De verstilde pracht van het debuut These Were The Earlies klinkt als een gelaten snik van een melancholische ziel. De groep die achter zoveel moois schuilt, zijn echter geen door droefenis getekende tragische figuren maar gezellige Britten en Amerikanen die niet van ernstige interviews houden.
In elk interview verhaalden ze al hoe ze elkaar ontmoet hadden in de studio. Christian Madden en Giles Hatton, de twee Britten, werkten beiden in een studio toen ze de Texaan John Mark Lapham leerden kennen. Nadat ze samen aan muziek gewerkt hadden, keerde Lapham terug naar Texas waar hij in een platenzaak Brandon Carr ontmoette, die daar werkte in de hoop muzikanten tegen het lijf te lopen.
Hoewel het verhaal an sich al de moeite waard is, zijn Madden en Hatton het beu als koude pap. Mochten ze zelf het lot kunnen bepalen, hoe zouden The Earlies dan zijn ontstaan? Hatton grijnst: "In feite zijn we klonen uit een laboratorium, gecreëerd om de ultieme gevechtsmachines te zijn."
Christian Madden: "We zijn opgegroeid in een scientology-achtige sekte, en ontsnapten toen we eenentwintig waren. Hoewel het idee dat we Brandon (Carr) uit een brandende auto gered hebben op voorwaarde dat hij onze zanger zou worden me ook wel aanspreekt. Natuurlijk zouden wij elkaar dan al moeten kennen, ik volg dus Giles’ idee van het klonen. Die kerel daar is overigens mijn broer Nicky die ook in de band speelt."
Hatton:"We laten hem en de rest van de band niet toe om te spreken, want dan moeten we hen meer betalen. (lacht)"
Madden:"Straks zal Nicky wel tussenkomen in het gesprek met een heel grappige opmerking."
enola: Hoe hebben jullie de band samengesteld?
Hatton:"De band is er gekomen omdat we contractueel verplicht waren om op te treden. Eigenlijk wilden we alleen muziek maken en uitbrengen."
Madden:(met een uitgestreken gezicht) "En ik wilde dat niet eens. "It sort of slipped up and mugged me." Ik vond het eerst wel cool, want het betekende dat we geld kregen maar dat is voorbij. Nu is het vooral heel veel tijd die opgeslorpt wordt met niets doen."
"De leden van de live-band zijn dezelfde mensen die op ons album meegespeeld hebben. Het lag dus voor de hand dat we voor deze mensen zouden kiezen. Bovendien zijn het allemaal vrienden van ons. Ik ken sommige van hen al meer dan twaalf jaar en Nicky sinds zijn geboorte natuurlijk. Het zijn heel leuke mensen om mee op te trekken. Maar op papier zijn The Earlies enkel wij vier (Madden, Lapham, Hatton en Carr)."
Nicky Madden: "Dus als The Earlies ooit echt bekend worden, sta ik in de kou terwijl zij rijk worden, maar voorlopig ben ik beter af want ik krijg een loon en zij de financiële last."
Madden:"Al verdient hij wel nog altijd minder dan een jongen met een krantenronde."(hilariteit)
enola: Zij moeten ook de vervelende interviews doen met saaie journalisten.
Madden:"Ik doe graag interviews, het geeft me de kans om over mezelf te praten, ik ben een "egomaniac". Ik kan de hele dag interviews doen, want dat geeft me het gevoel dat ik belangrijk ben: geliefd en gewild en het centrum van het universum."
enola: Hebben jullie zelf het gevoel dat jullie als live-band een andere set brengen dan wat jullie als studioproject creëerden?
Hatton:"Je moet live natuurlijk wel representatief blijven maar onze live-show is inderdaad anders en dat vind ik goed. Je hoeft live je album niet klakkeloos na te spelen, het mag wat meer rocken."
