The Subways :: ”Het hele idee dat dit elk moment uit elkaar kan vallen is net spánnend!”

Zo rond de negentien zijn ze en ze maken prettige punky poprock die het midden houdt tussen Nirvana en Oasis: The Subways. Om het net dat tikje interessanter te maken vroeg frontman Billy Lunn zijn liefje Charlotte Cooper om te komen bassen. Relaties op de werkvloer, het kan goed komen: u leest het hier.

enola: Jullie waren zes jaar toen Nevermind uitkwam. En toch noemen jullie het samen met Definitely Maybe als één van jullie grootste invloeden. Eigenlijk zou Nirvana voor jullie oudesokkenmuziek moeten zijn.
Lunn: (schatert) "Never! Ja, ze zijn er altijd geweest, maar die plaat is een hoeksteen van de moderne muziek. En zelfs toen ik nog maar zes jaar oud was, betekende muziek al alles voor me. Ik herinner me dat ik voor de stereo zat en bijvoorbeeld Dylan-cd’s bleef spelen tot ik elk woord kende van "Subterranean Homesick Blues" en "Maggies Farm". Muziek is voor mij met mijn vroegste herinneringen verbonden."
"Nevermind was zo krachtig en gek. Er stonden briljante melodieën op, wat echt belangrijk voor The Subways is. We willen rocken, maar we zijn niet bang van een goeie melodie."

enola: De titel van jullie debuut — Young For Eternity — klinkt als een fors Here we are now-achtig statement.
Lunn: "Ik kwam op de titel toen ik in de linnenkamer van een hotel werkte met een paar oude zure pruimen die mijn leven een hel maakten. Ik wilde zo niet worden: klagerig en vastgeroest. Hopelijk blijf ik als ik zo oud ben dat open perspectief houden. De titel slaat op eerlijk zijn, en echt, en puur."
enola: Hope you die before you get old?
Lunn: "Oh neen, ik wil andere mensen hun woorden niet pikken. Ik wil gewoon niet cynisch oud worden, maar ik wil best oud worden. Ik wil dat dit ding binnen in me behouden, dat ik nog altijd verwonderd kan zijn over wat het leven mijn richting uit smijt. Daar slaat Young For Eternity op, over eerlijk, open en fris van geest zijn."

enola: Billy, je zei ooit dat je jezelf wel met rockmuziek ziet kappen na een derde plaat.
Cooper: "Je moet echt stoppen met onzin te vertellen in interviews, Billy." (lacht)
Lunn: "Ik herinner me niet dat ik dat gezegd heb hoor! Maar het is zo: de meeste bands stoppen best na hun derde plaat, daarna gaan ze zichzelf herhalen."

enola: Je nam ook de naam van je grootvader aan als eerbetoon aan hem?
Lunn: "Ja. Josh (Morgan, drummer en broer van Billy, mvs) nam de familienaam van mijn vader aan, ik die van mijn moeder. Mijn grootvader langs moederszijde was erg artistiek en moedigde me aan die kant van mezelf ook te ontdekken. Die naam aannemen was belangrijk voor me. En neen: het was niet omdat ik niet verward wilde worden met Billy Corgan. Ik wil best verwisseld worden met hem, maar na de scheiding van mijn ouders voelde ik me gewoon het dichtst betrokken bij mijn moeder. Ook dat is een grote reden."

enola: Net als Arctic Monkeys en Clap Your Hands Say Yeah gebruikten jullie internet als een manier op een fanbase op te bouwen.
Cooper: "Toen we daarmee begonnen, was dat nog redelijk nieuw. We hadden eigenlijk geen benul van de impact dat het zou hebben: Billy maakte gewoon een website en begon het forum. En het bleek een ongelofelijk fijne manier om fans te leren kennen. Net zoals er nu ook Myspace is."
Lunn: "We hebben iets van een 32.000 Myspace vrienden maar we beantwoorden nog altijd elk bericht. En zo is het van bij het begin geweest. Het forum begon omdat we shows in Londen wilden spelen en we geen geld hadden om cd’s naar daar te sturen. Dus in plaats daarvan, zetten we de muziek op onze website. Meer was het eigenlijk niet: als mensen ons wilden boeken, vroegen we hen gewoon op onze website te luisteren en als het hun beviel, hoorden we het wel."
"Toen we shows in Londen vastkregen, merkten we dat meer en meer mensen naar ons kwamen zien. Ze zagen ons op maandag in Islington en kwamen woensdag terug in Kentish Town met vrienden. We wilden dat opvangen met een forum waar ze met elkaar konden praten. Daarom is die "community" zo belangrijk voor ons. Het kan ons dus niet schelen dat het bij ons niet zo’n hype is geworden als bij Arctic Monkeys. We hebben er altijd voor willen werken. We hebben nog maar één plaat uit, we zijn nog niet klaar voor zo’n status. We willen het gevoel hebben dat we elke keer dat applaus verdiend hebben als we van het podium komen. Elke keer als we spelen, hebben we het gevoel dat we die gemeenschap verder uitbouwen: onze Subways-unie. Ja, het gebeurt constant dat mensen op ons afkomen van ’hallo, ik ben die of die van op het forum. Ons forum brengt zelfs mensen samen, we zorgen voor meer koppeltjes."
Cooper: "Yup. Zo was er een Australische fan die iets begonnen is met een meisje van het forum dat ook van Sidney was."

