Een amfitheater in Athene, een statig kasteel in Praag, een
kathedraal in Keulen: er zijn verschillende plaatsen waar Morrissey
thuis zou kunnen horen. Na jaren in LA te hebben gewoond, heeft de
voormalige frontman van The Smiths echter zijn locus
mirabilis gevonden. Op Rome, de stad die ooit het centrum van
de wereld was, is Mozzer zielsverliefd geworden en toegegeven, het
plaatje klopt wel. Een hopeloos romantische ziel met dandyeske
trekjes die flaneert langs Romeinse koffiehuizen, op zijn Vespa
kleine steegjes doorkruist, zich laaft aan de grootsheid van het
Forum Romanum of het Pantheon: we zien het zo voor ons. In de
catacomben van een 17e-eeuwse kerk in Rome heeft Morrissey de
opvolger opgenomen van You Are The
Quarry, het meesterwerk dat op een glorieuze wijze zijn
comeback inluidde na zeven jaar stilte.
Morrissey trok Tony Visconti, de rechterhand van Bowie, aan als
producer en die weet als geen ander de persoonlijkheid van
Morrissey te verklanken in majestueuze parels die als vanouds een
overtuigende narratieve kracht koppelen aan imponerende muzikale
kwaliteiten. Morrissey laat met ‘Ringleader of the Tormentors’
immers alweer een klasseplaat los op een wereld die, verdrinkend in
smaakloze, kleffe bombast, nood heeft aan een eiland van stijlvolle
pathos. Als in een schilderij van Sandro Botticelli presenteert hij
zich in alle glorie als een muzikale redder die ons, gretige
wolven, de hand reikt. Men moet al zo zot zijn als Caligula om die
te weigeren.
“I once thought that I / had numerous reasons to cry / And I did
– but I don’t anymore / because I am born, born, born“, zingt
Morrissey in afsluiter ‘At Last I Am Born’. De typische
Morrisseyiaanse ironie mag dan, onder impuls van de stad van
Romulus en Remus en de liefde ( “To me you are a work of
art“), soms plaats ruimen voor gelukzalige vreugde, het
sarcasme dat intrinsiek met zijn persoonlijkheid verbonden is,
blijft sterk aanwezig. Mozzer laat inktzwarte wolken samenpakken
boven de Tiber in ‘Life is a Pigsty’, het epische centrumstuk van
de plaat: “It’s the same old SOS / but with brand new broken
fortunes / I am the same underneath“, vertrouwt Morrissey ons
toe. Terwijl de regen zacht neerplenst, bezingt hij ons zijn
fatalistische zielenroerselen wetende dat de fatale bliksem op elk
moment kan inslaan. Het levert een ronduit sublieme song op. Van
dezelfde orde is ‘The Father Who Must Be Killed’, waarin Morrissey,
begeleid door een onschuldig klinkend maar macaber kinderkoor, als
een deus ex machina een kind te hulp komt met goede raad. Het
resultaat is een dramatisch bloedbad dat aan het brein van
Shakespeare of Cave ontsproten had kunnen zijn.
Hoewel zijn stem iets minder goed uit de verf komt dan op ‘You Are
the Quarry’, is deze plaat opnieuw vintage Morrissey. Het typische
thema van het zelfmedelijden staat centraal op ‘I’ll Never Be
Anybody’s Hero Now’ en in de emotionele ballad ‘Dear God Please
Help Me’ wandelt hij door de straten, wachtend op een goddelijk
orakel, terwijl prachtige strijkers van de hand van Ennio Morricone
weerklinken. Net als op de voorganger pakt Morrissey in het
openingsnummer uit met een venijnige sneer naar de VS. In ‘ I Will
See You in Far-off Places’ vragen grootse gitaren een kitschering
oosters ritme ten dans met een bombast tot gevolg die je net niet
verzwelgt. Over the top, jazeker, maar Morrissey komt er moeiteloos
mee weg. Wie toch kopje onder ging, kan zich optrekken aan de
heerlijke, poppy single ‘You Have Killed Me’, een song die zo op de
vorige plaat had kunnen staan.
“Forgive me, on the streets I ran / turned sickness into
unpopular song“, zingt Morrissey in ‘On the Streets I Ran’. Hij
mag zijn vroegere ik dan proberen achter zich te laten op
‘Ringleader of the Tormentors’, zijn melancholische, onzekere en
cynische ziel glinstert alweer in het schemerdonker op deze plaat.
Na de verrassende pracht van ‘You Are the Quarry’ is ‘Ringleader of
the Tormentors’ de ultieme bevestiging van de topconditie waarin
Morrissey verkeert. Een genadeloze symbiose van muzikaal
vakmanschap, een fenomenale stem en een dosis wit waar velen
enkel van kunnen dromen, ligt op u te wachten in de platenwinkel.
Waar wacht u nog op?
