Een nieuwe Mudhoney, het is een beetje zoals een nieuw seizoen van FC De Kampioenen: je weet precies wat er zal gebeuren, er is niets nieuws meer aan, maar toch ga ja als fan weer overstag. Een belangrijk verschil tussen beiden, is uiteraard dat met een nieuwe Mudhoney best wat lol valt te beleven, dit in tegenstelling tot eender welk seizoen van De Kampioenen.
Waarmee we echter niet willen zeggen dat Mudhoney op Under A Billion Suns lolbroekenrock serveert zoals destijds met "Touch Me I’m Sick", nog steeds hun beste wapenfeit tot nu toe. De toon op deze nieuwe plaat is namelijk grimmiger dan ooit. De heren worden dan ook al wat ouder en, van het een komt het ander, het muzieklandschap van nu is in niets te vergelijken met dat van de begin- en hoogtijdagen van de band. Een mens zou voor minder een ernstig gezicht opzetten.
Meer reden tot ernst vindt Mudhoney in wereld anno 2006: het nummer "Hard-On For War" laat duidelijk merken dat Mark Arm en companen het niet exact eens zijn met koers die hun president en regering voor de Verenigde Staten uitgestippeld hebben. Het nummer was trouwens al een hele poos te beluisteren via Protest Records, een initiatief waarmee Sonic Youth-frontman Thurston Moore gelijkgestemde zielen verenigde in een muzikaal/poëtisch protest tegen de bezetting van Irak.
"Hard-On For War" is, behalve een moderne protestsong ook een nummer met een toepasselijke titel. De nummers op Under A Billion Suns veroorzaken namelijk, excuseer ons taalgebruik, bij de luisteraar een hard-on. De muziek van Mudhoney is nog steeds opzwepend, meeslepend en zéér opwindend. De gitaren van Steve Turner en Mark Arm vlechten in openingsnummer "Where Is The Future" zo’n noiseweb dat je blij bent dat je de band, ondanks enkele tegenvallende prestaties in het verleden, nooit afgeschreven hebt.
Mudhoney wordt dit jaar achttien, een leeftijd waarop bij veel bands de versheidsdatum reeds lang verstreken is en er krampachtige pogingen ondernomen worden om toch nog relevant over te komen, dikwijls met een pijnlijk genant resultaat. Mudhoney heeft zich gedurende al die jaren niets aangetrokken van wat zich buiten de grenzen van het eigen repetitiehok afspeelde en is zich blijven bekwamen in het maken van pakkende rocksongs. Deze koppige en gedreven houding heeft ervoor gezorgd dat Under A Billion Suns eens sterke plaat is van een band die nog lang niet versleten is. Misschien niet meer zo verrassend als in de begindagen, maar nog minstens van dezelfde intense kwaliteit.