Madden:"Met een laptop touren lijkt ons niet interessant, het zou niet weergeven waar we voor staan. We klinken live luider en als surplus zie je ook nog eens de mensen die de muziek gemaakt hebben. Voor mij klonk het net als het studioalbum tot ik er eindelijk nog eens naar luisterde en merkte dat het eigenlijk heel anders is. Je schaaft aan de songs en opeens klinken ze anders."
"Jammer genoeg is Tom (Knot) er niet bij, hij komt wel naar Parijs. Hij speelt, trompet, gitaar én heeft een snor. Een heel grappige snor overigens, dat is belangrijk. We zijn al in situaties verzeild geraakt waar mensen ons niet echt genegen waren en op zo een moment redt zijn snor ons: mensen raken er door geïntrigeerd en geamuseerd en zijn soms zelfs zo verward dat ze niet gewelddadig worden. Ze zien die snor en iets in hun hoofd loopt vast, het is een fantastische snor. Mocht hij hier zijn, je zou er ongetwijfeld naar staren en er plezier in scheppen ook. Hij is gewoon een dynamische persoon om naar te kijken, zoals een kanonskogel."
enola: Het debuut is een collectie e.p.’s en singles. Hebben jullie daar nog veel aan gewerkt voor het album?
Hatton:"We zitten met twee Texanen natuurlijk en Brandon weigert naar Europa te verhuizen. Ik denk dat hij Europa haat, of beter gezegd Engeland. Hier lijkt hij zich wel te amuseren. Voor het nieuwe album hebben we al een negental nummers. Het is op dezelfde manier geschreven als het vorige. We werken dan ook niet echt aan songs maar eerder aan fragmenten die dan samenvallen."
Madden:"Voor These Were The Earlies hebben we de "mastering" van enkele e.p.’s opnieuw gedaan en aan enkele songs gewerkt, dus er is zeker een verschil te horen. Maar we werken nog steeds op dezelfde manier, al hebben we nu wel beter materiaal, een betere internetverbinding, deadlines…Brandon nam vroeger zijn zangpartijen op in de fabriek waar hij werkte, nu doet hij het bij hem thuis, al horen we geen verschil."
"Het nieuwe album is overigens zo goed als af. Het klinkt meer up-tempo en donkerder, de songs zijn minder meanderend en pastoraal van toon. Nu moeten we gewoon enkele songs verkopen voor autoreclame of voor GSM’s, in ieder geval iets zielloos, zodat we eindelijk eens wat geld hebben."
enola: Misschien kunnen jullie busken voor en na de show?
Madden:"Nah, we hebben echt massa’s schulden dus het zal echt wel een autoreclame moeten worden."
enola: Waarom zijn jullie eigenlijk gestart met deze compilatie en niet met nieuw materiaal?
Madden:"We hadden niets verdiend aan de e.p.’s en ze hebben ook nooit enige impact gehad: we hebben van elk maar een kleine tweehonderd à vijfhonderd verkocht. De titel These Were The Earlies verwijst ook wel naar hoe de band toen was. Het is alsof je naar een foto kijkt van enige jaren geleden. Dan zeg je ook "This was me" en dat klinkt toch niet negatief? Veel mensen meenden wel dat de titel commerciële zelfmoord zou zijn."
Hatton:"We wilden een album uitbrengen maar we hadden gewoon de financiële middelen niet. We stuurden ook geen demo’s rond en het enige dat we konden betalen waren de e.p.’s, die kregen hier en daar positieve kritieken en zo werden we getekend. Met dat geld hebben we dan het album opgenomen. De compilatie kwam er gewoon en die gaf ons het gevoel van een album. We waren ook eerder een studioproject dan een echte band op dat moment."
enola: Is het dan niet moeilijk om opeens met zoveel mensen op een podium te moeten staan, zelfs al kennen jullie elkaar?
