbraak. Hun prachtige debuut, Make Good Areas Disturbed, kwam ter ore
van Robin Proper-Sheppard en even later ondernamen ze een Europese
tour als voorprogramma én backing band van Sophia. De
Arenbergschouwburg en de Botanique lagen al aan hun voeten, nu u
nog. enola heeft een neus voor talent in de marge van de pop en dus
kon een interview niet uitblijven. Rhodri Viney onderhield ons
gaarne over te zware tourbussen, noise en hekelende
bassisten.
Te zware tourbus
Jullie hebben in april en mei door Europa getoerd. Was het
jullie eerste grote tournee?
Viney: Ja. Daarvoor hadden we enkel een handvol optredens
gedaan in het Verenigd Koninkrijk. Terwijl we die concerten deden,
concentreerden we ons vooral op het schrijven en het opnemen van de
plaat. Met deze tournee ging het dus plots van erg weinig shows
naar een 6 weken durende tour door Europa.
enola: Hoe viel die tour mee? Zijn er enkele Spinal Tap-momenten
die je met ons wil delen?
Viney: Zeker. Toen we Parijs verlieten, werden we aan de
kant gezet door de politie. Ze wilden onze tourbus wegen en het
resultaat laat zich raden. Ons busje was veel te zwaar geladen en
we kregen een boete van 750 euro aangesmeerd. De tourbus was enkel
correct geladen wanneer al onze instrumenten en ander materiaal op
de stoep stonden. Die nacht hebben we dus een nieuwe bus moeten
laten overbrengen vanuit de UK. Elke dag bracht wel een Spinal
Tap-moment met zich mee, maar dit voorval steekt er toch
bovenuit.
enola: Terug naar de muziek dan. Jullie waren het voorprogramma en
de backing band van Sophia. Hoe
was het om met Robin Proper-Sheppard te spelen?
Viney: Het was fantastisch! We waren al zware fans van
Sophia voor we wisten dat we met hem mochten samenwerken. Het was
dus een erg mooie ervaring en het was vooral leuk om de
Sophia-songs als backing band naar onze hand te zetten. Robin praat
wel heel erg veel tijdens een concert.
enola: Zijn er plannen om een tour te ondernemen als
headliner?
Viney: Ja, de elfjes van Vito zijn daar op dit moment mee
bezig. We hopen om weer door Europa te reizen op het einde van 2006
of het begin van volgend jaar.
enola: Tijdens de vorige tour hebben jullie in twee Belgische
zalen gespeeld, de Arenbergschouwburg in Antwerpen en de Botanique
in Brussel. Die laatste show was zelfs uitverkocht. Hoe viel het
Belgische publiek mee in vergelijking met andere
landen?
Viney: We hebben er echt van genoten om in België te
spelen! Uitverkochte shows zijn altijd super. De Belgische
muziekfans waren erg warm en lief voor ons. Ze konden immers
blijven staan in de bar tot Sophia het podium betrad. Dat zou zeker
gebeurd zijn in de UK, maar bij jullie stonden de zalen voor ons al
vol. In Duitsland en Nederland kregen we een gelijkaardige
ontvangst, in de andere landen was het iets minder.
enola: In jullie biografie staat dat Vito van elk optreden een
speciale gebeurtenis wil maken. Het gaat daarbij niet alleen om de
muziek, maar ook om de locatie of de opstelling van de band. Kan je
een voorbeeld geven?
Viney: In Cardiff, onze thuisstad, proberen we een totale
controle te krijgen over onze optredens. We hebben al gespeeld in
een kunstgalerij ( terwijl onze eigen werken werden uitgehangen )
en in een kerk. We proberen die locaties compleet naar onze hand te
zetten door bevriende bands te vragen om het voorprogramma te doen,
de visuals te verzorgen of te dj’en. Op die manier proberen we onze
shows interessanter te maken dan een gewoon optreden.
Bring on the
distortion!
Vito heeft een erg rijk geluid: strijkers, koperblazers,
elektronica en ga maar door. Hoe vertalen jullie die elementen naar
het podium?
Viney: Dat proberen we gewoon niet. Alles wat je live
hoort, bevindt zich ook op de plaat. De overige laagjes laten we
weg. Om financiële redenen kunnen we de songs niet brengen zoals ze
op plaat klinken. Daarom spelen we ze op de enige manier die
mogelijk is: met gitaren, keyboards, drums, bas en noise! Sommige
songs van de plaat, zoals ‘Washaway’, zijn zelfs onmogelijk om live
te brengen. Dat nummer hebben we dan maar weggelaten.
enola: De plaat begint met een tekst die de luisteraar uitnodigt
om te relaxen en van de muziek te genieten. Was het de bedoeling om
een kalmerende trip te creëren waardoor mensen hun dagelijkse
zorgen kunnen vergeten?
