Allesbehalve koud Tot voor kort was er in de platencollectie van
ondergetekende geen enkele plaat van Katatonia terug te vinden.
Voor menig metalliefhebber zal dat als een regelrechte schande in
de oren klinken. Gelukkig komt Katatonia met ‘The Great Cold’
Distance nét op tijd om mijn credibiliteit niet finaal de dieperik
in te jagen …
Het uit Scandinavië afkomstige Katatonia heeft reeds een rijke
geschiedenis achter de kiezen: de oorsprong van de band moet in het
Zweedse Stockholm van begin jaren ’90 gezocht worden. In den
beginne speelden ze een – gezien de periode voor de hand liggende –
combinatie van doom – en death metal. Nadat de bandleden medio
jaren ’90 afscheid hadden genomen van hun ridicule pseudoniemen
(o.a. Lord Seth en Blackheim) en drummer Jonas Renkse tot zanger
werd gepromoveerd, begon de groep een alsmaar muzikalere koers te
varen. Niet alleen het brute geweld, dat de beginjaren van
Katatonia zo typeerde, kon grotendeels beschikken, ook de grunts
werden serieus ingeperkt, mede doordat Renkse niet als ’s werelds
ruigste vocalist geboekstaafd staat. Het summum van muzikaliteit
werd in 2001 bereikt, toen de band het bijna poppy ‘Last Fair Deal
Gone Down’ op de mensheid losliet. Dat Katatonia binnen de
metalscene het nodige respect geniet, bewijst de aanwezigheid van
Opeth oppergod Mikael Akerfeldt
op zowel ‘Brave Murder Day’ als ‘Sounds Of Decay’. Na het reeds
eerder vernoemde ‘Last Fair Deal Gone Down’ achtte Katatonia de
tijd echter rijp om weer een vleugje agressiviteit in zijn sound
toe te laten om zo een deel van de oudgediende fans, die
ondertussen allang hadden afgehaakt, terug te winnen. Het resultaat
daarvan was ‘Viva Emptiness’, een plaat die de geschiedenis zal
ingaan als de beste Katatonia ooit.
Met ‘The Great Cold Distance’ hebben Renkse en zijn treurwilgen
alvast geen nieuwe horizonten opgezocht. Waarom zouden ze ook:
‘Viva Emptiness’ was een regelrecht schot in de roos, waardoor de
band logischerwijs besloot de huidige succesformule verder te
perfectioneren en tegelijkertijd toch een herhalingsoefening
trachtte te vermijden. De eerste noten van’ The Great Cold
Distance’ klinken alvast veelbelovend: ‘Leaders’ is een prachtig
gecomponeerd nummer dat de vocale talenten van Renkse extra in de
verf zet. Samen met de aanzwellende gitaarmuur wordt ’s mans strot
alsmaar ruiger om uiteindelijk, terwijl de band in pure
Meshuggahstijl tekeer gaat, in één langgerekte schreeuw uit
te monden. In één woord: subliem! Ook ‘Consternation’, dat in de
dubbele basdrums baadt, ‘Increase’ en ‘July’ getuigen van hetzelfde
vakmanschap. Slechts twee nummers op ‘The Great Cold Distance’
lijken uit puur commercieel oogpunt geschreven te zijn: zo klinkt
‘Deliberation’ iets te gladjes en ligt de meebrulfactor van ‘My
Twin’, de eerste single, ondanks het ongelofelijk catchy refrein,
net dat tikkeltje te hoog.
Zelfs mét twee kleine minpuntjes in het achterhoofd slaagt
Katatonia er met ‘The Great Cold Distance’ probleemloos in om
indruk te maken. Meer nog: uw nederige dienaar zal zich tijdens een
volgend bezoek aan zijn favoriete platenboer serieus moeten
inhouden om niet met hun volledige oeuvre buiten te stappen! Ik ben
een fan!