Hatton:"Niet echt, ik vind het zelfs gemakkelijker. Stel je voor dat je in The Libertines zou zitten, als daar twee mensen ruzie hebben met elkaar, tja dan heeft de helft van de band dus ruzie. We hebben overigens nooit muzikale conflicten, alleen seksuele."(lacht)
Madden:"Als er bij ons twee mensen ruzie hebben, dan ga je gewoon bij de anderen zitten. Natuurlijk zijn er ook bij ons ruzies tussen mensen, het kan statistisch ook moeilijk anders. Maar het is veel handiger om bij The Earlies te spelen dan bij The Libertines dus, los van het financiële natuurlijk. Al heeft Doherty natuurlijk een prachtexcuus voor zijn gedrag: een crackverslaving."(grijnst)
"John Mark is er overigens niet bij vandaag, hij heeft namelijk besloten dat hij niet van touren houdt maar hij zal er wel bij zijn in Parijs want hij heeft ook besloten dat hij van Frankrijk houdt. Hij haat het echt om te touren, hij haat het om…met ons samen te leven." (hilariteit)
Nicky Madden: (ironisch)"Het vraagt een aparte instelling, touren: er is heel wat vriendelijk gescherts, je praat met elkaar en geniet van elkaars vriendschap en daar heeft hij geen tijd voor." (Nog meer hilariteit)
Madden:"Zolang hij maar niet te veel met ons op moet trekken, is het voor hem allemaal goed. Hij bekijkt me zoals ik een olifant zie: echt cool maar ik wil er geen in mijn huiskamer. Hij vindt me ok en ik ben erg entertainend maar hij zou me liefst in een zoo zien."
enola: Is hij dan geen WASP (White Anglo-Saxon Protestant), want die zijn heel goed in het negeren van de olifant in de huiskamer?
Madden:"Hij is geen WASP, hij is homo. Je wil echt geen "gay WASP" zijn. He, misschien is dat wel een idee voor een conceptalbum: The Gay WASP."
enola: Brandon, je teksten hebben een heel melancholische maar ook optimistische toon. Wat ligt daaraan ten grondslag?
Brandon Carr: "Ik ben niet echt een vruchtbare tekstschrijver, meestal gooi ik wat woorden samen die goed klinken. Als John Mark en ik samenwerken aan een tekst, komt er iets goeds uit. Hij heeft de teksten van het eerste album wel in een bepaalde richting gestuurd. Er zijn een aantal terugkerende thema’s zoals vogels en de maagd Maria en ik heb er geen benul van waar hij op doelt. Ik probeer het gewoon niet te krankzinnig te laten klinken als ik het zing."
Madden:"Eigenlijk is JM een zielige en eenzame homo maar hij blijft optimistisch en hoopt dat hij ooit de perfecte vrouw zal vinden."
enola: Misschien put hij wel troost uit het feit dat hij tenminste jullie niet is?
Madden:"Het gebeurt met ons allemaal eigenlijk: we lijden allemaal aan dat emotioneel jojo-effect. Maar JM is echt niet zo bizar als we hem nu afschilderen hoor. Hij is er gewoon niet en daar maken we zwaar misbuik van. Als hij zijn waardigheid en eer wil behouden, dan had hij hier maar moeten zijn."
enola: De tekeningen in het album en de cover zijn van een Duitse artieste, hoe zijn jullie bij haar terecht gekomen?
Hatton:"Ze had een van onze eerste e.p.’s gekocht en kwam terug met een tekening die ze gemaakt had. Ze hield zoveel van onze muziek dat ze er spontaan iets voor getekend had. JM verzorgde toen nog het "artwork" voor onze singles maar godzijdank verscheen zij op tijd. Zolang ze wil, blijft ze voor ons tekeningen maken. Het is een lieve vrouw maar zo gek als een achterdeur."
Madden:"JM leverde echt wel goed werk maar hij vond niets echt treffends voor de cover en we vonden haar werk allemaal prachtig, al was het natuurlijk fucking goedkoper geweest als JM het gedaan had."