Viney: Wel, ik denk dat het vergeten van dagelijkse zorgen
zeker een belangrijke aspiratie is van Vito. Of je je hoofd nu
leegmaakt door te dansen, te headbangen of je rot te schrikken, dat
maakt dan weinig uit. Het idee achter die speech in het begin van
het album is om een vals gevoel van veiligheid te scheppen. We
willen de luisteraars kalmeren om hen dan te overrompelen: on
with the distortion!!! Het is niet de bedoeling dat de
luisteraars zich al slapend een weg door de plaat banen.
enola: Mijn favoriete song op de plaat, ‘Arrested by these
Phenomena’, heeft een climax die aan Sigur Rós refereert. Hoe
belangrijk is dat expansieve geluid voor Vito?
Viney: Die sound is waar we ongeveer op mikten. Iedereen
binnen de band houdt erg van Sigur
Rós, Mogwai en Godspeed
You!Black Emperor. Wanneer we met Vito startten, gingen we wel niet
zitten om op voorhand een bepaalde sound uit te dokteren. Alles
verliep erg natuurlijk op een song per song-basis. Alles evolueerde
naar de sound die we nu hanteren.
De gitaarerupties van Vito deden me
sterk denken aan de Zweedse postrockband Sickoakes. Kun je een paar
andere bands noemen die een onmiskenbare invloed gehad hebben op de
groep?
Viney: Euhm, ik moet eerlijk toegeven dat ik nog nooit van
Sickoakes gehoord heb! Ik ga ze
zeker checken. We zijn uiteraard dol op die genoemde
postrockgroepen, maar er zijn zeker nog acts die ons beïnvloed
hebben. Low en Tarentel zijn bijvoorbeeld ook erg belangrijk
geweest voor ons. Binnen de band heeft iedereen wel een
verschillende smaak, maar ik kan je vertellen dat ik op dit moment
erg veel luister naar Blonde
Redhead, Matt Elliot, Pelican, Gram Parsons en The
Minutemen.
enola: Veel songs op Make Good
Areas Disturbed evolueren van erg verstild naar apocalyptisch.
Loop je dan niet het risico om jezelf te verliezen in formulematige
composities die wat voorspelbaar worden?
Viney: Zeer zeker! Daar heb je gelijk in. Tijdens het
maken van de plaat waren we ons daar absoluut bewust van. We wilden
echter niet tegen de stroom van ons gevoel in roeien. Binnen Vito
is het een absolute regel dat de muziek op een natuurlijke wijze
tot stand moet komen en op die manier klinkt de plaat zoals ze
klinkt. De nieuwe songs dragen wel meer verschillende elementen in
zich. Hopelijk kunnen we die val dus vermijden in de
toekomst.
Bloed, zweet en tranen
De muziek van Vito klinkt erg eerlijk, puur en emotioneel.
Kostte het bloed, zweet en tranen om de plaat op te
nemen?
Viney: Ja, het heeft lang geduurd. We zijn er zeker twee
jaar mee bezig geweest. Het leeuwendeel van die tijd werd besteed
aan het schrijven van de nummers en ervoor te zorgen dat alles
perfect zat. We hebben vele offers gemaakt om ons debuut te
voltooien en we hebben er heel wat van onszelf in gestoken. Dat
moet je doen als je op een ernstige manier met muziek bezig bent.
Dankzij de plaat kunnen we nu doen wat we doen en dat is gewoon
fantastisch. We zijn onze Europese concertgangers en platenkopers
erg dankbaar!
Jullie komen uit Wales. Heerst daar een
bloeiende muziekscène zoals in Schotland?
Viney: Dat komt en gaat. Een paar jaar geleden was er een
scène rond een paar grote bands uit Wales als Super Furry Animals, Catatonia en
Manic Street Preachers. Die
sprankels vertaalden zich naar de lokale acts, maar dat duurde
slechts een tijdje. Nu lijkt er zich weer een nieuwe groep
getalenteerde en gepassioneerde bands te vormen in Wales, maar
eerlijk gezegd zijn we daarin weinig geïnteresseerd. Het is goed om
je lokale muziekacts te steunen, maar een groep moet op zijn
kwaliteiten en niet op zijn afkomst beoordeeld worden.
enola: Vito bestaat nog maar een dikke twee jaar. Wat deden jullie
daarvoor?
Viney: In andere bands spelen! We hebben allemaal in
andere projecten gezeten voor we elkaar leerden kennen. De eerste
keer dat ik onze bassist ontmoette, was op een optreden van mijn
band waar hij ons constant zat te hekelen.
enola: Waar liggen de ambities van Vito?
Viney: Dat is simpel: meer platen, meer tournees, meer
songs. Gewoon meer!!!
Lees de bespreking van ‘Make Good
Areas Disturbed!
http://www.myspacecom/vitotheband
