De driekoppige punkrockband Alkaline Trio stond vorige zomer nog op
Pukkelpop en vond dat blijkbaar zo leuk dat ze afgelopen maandag
nog eens naar Hasselt afzakten, mét hun nieuwe cd ‘Crimson’ op zak.
Dit keer stonden ze niet op een grote festivalweide, maar in de
bescheiden Muziek-O-Droom. Uw verslaggever van dienst wou wel eens
weten of ook deze show er een zou worden om te onthouden en reed de
volle 75 km om deze punkrockhelden aan het werk te zien.
Opener van de avond was het Belgische Cornflames met
zanger/gitarist Eppo Janssen, die elke dinsdagavond op StuBru de
plaatjes aan elkaar lijmt voor het programma PunX. De band vloog er
meteen in met een paar strakke nummers, maar tegen het einde aan
was er wel wat eentonigheid merkbaar. Dit neemt niet weg dat ze vol
pret hun nummers brachten en hun fans aan het dansen wisten te
brengen, maar na 40 minuten was het toch wel tijd voor een
pintje.
Na menig gitaargestem en geroffel op het imposante drumstel was het
dan eindelijk zover! Duistere muziek en een donkere zaal kondigden
Alkaline Trio aan en het publiek was bijna niet meer te
houden. De groep koos met ‘Private Eye’ meteen voor een stevige
opener. Toch was frontman Matt Skiba niet helemaal tevreden over
het dansgehalte in de zaal en daagde hij het publiek wat
kwajongsachtig uit: ‘Did you guys pay all that money just to
stand there?‘. Een beetje aangemoedigd door zijn wijze woorden
brak dan eindelijk het feest los, met veel crowdsurfing tot gevolg.
Mensen sprongen zelfs op het podium om Matt aan te raken, hem een
kus te geven of om gewoon terug op het publiek te springen en
verder te crowdsurfen. Kortom: er heerste een heel gemoedelijke
sfeer.
Gezongen werd er ook en menigmaal alleen door het publiek. Tijdens
het strak gebrachte ‘All on Black’ brulde de hele zaal de woorden
‘my organ donor‘ en ook het refrein van ‘This Could Be Love’
werd door het publiek gedragen.
De groep heeft het imago steeds vergezeld te zijn van een donker
kantje. Hun liedjes worden dan ook vaak als ‘bittersweet’
bestempeld en ook enkele van hun cd-titels, zoals ‘Good Mourning’
en ‘From Here to Infirmary’, laten niets aan de verbeelding over.
Wat wil je ook na ettelijke skateboardongevallen, vrienden die ten
onrechte in de gevangenis zijn beland en stukgelopen relaties?
Steeds in het zwart met roodomrande ogen staan de jongens van
Alkaline Trio op het podium, maar toch hebben ze er steeds enorm
veel plezier in. De constante lach op hun gezicht – en dan vooral
die van Matt Skiba – sprak ook deze keer boekdelen.
De bisnummers waren het kersje op de taart en lieten je naar meer
verlangen. Het allerlaatste nummer, ‘Radio’, waarbij de hele zaal
nog eens finaal uit zijn dak ging, was een waardige afsluiter van
een perfecte avond. Zij die er niet bij waren, hadden dus ongelijk
en moeten elke kans aangrijpen om deze groep eens live aan het werk
te zien!
