Soms komt er zo eens een romantische komedie in de zalen waar je
uiteindelijk toch door verrast wordt. Je verwacht de meest
ergerlijke, zeemzoeterige clichévertoning zoals er al honderden
zijn gepasseerd en dan moet je toegeven dat deze eigenlijk aardig
meevalt. Het spijt me dan ook heel erg dat ik u moet meedelen dat
‘Failure To Launch’ niet zo’n film is. Dit is het soort flauwe,
totaal ongrappige drek die voor de slechte naam van het romantische
comedy genre blijft zorgen. ‘Failure to Launch’ is het zoveelste
inspiratieloze Hollywood-nepproduct dat er van uitgaat dat een
vaagweg interessant uitgangspunt en een paar mooie mensen in de
hoofdrol voldoende zijn om van een geslaagde romcom te spreken.
Niet dus.
Matthew McConaughey speelt Tripp, een gebronsde dertiger die zijn
dagen vult met daten, videogames spelen en avontuurlijke uitstapjes
met vrienden. De hilarische twist (dat moeten de schrijvers toch
gedacht hebben) is echter dat Tripp nog steeds bij zijn ouders
woont. Tripp leeft dus een beetje zoals een puber. Ma (Kathy Bates)
doet de was en de plas, ze maakt het eten klaar en zorgt ervoor dat
hij z’n tussendoortje niet vergeet alvorens hij naar zijn werk
vertrekt. De ouders beginnen er echter ook genoeg van te krijgen en
huren de professional Paula (Sarah Jessica Parker) in om Tripp het
huis uit te verleiden. Zal Paula gevoelens krijgen voor Tripp, zal
Tripp een beetje zelfstandiger worden, en hoeveel mensen in de zaal
zullen bezwijken onder de karrevracht clichés en voorspelbaarheden?
Dat, beste mensen, zijn de prangende vraagstukken die ‘Failure To
Launch’ ons voorlegt.
Conventionele romantische komedies zullen nooit verdwijnen van de
lopende Hollywoodband. Ze worden gemaakt met een relatief klein
budget en dankzij het veilige karakter trekt het genoeg volk om met
de winst minstens twee nieuwe bastaard-romcoms te maken (al dan
niet in de vorm van een sequel). Met voldoende talent voor en
achter de camera krijg je sporadisch een ontspannend en geslaagd
filmpje. Zo viel ‘Hitch’ opvallend
goed mee en ook ’50 First Dates’ met
Barrymore en Sandler was verre van een nucleaire ramp. Deze films
blonken misschien niet uit door hun originaliteit maar er was
tenminste sprake van wat frisheid, charme en aanstekelijke
chemistry tussen de hoofdrolspelers. En dan heb je die andere
categorie, de drek, de shit, de dampende fecaliën die zich op de
bodem van het cinematisch moeras bevinden. Romantische komedies die
nergens moeite doen om de meest voorspelbare cliché’s te ontwijken
(denk- op eigen risico – maar aan ‘Maid
in Manhattan’, ‘The Wedding Date’ en ‘Two Weeks Notice’).
‘Failure To Lauch’ past met veel gemak in dat nu al eindeloze
rijtje. Alle nummertjes die al eens aan bod zijn gekomen in andere
(slechte) romcoms worden hier nog eens opgevoerd. En de makers
beseffen maar al te best dat ze hetzelfde liedje voor de zoveelste
keer laten afspelen. Feit is dat iedereen na vijf minuten weet hoe
deze film zal aflopen en geloof me, de weg naar die voorspelbare
ontknoping is saai, traag en lang.
Laten we een paar van de vele problemen in deze film eens onder de
loep nemen. Eén, het uitgangspunt. Een enthousiaste dertiger die
nog steeds onder het dak van zijn ouders woont. Ik kan begrijpen
dat zoiets op papier aardig wat potentieel biedt. Maar het is dan
wel de bedoeling dat je dat concept ook uitwerkt. In deze film
wordt er zo goed als niets grappig of spitsvondig bedacht bij dat
uitgangspunt.
Twee, de personages. Tripp is een normale dertiger waar eigenlijk
niks mis mee is. Hij wil gewoon nog wat plezier beleven in het
leven. Aan de andere kant is hij dan weer veel te oppervlakkig
uitgetekend om echte sympathie te wekken (iets wat Steve Carell met
veel gemak wist te bereiken in ‘The
40-Year Old Virgin’). McConaughey heeft wel wat uitstraling,
maar veel gevoel voor komische timing kan ik onze gebronsde held
toch niet toeschrijven. Als je dan nog eens opgezadeld bent met een
tam scenario, dan kan je als acteur niet veel meer doen dan lachen
en mooi wezen. Hetzelfde verhaal gaat op voor Paula, vertolkt door
de lichtjes overschatte Sarah Jessica Parker. Paula wordt
verondersteld een berekende, koude tante te zijn die alles onder
controle heeft, maar valt al door de mand nog voordat de opening
credits afgelopen zijn.
De nevenpersonages zijn gelukkig iets leuker om naar te kijken.
Vooral Zooey Deschanel (die we nog kennen uit ‘Almost Famous’ en ‘The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy’) weet
te charmeren als de screwy sidekick van Paula.
Een derde (en we zullen het daar dan ook maar bij laten) grote fout
van ‘Failure To Launch’ is de geforceerde manier waarop er komische
set-pieces worden aangebracht. De film bevat namelijk een soort
running gag waar Tripp tijdens zijn avontuurlijke uitjes
steeds wordt aangevallen door dieren. Hij krijgt het aan de stok
met een eekhoorn, een hagedis en zelfs een dolfijn. Bizar op z’n
minst. De schrijvers waren blijkbaar totaal onbekwaam om iets leuks
te doen met het hoofdconcept en zochten dan maar hun toevlucht tot
deze compleet misplaatste humorpogingen.
Het enige gewaagde aan ‘Failure To Launch’ is ongetwijfeld de
filmtitel. Met zo’n titel daag je de critici wel heel hard uit om
geen flauwe woordspeling boven te halen om de film af te breken.
Dat zou bijna even cliché en goedkoop zijn als de film zelf. Bij
deze mag u zelf een leuke bedenken. Van een sisser gesproken, niet?