goddeau. Jullie gaven dan ook zelf het goeie voorbeeld. Heb je nooit getwijfeld of het wel een goed idee was je vriendinnetje in de band te betrekken, Billy?
Lunn: "Daar heb ik aan gedacht, maar het was gewoon de gemakkelijkste keuze. Ik wilde muziek maken en had het gevoel dat ik het vlotste iets aan Charlotte en mijn broer zou kunnen laten horen. Ik ben niet bang om bij hen op mijn bek te gaan. Als ik gewoon met vrienden in een band zou zitten, zou ik misschien te hard over die dingen nadenken. Maar dat doe ik niet, daarom klinkt alles niet al te overdacht."

enola: Misschien zijn ze net niet kritisch genoeg omdat ze je zo goed kennen?
Cooper: "We zijn kritisch genoeg, en we geven mekaar complimentjes wanneer dat terecht is. We zijn gewoon eerlijk met elkaar. Billy heeft nu eenmaal nog nooit een riff geschreven die suckt.. (lacht). Hij heeft mij een paar keer aanwijzingen gegeven als hij vond dat één van mijn ideeën voor de baslijn niet werkte. Maar dat kan…"
Lunn: "…omdat we zo dicht bij elkaar staan. Dat bedoel ik. Ik ben niet bang hen mijn ideeën te laten horen, ik kan een afwijzing van hen verdragen. Van andere mensen zou dat veel moeilijker zijn."
Cooper: "Je zou er verdomd ambetant van worden." (lacht)
Lunn: "ja." (lacht schaapachtig)

enola: Het blijft gevaarlijk toch. Kijk maar naar Fleetwood Mac of Abba.
Cooper: "Misschien lukt het bij ons wel omdat we zo jong zijn: we hebben onze instrumenten samen leren beheersen, we zijn muzikaal afhankelijk van elkaar. We hebben nooit met iemand anders gespeeld en ik weet niet of ik het zou kunnen."
Lunn: "Het idee dat dit compleet kan ontploffen of uit elkaar vallen, maakt het des te spannender. Als het maar gewoon vier magere knappe jongentjes waren die rock maakten, zou het saai worden. We zijn een soort web aan het spinnen, alles is verbonden en verknoopt met alles… damn, ik zit weer literair te praten. Het maakt het gewoon spannend, dat interesseert ons."
enola: De spanning tussen jullie maakt het interessanter?
Lunn: "Ja, ook omdat we zo close zijn. We beleven alles samen. Mocht het ooit aflopen, zou ik er geen spijt van hebben: het is sowieso een ongelofelijke tijd geweest."
enola: En je zou materiaal genoeg hebben voor een geweldig break-up plaat.
Lunn: "Yup. Eentje met strijkers." (allebei schaterlachend af)

http://www.thesubways.net/
http://www.thesubways.net/
Infectious

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

verwant

Putrock pakt uit met The Subways en Tourist LeMC

Putrock tekent present voor een 8ste editie op vrijdag...

The Subways keren terug naar roots

The Subways zijn terug van weggeweest. Hun nieuwe...

The Subways :: Money And Celebrity

Verkast naar een kleiner label, likken The Subways op...

The Subways

The Subways staan altijd garant voor een hevige live-show....

Subways doen het voor ”Money And Celebrity”

Nog een zomer festivallen, en daar zijn The Subways...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in