Na Antwerpen was het de beurt aan Gent om een levendige en ietwat muzikaal "promiscue" scene te hebben waarbij bandleden bij verschillende groepen kind aan huis waren. Het klezmercombo Mishtu Orchestra laat ons net niet vermoeden dat ook Antwerpens "Jodenwijk" naar Gent is verhuisd.
Hoewel klezmer onlosmakelijk verbonden blijft met het Joodse volk en door hedendaagse artiesten van Joodse origine geïnterpreteerd wordt (David Krakauer, John Zorn, Black Ox Orkestar), zijn het deze keer geen afstammelingen van Abraham die op Marchandise van zich laten horen, maar enkele Gentse gojim die gecharmeerd zijn door de traditie. En net zoals de orthodoxe Jood Matisyahu, die stoeit met reggae, slaagt Mishtu Orchestra erin om een muziekstijl die zo sterk verbonden is met een specifieke bevolkingsgroep naar hun hand te zetten.
Mishtu Orchestra lijkt wel het zoveelste project van een handjevol Gentse muzikanten te zijn: tenorsaxofonist Zeger Vandenbussche is bijvoorbeeld geen onbekende in het jazzmilieu en drummer Dimitri Simoen is ook actief bij Kraafs, Eau De Vie en Erain, net als contrabassist Jan Goossens trouwens, die daarnaast ook bij Skeemz speelt. De meest opvallende groepsleden zijn evenwel klarinetspeler Jeroen De Pessemier van Bolchi en gitarist Frederik Segers (oa Members Of Marvellas).
Op Marchandise zijn — in tegenstelling tot veel andere klezmeralbums — weinig interpretaties van klassieke nummers te horen, "Dem Trisker Rebbin’s Chossid" (Dave Tarras) en "Mazletov Shver Und Sviger" (I.J. Hochmlan) zijn dan ook de enige twee covers op een album dat grotendeels door De Pessemier geschreven werd, "Zaghir" en "Chez René" werden door de groep samen geschreven, "2pk" door Segers. Deze gedurfde aanpak leidt merkwaardig genoeg toch tot een erg klassiek aandoend album, dat slechts hier en daar de electro- en hiphopachtergrond van enkele van haar leden laat doorschemeren.
Black Ox Orkestar koos op Nisht Azoy voor weemoedige liederen met Jiddsiche teksten, Mishtu Orchestra belicht echter de instrumentale en vrolijkere kant van de traditie door resoluut voor meer opzwepend materiaal te kiezen. "Zaghir" start nog voorzichtig maar daarna krijgen nummers als "Jehro" en "Matic" alle kansen om loos te gaan op bruiloften. "Viva" trekt daarna terug de weemoedige kaart al neemt ook "Dem Trikser Rebbin’s Chosiso" rustig zijn tijd.
"Mishtu" kiest voor een slepende, Oosterse melodie en klinkt net als "Marchandise" als een buitenbeetje. Ook "Siberia" lijkt voorzichtig andere invloeden in de muziek binnen te smokkelen, net zoals "2pk", dat als enige nummer niet zwaar leunt op de klarinet. "Mazletov Shver Un Sviger" en "Chez René" zijn opnieuw klassieker van opbouw geworden.
Mishtu Orchestra heeft de gedurfde keuze gemaakt om zelf nummers te schrijven, eerder dan klassiekers te herinterpreteren. Toch is Marchandise vooral een typisch klezmeralbum geworden, dat in wezen niet zo gek veel verschilt van andere albums. De groep is dan ook vooral live een belevenis, al heeft ze met Marchandise een mooi visitekaartje afgeleverd.
